Het is een koude avond. Er staat een gure wind. Ik moet ongeveer anderhalve kilometer lopen vanaf metrostation Wilhelminaplein. Ik heb mijn warme zwarte winterjas aan, een witte (!) sjaal om en heb mijn mooie zwarte hoed op. Ik ben niet zo gauw tevreden als ik mijn hoofd in de spiegel zie maar deze keer kan ik de toets van mijn eigen kritiek prima doorstaan. Halverwege op een plein staat een standbeeld van ‘weet ik veel’ wie. Op zoek naar informatie over dat beeld, struikel ik over de tegel met de info, die ik zoek. Ik val, bezeer een knie, beschadig een broekspijp en mijn hoed wordt meegenomen door de wind.
Dat standbeeld moet Lodewijk Pincoffs (Rotterdam, 7 juni 1827 – New York, 28
september 1911) voorstellen. Een belangrijke Rotterdams havenman.
Nog honderd meter door en ik ben bij Restaurant Heinde op ‘De
Vijf Werelddelen’. Stichting Corridor geeft daar een etentje voor zijn
vrijwilligers. Daar ben ik er één van. Ik
plof neer naast Pierre, een vriendelijke gast . Tegenover mij zit Rita met een
wat zorgelijke blik. Ze heeft een dikke laag
poeder op haar gezicht geplamuurd en draagt een rode zomerjurk. De bovenste
knoopjes van die jurk heeft ze open gelaten ... doch op een décolleté is in de
verste verten geen zicht.
Schuin tegenover mij zit Ted met zijn ongeschoren tronie, zijn
morsige, ooit witte t-shirt. Hij blijft maar vertellen over alle reizen, die
hij wereldwijd gemaakt heeft. En als een
ander, ik bijvoorbeeld, vertel, dat ik,
nog nooit buiten Europa geweest ben … dan pakt hij gulzig de aandacht weer
terug door me, met een vette knipoog naar Rita, te vragen: ‘heb je dan je hele
leven last van heimwee gehad, Jos?’ En dan gaat ie weer door met zijn eigen geleuter.
Na een uur heb ik genoeg en heel lekker gegeten. De anderen
blijven maar gaan. Bestellen, eten, drinken en … ze zijn gedwongen Ted aan te horen. Ik leen me
daar niet langer voor. Ik sta op: ‘Ik ga jullie verlaten. Bedankt. Ik heb
genoeg gehoord en gegeten’.
Rita krijgt terstond de hik en laat me tussendoor weten dat
ze het leuk vindt dat ik geweest ben. Ted
zit voor het eerst deze avond met zijn mond vol tanden en Pierre vertelt Ted over
zijn ongeneeslijk zieke broer maar Ted heeft
daar geen aandacht voor.
Restaurant ‘Heinde’ in ‘De Vijf Werelddelen’ is perfect. Het
concept uit de kunst. Googlen!
