LEESFEES.

Tegenwoordig zet ik elke ochtend de wekker op zeven uur. Om acht uur wil in de sportschool zijn. Ook op zaterdag en zondag. Ik eet dan eerst even een paar knäckers, drink een sterke bak koffie en wandel in vijf minuten naar de sportschool. Ik ben meestal een van de eersten. Dat is heel fijn want dan hoef ik nooit te wachten voor toestellen waar andere sporters op bezig zijn. Ik kan me voorstellen dat ‘elke dag om acht uur in de sportschool staan’ enigszins fanatiek overkomt. Dat doe ik echter niet om een soort bodybuilder te worden, want dat zou me toch nooit lukken, daar heb ik gewoon de ‘body’ niet voor. Ik doe het voor de revalidatie. Sinds oktober vorig jaar loop ik met een nieuwe schouder en om het herstel te bevorderen train ik elke dag. Vooral de spieren rondom die schouder. Natuurlijk doe ik ook oefeningen die goed zijn voor de rest van mijn lichaam maar dat heeft wat minder prioriteit. In totaal ben ik een uurtje bezig op de sportschool.

Vandaag, zondag, is ook mijn huishouddag. Allerlei sportschoolachtige-huishoudelijke handelingen staan dan op het programma zoals stofzuigen, dweilen, stoffen en deuren afnemen. Tegen elf uur ben ik daar klaar mee en … het is mooi weer ... een strak blauwe lucht. Lekker fietsweer en …. Ik heb pas een nieuwe fiets. Een buurvrouw van me ook. Die van haar is een e-bike. We hebben het er al eens met elkaar over gehad om bij lekker weer samen een eindje te gaan fietsen. Dat stelde ik haar ook voor maar helaas, ging haar dat vandaag niet lukken.

Het was maar goed dat dat fietsen niet door kon gaan. Ik zag in mijn agenda dat ik deze middag moest optreden. Totaal vergeten. Ik was uitgenodigd voor het ‘leesfees’ van de Schrijfschool Rotterdam. Deze zondag tussen drie en zes kon ik een paar van mijn stukjes komen voorlezen. Haast-je-rep-je, moesten er dus nog een paar verhaaltjes uitgezocht worden.

Ik was daar niet de enige genodigde. Er waren er nog vier. We hadden met elkaar gemeen dat we een cursus hadden gedaan bij de Schrijfschool. Ondanks het strandweer van deze middag liep het zaaltje nog aardig vol.

Tot mijn opluchting had ik, in tegenstelling tot eerdere optredens, geen plankenkoorts. Twee stukjes die ik voorlas: ‘knappe koppies’ en ‘mijn oudste broer’ werden met applaus beloond. Op mijn derde nogal heftige stukje: ‘de kip’, vielen de toehoorders doodstil.