Zonder overdrijving, mag ik de periode die ik nu doormaak, een dal noemen. Het woordje ‘diep’ laat ik achterwege. Nergens heb ik zin in. Niet alleen heb ik geen zìn in dingen doen. Ik zie ook huizenhoog op, tegen allerlei dingen van niks. Zoals het boren van een gaatje in een betonmuur. Voor een plugje. Voor een haakje. Voor een schilderijtje. Huizenhoog ... tegen z oiets lulligs. Nog niet eens een moeilijk klusje. Zo’n gaatje wordt nu alleen maar groter. Ik kan zoiets beter metéén doen dan morgen. Pak ik dan mijn eigen boormachine? Of die Hilti van Fred van beneden? Uitstellen ... uitstellen ... uitstellen. Van al dat uitstellen komt alleen maar afstel.
Het gaat natuurlijk niet alléén maar over het boren van gaatjes! Ik ben tenslotte geen tandarts. Neen, sociaal gezien loopt het ook allemaal niet zo lekkker. Nevernooit, last mee gehad. Nu kan ik nergens meer tegen. Klaverjassen, ballet, politiek, verjaardagsvisite. Alleen al bij het horen van die woorden krijg ik kokhalsneigingen.
In m'n uppie wandelen door een park: no problem. Ik hoop dan altijd maar dat ik geen bekenden tegenkom, die me vragen, hoe het met me is. Antwoorden naar waarheid doe ik sowieso nooit. Het is altijd zogeweest: 'top of flop'.
Wat ik zoal vertel, zòù best eens waar kunnen zijn, daar niet van. Het klinkt uit mijn mond best aannemelijk. Alleen: er klopt geen hout van. Trots ben ik er niet op, maar het liegbeest in me laat zich het zwijgen niet opleggen.
Mijn vrouw heeft me verlaten. Ze is ingetrokken bij de student die beneden ons woont. Vijftien jaar jonger dan Rosa, godverdomme, de sloerie!
Tegen ex-buurvrouw Beb vertel ik, dat ik zo verdrietig ben omdat mijn vrouw me verlaten heeft.
Beb heeft met me te doen. Ze neemt me mee naar haar knusse tuinhuisje. We eten wat. Ze aait over mijn bolletje:'Blijf maar een paar daagjes bij me, jongen'.
‘Graag Beb, maar ik vertel haar dat dat niet zal gaan. Ik heb met mijn moeder afgesproken. Vanavond maakt ze spinazie. Daarna sjoelen we. Leuk. Ben ik goed in! Win altijd. Zo kom ik er weer boven op. Gelukkig maar.
