Serie: Een Rotterdamse bios in de 60’s & 70’s. Deel 19: Goed Nieuws.

De eerste zaterdagavondvoorstelling verloopt verder zonder noemenswaardige problemen en ook de tweede avondvoorstelling gaat prima. Als die tweede voorstelling draait, ontdekt Sonja onder de stapel theedoeken de vijf briefjes van honderd. Ze zegt niks tegen de anderen en loopt meteen door naar Duusjoo, die haar aanhoort en net doet alsof zijn neus bloedt:

‘Wir zal das jetzt geflickt haben, Leonie?’ vraagt hij. ‘Es ist bijnahe das bedrag wir miesten heute mittag, doch? Sag noch eben nichts tegen die anderen, liebe Sonja. Vielleicht verratet de dader sich selbst wohl. Sehr gut dat jij es mir jetzt sagt und mir das geld gibt maaisje!!
Ich zal die anderen sofort von dies vertellen. In jeden fall haben jullie die fooi wieder teruuk, doch?!

Nog voor het einde van de tweede filmvoorstelling riep Duusjoo de voltallige ploeg bijeen (met uitzondering van Martin, die kon natuurlijk niet weg van zijn werkplek). De chef gaat het goede nieuws vertellen. Ter plekke verzon hij, dat waarschijnlijk iemand het geld daar even had neergelegd in de drukte en helemaal vergeten was dat het onder de theedoeken lag. Hij was blij dat het geld gevonden was en wilde er verder geen woorden meer aan vuil maken. Honderdvijftig gulden zou hij in de fooienpot terug stoppen. De rest ging naar de baropbrengst. Zijn creatieve boekhoudtrucs met de voorraad, zou hij weer aanpassen.
‘Ist alles doch noch goed gekommen heute!’ zei hij met een knipoog naar Sonja.

Morgen: Deel 20. Een overval.

Serie: Een Rotterdamse bioscoop in de 60's & 70's. Deel 8: Zeven-Up.

 Alle servicemedewerkers (kassa, buffet, portiers, ouvreuses) van deze bios delen alle fooi altijd met elkaar. Een maand lang wordt alle fooi in een pot gestopt (die gaat de kluis in) en op de eerste dag van de nieuwe maand wordt alles evenredig over iedereen verdeeld.

Wij zijn met zijn tienen en gemiddeld zit er zo’n tweeduizend gulden in de fooienpot. Marja, die getrouwd is en twee kinderen heeft, zegt wel eens dat ze er voor de hele maand haar boodschappen van kan doen. Toch mooi meegenomen!
‘Kijk eens’ zegt Petra tegen Sonja, die druk is achter het buffet. Ze laat Sonja het briefje van vijf gulden zien: ‘fooi van de man die je hebt geholpen zijn plaatsje te heroveren.’
‘Zo, mooi, maar waarom stuur je hem niet gelijk naar mij Petra, zegt Sonja, met gelijk alweer die geile blik in haar ogen. Had ik even kennis met hem kunnen maken; leek me best een aardige vent.’
‘Weinig kans voor jou Sonja, hij had een heel leuke slanke vrouw bij zich.’
‘Nou en ... denk je dat ie niet zo af en toe met zo’n lekker mollig meissie als ik wil kroelen?’

Het is in de pauze van de film zo waanzinnig druk aan het buffet, Sonja en Sonnee kunnen het nauwelijks samen aan. Petra springt maar even bij. Zelfs de bedrijfsleider, meneer Duusjo, steekt dit keer de handen uit de mouwen. Pils, Cola, Seven-Up, Tonic, Appelsap … het is niet aan te slepen en dan heb je ook altijd nog van die zeikerds bij die thee of koffie willen. Ze dreigen door alle gekoelde drank heen te raken.
‘Zegt U het maar, meneer’ zegt Petra tegen de Surinamer voor de bar.
‘Zeven up alstublieft’ en Petra ontdoet zeven flesjes Seven Up van hun dop.
‘Kijk eens aan meneer zeven uppies.’
‘Maar mevrouw, ik ben maar alleen, wat moet ik nu met zeven flesjes Zeven Up?’
‘O, meneer, nou eh … ik dacht werkelijk dat u 7 Seven Up wilde hebben, helemaal mijn fout, sorry’. Maar dat betekende wel dat Petra zes Zeven-up dopjes uit de vuilnisbak moest gaan vissen en die zo goed en zo kwaad als het ging weer op die flesjes moest gaan persen, want als ze die drankjes niet zou kunnen verkopen, zou de schade verhaald worden op de fooienpot. Dat wilde ze niet op haar geweten hebben. Petra vindt het wel lullig van zichzelf dat ze zes bezoekers van die avond een iets minder dan normaal sprankelend Uppie heeft moeten verkopen. Maar ja, het is niet anders.

Morgen: deel 9: Na de pauze.