HET IS DE TOON ...

Bot, lomp, agressief, assertief, directief. Ik wil van iemand iets gedaan krijgen of aan iemand iets duidelijk maken. Het pakken van de juiste toon lukt me niet altijd. 

Mijn jongste zus heb ik al jaren niet gezien. Zij mij ook niet. In Spijkenisse woont ze. ‘Zo lang je daar woont,’ zei ik, al weer jaren geleden, ‘zal je me daar niet zien. Ik wil nog niet in Spijkenisse begraven worden’. Dat heeft ze opgevat als een persoonlijke belediging. Weet ik nog niet zo lang. Een paar weken terug stuurde ik haar een zoet getint mailtje: ‘Ik wil je heel graag weer eens zien, zus. Ik kom gewoon naar Spijkenisse. Zeg maar wanneer’. Tot op heden reageerde ze niet.

Een vriendelijk contact ontlook met een buurvrouw. Ik hielp haar aan een tafeltje, dat ze hard nodig had. Ik kreeg een door haar zelf gemaakt schilderij. Best mooi. Ik nodigde haar uit bij mij een bakkie te komen doen. Allemaal leuk en aardig. Totdat ik op facebook zag zij sympathiseerde met Wilders en zijn PVV. Abrupt was elk vriendschappelijk gevoel voor haar uit mijn lijf verdwenen. Afkeer van haar borrelde bij me op. Ik stapte direct op haar af om de koffie-afspraak te cancelen. Ze kreeg haar eigen schilderij weer van me terug. Dat moest ik absoluut niet aan mijn muur hebben hangen. Op een bijna verontschuldigende toon zei ik haar, dat ik met iemand met haar politieke sympathie niet voor mijn plezier om kan gaan, sorry. Ze was overdonderd. Ruim anderhalf jaar geleden speelde deze scene zich af. Elk contact wordt sindsdien gemeden.

Ik sta vlak voor haar in de lift. Tineke, een leuke, sportieve buurvrouw. Zó dichtbij kwam ik niet eens zo vaak bij mijn geliefde. Face to face staan we nu. Met een lief stemmetje stel ik haar de foute vraag:

‘Rook je, Tineke?’    

‘Neen, hoezo?’

‘Je hebt zoveel rimpels in je gezicht. Komt nogal veel voor bij rokende mensen’.

‘ Nou, ik rook dus niet! Ik wordt ouder. Dus komen er steeds meer rimpels'.

‘Oh ... ja’

Kort na de begrafenis van haar man Piet, vertelde Tineke me dat hij laaiend geweest was op mij, vanwege die rimpels in de lift. Tineke kon hem er ter nauwernood van weerhouden mij af te maken.

C’est le ton qui fait la musique …. maar niet altijd.    

BARBIE.

‘Loop maar even mee naar mijn slaapkamer,’ zeg ik tegen buurman Kees. Mijn pc staat op de

slaapkamer. Ik ga hem uitleggen hoe hij zorgtoeslag moet aanvragen.

Terwijl ik de pc opstart hoor ik Kees ontzet zeggen: ‘Wat heb jij daar nou in die kast staan, man?’

‘Mijn pc, dat zie je toch’

‘Neen, die seksbom daar bedoel ik.’ Met open mond staat hij Aria aan te staren.

Aria is een sexy barbiepop. Deze pop is superslank, heeft lang blond haar, pronte borstjes, lange

benen, zwarte pumps en een mini jurkje met een goudkleurige ceintuur. Verder zijn haar ogen zwaar

opgemaakt en heeft ze volle, rood gestifte lippen.

‘Wat bedoel je, Kees?’

‘Wat moet jij met die seksbom in je kast?’

‘Oh dat,’ zeg ik gekscherend, ‘de een heeft pin-ups hangen in zijn slaapkamer, een ander, zoals ik,

heeft een sexy barbiepoppetje in zijn kast zitten, ieder zijn meug, nietwaar?’

Aria zit daar nu drie jaar. Op een van mijn fietstochten zie ik iets liggen op het fietspad … lijkt een

poppetje. Ik besteed er verder geen aandacht aan. Als ik, ruim een uur later weer langs die plek fiets

ligt die pop er nog steeds. Eerst rijd ik door maar ik besluit even later toch terug te gaan het beter te

bekijken. Blijkt het dus dit gave ‘schatje’ te zijn. Omdat het daar al minstens anderhalf uur als ‘klein

vuil’ gelegen heeft, besluit ik om het mee naar huis te nemen.

‘Ik kan er vast nog eens iemand blij mee maken, is het niet vandaag dan is het morgen. Maar tot nu

toe heb ik nog niemand kunnen vinden en in afwachting daarvan, zit Aria jou hier liefdevol aan te

staren.’

‘Ja, Kees, je kan me nou wel zo smalend aan staan te kijken, het is echt zo gegaan … en het valt nu

niet eens mee om van haar af te komen … ja, in de vuilniscontainer … maar dat vind ik zonde van zo’n

gave pop.

‘Iets voor jou, Kees of ken je iemand die je daar een plezier mee zou kunnen doen?’

‘Ja, ik heb een nichtje van zes, die heeft barbiepoppen maar ik vind Aria te seksueel getint voor zo’n

jong meisje. Daar wacht ik liever nog even mee. Je zou er mee op een rommelmarkt kunnen gaan

staan; dan ben je haar in een mum van tijd kwijt. Vijf euro vang je op zijn minst voor Aria.’

‘Ja, zou best kunnen …… ‘t zal alleen wel even duren voordat ik voldoende spulletjes bij elkaar heb

om op zo’n markt te gaan staan … tsja, dat doe ik dan alleen voor Aria, hoor, want zelf hou ik er

helemaal niet van . Weet je wat ik wou, Kees, dat ik die pop destijds gewoon had laten liggen.’

‘Moet je nou nog zien, hoe dat zit met die zorgtoeslag zit, Kees, want daar kwam je dacht ik toch

voor, hè?’

‘Ja, natuurlijk.’

‘Nou laat die pop nu even rusten en kijk maar es hier!’