DAG VAN DE ARBEID.

Hè, hè, ik ben d’r moe van. Ben blij dat ik achter m’n laptop zit om iets te schrijven over deze eerste mei, niet de dag van de miljonairs of de miljardairs maar de dag van de arbeid. Georganiseerd door vakbond FNV in Amsterdam. Tientallen bussen in het hele land zijn gecharterd om de duizenden ‘1 mei vierders’ naar de hoofdstad te rijden. Met zijn tienduizenden zijn we: FNV’ers, Groenlinks-PvdA’ers, SP’ers, Nieuwe Communisten, Revolutionair Socialisten, de Rode Morgen, Workers and Students Fighting Imperialism, en de Demokratik Isci Dernekleri Federasayonu!

We lopen twee uur door een snikheet Amsterdam. Van het Museumplein naar het Martin Luther Kingpark. Een sliert mensen van een paar kilometers. We steken niet onder stoelen of banken, dat de kosten van levensonderhoud omlaag moeten, dat het afgelopen moet zijn met moslimhaat, racisme en etnisch profileren, dat het minimum-jeugdloon omhoog moet, de loonbelasting omlaag en de vermogensbelasting fors omhoog moet, dat de woningnood bestreden moet worden, de afbraak van de zorg stopt en dat Israel onmiddellijk ophoudt met het uitmoorden van de Palestijnen.

Amsterdammers scanderen, hangend uit hun ramen op 1, 2 en 3 hoog de actie-leuzen mee en moedigen de demonstranten aan.

De organisatoren zijn vergeten dixies langs de route plaatsen. Een geluk bij een ongeluk dat we bij alle winkeliers terecht kunnen voor onze boodschappen’. Grote klasse mensen.

In het Martin Luther Kingpark worden op het hoofdpodium de apothekersassistenten gehuldigd voor hun puike actieresultaat: een loonsverhoging van maar liefst 20%. Daarna probeert de FNV nog wat leden te werven (genant) en spelen op dat podium een uur lang leuke Nederlandstalige bandjes.

Het eten en drinken is prima geregeld. Het eten en drinken is vanmiddag allemaal gratis: patatjes met alle denkbare sauzen, worstenbroodjes, poffertjes, ijsjes, allerlei blikjes alcohol vrije drank. Vanmiddag allemaal gratis en zoveel als je maar wil of op kan.

Ik heb bijna de hele dag in gezelschap doorgebracht van Louis. Ik ga per ongeluk naast hem in de bus zitten. We halen ouwe en soms ook gekke koeien uit de sloot. We ontdekken, dat we al tientallen jaren veel gemeenschappelijke kennissen hebben maar vandaag ontmoeten we elkaar voor het eerst. Heel wonderlijk ook: we wonen op nog geen tien minuten afstand van elkaar.

De 1 mei-viering wordt afgesloten met een sensationele zang-, dans- en djembé-act op de muziek van het wervelende strijdlied ‘Bella Ciao’. De act wordt ondersteund door van het podium omhoog spuitend vuurwerk.

In de bus terug naar Rotterdam voel ik me voldaan. Het is goed geweest. Jammer, dat witte mensen, met grijze (en kale) koppies oververtegenwoordigd zijn op dit soort bijeenkomsten.

Waar blijft de jeugd en de diversiteit? Vraag ik ook u af.