GERANIA.

Het kan heel raar lopen. Vanochtend nog stond ik, met twee grote tassen vol fruit, bij mijn buurvrouw in de lift. Zij had een lading balkonplanten en plantenbakken gescoord. Ik zei tegen haar dat ik het nog niet aandurfde. 't Is pas 18 april. Veel te gewaagd. Hoe lang duurt nou nog totdat die ijsheiligen voorbij zijn? Toch minsten een week of drie, misschien wel vier. 'Nou,' zei de buurvrouw geruststellend, 'ik zet ze laag neer.' 

'Of dat wat uitmaakt,' dacht ik. 'Vrieskou op de twintig meter hoogte is echt geen graadje lager op negentien meter'. Nou ja, ik laat haar maar in die waan. De buurvrouw voegde er nog aan toe: 'Ach ja, je moet toch wat doen met je geld. Ik koop, als ik wat centjes over balkonplantjes, een ander slaat liever een krat bier in. 'Wie de schoen past trekt hem aan,' zou ze dat nu echt gedacht hebben?  

Ik ga het toch even opzoeken wanneer die ijsheiligen dit jaar precies zijn want ik ga geen twee tientjes aan geraniums uitgeven om ze vervolgens te laten doodvriezen. Mamertus (11 mei), Pancratius (12 mei), Servatius (13 mei) en Bonifacius (14 mei) zijn de heilige boosdoeners. Vanaf 15 mei dus geen nachtvorst meer.  

Ik loop 's middags nog even naar onze vrijdagmarkt. Gedroogde pruimen zonder pit en gezouten pinda's moest ik nog hebben. Te koop bij de zuidvruchtenkraam. Tien euro telde ik ervoor neer. Belachelijk duur. Maar ...  hoe dan ook, zowel die pinda's als die gedroogde pruimen hebben mooi maling aan die ijsheiligen. Ik kan dat spul zorgeloos oppeuzelen tot ver in de zomer. 

Enkele kramen verderop staat een kraam met balkonplanten. Op dat moment krijgt de godin Peitho, de godin van de verleiding, mij in haar greep. Allereerst liet ze de ijsheiligen met geknepen billen de benen nemen. en vervolgens brachten de kleurrijke geraniums mij in vervoering. Twaalf zou ik er kopen. 

Oorspronkelijk was ik van plan de middag te besteden aan het uitpersen en centrifugeren van de mega voorraad citrusfruit die ik vanmorgen vroeg al had ingeslagen. Ik was echter zo betoverd door die plantjes dat ik niet anders kon dan ze meteen een mooi plekje te geven.  

'Mijn balkon is nu zomerkaar. Bloemrijk, kleurrijk. Ik zit daar prima. Achter de gerania!

DAT KAN TOCH NIET?!

Op de achtergrond hoor ik countrymuziek. Een soort Dolly Parton zingt. Of ze is het. Die met die enorme tieten. Dat kan ik nu niet zien natuurlijk. ’t Is op de radio. Ze huilt-zingt over dingen die eerst leuk waren maar nu verdrietig zijn en dat ze er zelf helemaal niks meer aan had kunnen veranderen.  Zou het?

Die Tonnie Vismans ook niet. Zij was, net als ik, nog zo jong. Klein ook. Ik een kop groter. Zij had lang blond haar. Was ik gek op. We ‘liepen met elkaar’. Ze lachte aldoor naar me maar ging toch steeds weer bij me weg. Ik was elf. Zij ook zoiets. Spangen was toen nog rustig en oersaai. Alleen Sparta ging wel. Wij kinderen deden allemaal hetzelfde. Bordje tik, schuilé, elastieken en kontje ketsen in de bossies bij monument Spieckmann. Niet allemaal tegelijk, hoor. Dat kan natuurlijk niet!

Later toen ik dertien was, in 1963, verhuisde ik naar Hordijkerveld, daar werden alle kinderen binnenshuis vastgebonden. Wat had een kind daar nou buiten te zoeken? Nu in 2025 is Hordijkerveld een probleemwijk. Nog steeds geen kind op straat. Veel oude mannen. Drie van hen zijn een paar weken geleden  door een zielenpoot van vierentwintig jaar dood geschoten. Toen de politie hem kwam arresteren gooide hij een pistool van zijn balkon, precies voor de voeten van een politieagent. Voor de beslissende tipgever was er een beloning van 30.000 euro. Daar hoor je nu niemand meer  over. Die poen zitten ze nu bij de politie onder mekaar te verdelen. Dat zal toch niet?!

Waar ik vanochtend onder het uitpersen van een citroentje toch ineens zo ineens zo vreselijk kwaad over werd? Dat hier buren wonen, die een half jaar in Spanje zitten  en een half jaar hier! Zo  a-sociaal! Maar dat is natuurlijk niet het enige. Wat me nog veel kwaaier maakt is dat datzelfde huis ook nog eens een half jaar leeg staat. LEEG! TOTALY EMPTY! En dan te weten dat er zoveel jongens en meisjes en mannen en vrouwen en echtparen met en echtparen zonder kinderen, urgent woningzoekend zijn. Je woning meer dan half jaar leeg achterlaten. Dat kan toch niet mogen.

Zou het nou niet het allermooiste wezen als die buren permanent zouden ophoepelen naar Spanje om zodoende ruimte vrij maken voor anderen die die woonruimte zo urgent-hard nodig hebben? Dat zou toch ff mooi wezen. Of niet soms?!