Tijdens mijn afwezigheid plaats ik een tekst van een ander:
11. Jules Deelder.
=============================
Vader en zoon.
We liepen door de duinen
Het was een uur of vier
We zagen de ochtend gloren
We waren verschrikkelijk hier
Er werd geen woord gesproken
De stilte was genoeg
We werden opnieuw geboren
We waren in korte broek
M'n vader en ik en m'n vader
We wisten meer dan ooit
Dat wij dezelfde waren
En die verandert nooit.
Tijdens mijn afwezigheid plaats ik een tekst van een ander:
10. Jana Beranová.
=============================
Loop ik langs de bouwput op het Kruisplein
zie ik de man met de gele helm
die een gat praat in de straat
Loop je over het Schouwburgplein
blijkt het stadshart versneden
in bouwpakket vloerdelen. Klompje lijm.
Ga rechtsaf naar de Drievriendenstraat
woont daar die vrouw die al zeventig jaar
de sleutels bewaard van haar verroeste haard.
Ga je voorbij de Karel Doormanstraat
slijt als koning van de Beijenkorf die zwerver
zoemend zijn krantje: Maakmeblij Maakmeblij
Bij de bruggen zijn de sporen van strijd
allang uigewist, je vraagt je alleen af
op wiens graf je inmiddels wel staat
Op Katendrecht schop ik een steentje weg,
Bob Tattoo grift hartjes op schouderblad, kattenkop,
rozenknop, everzwijn dat schoonheid straft.
'En terwijl ik naar bed gaat
denk ik aan de Zaagmolenstraat'
schreef Willem de Kooning in klare taal.
Ja,
Rotterdam is het centrum van de wereld
en heel toevallig wonen wij daar.
Tijdens mijn afwezigheid plaats ik een tekst van een ander:
9. Joost Oomen.
=============================
Tijdens mijn afwezigheid plaats ik een tekst van een ander:
8. Willem Wilmink.
=============================
Wanneer 's middags om vier uur
onze schoolbel was gegaan,
en we gingen voetbal spelen,
dan kwam Frekie er altijd aan.
Frekie woonde in de buurt,
maar zat niet op onze school.
Hij was een imbeciele jongen,
een mongool.
Meestal riep er iemand wel:
'Kom maar Frekie, doe maar mee.'
Welke kant hij uit moet schoppen,
daarvan had hij geen idee.
Maar we legden soms de bal
op twee meter van het doel
en we riepen: 'Schieten, Frekie!'
En hij trok een ernstig smoel.
Als het raak was dook de keeper
mooi naar de verkeerde kant,
en 't was 'goal', en dan was Frekie
kampioen van Nederland.
Misschien vind je Frekie zielig,
maar dat was ie niet voor mij,
want ik zag nog nooit een jongen
die zo blij kon zijn als hij.
Tijdens mijn afwezigheid plaats ik hier columns van anderen.
8. Arnon Grunberg.
===========================
Schijt hebben aan wat anderen van me denken. Zo iemand zou ik willen zijn. Veel mensen veinzen heldhaftig dat ze schijt hebben aan de mening van anderen, maar verder dan veizen komen ze niet.
Uit onderzoek is gebleken hoe het komt dat de thusclub in alle sporten vaker wint dan de uitclub. Dat heeft er mee te maken dat de scheidsrechter het vervelend vindt om utgefloten te worden..
Wij doen er alles aan om aardig gevonden te worden. Daarvoor zijn we zelfs tot misdaden bereid: 'Laat ik maar roepen dat ik op Jodenjacht ga, anders vinden mijn supporters me niet aardig.'
Vriendelijk glimlachend laten we ons naar het schavot brengen, in de hoop dat de beul zal denken: wat een sympathieke man, jammer dat ik straks zijn hoofd moet afhakken.
Tijdens mijn afwezigheid plaats ik hier columns van anderen.
7. Paulien Cornelisse(Volkskrant) .
===========================
Een heerlijk uitje tijdens een vakantie in Frankrijk is: naar de supermarkt. Je hebt daar chips met geitenkaassmaak, bijvoorbeeld. In zo’n supermarkt liepen twee Britse vrouwen rond, ze keken besmuikt om zich heen. ‘Nee, dat hebben ze vast niet’, hoorde ik de een zeggen. ‘Waarom niet?’, zei de ander, ‘ze hadden toch ook Marmite?’ Ze scharrelenden nog even rond, en jawel: ‘There it is!’ Een blik witte bonen in tomatensaus.
‘We obviously couldn’t live without this delicacy’, zei de ene vrouw ironisch. Ik wilde vragen of het voor een van hun kinderen was, of voor een moeilijk etende man, of misschien gewoon voor henzelf?
Maar zoiets vraag je niet. Dat zou te veroordelend overkomen. Terwijl het natuurlijk een heel mooi gegeven is dat een eenzaam blik witte bonen in een Franse supermarkt, al maanden omringd door blikken confit de canard en flessen walnotenolie, ineens toch door íémand wordt verkozen en mee mag rijden in het boodschappenkarretje.
Tijdens mijn afwezigheid plaats ik hier columns van anderen.
6. Jari van der Ploeg(Volkskrant) .
===========================
Blijf wakker!
Soms is het beter om iets niet te weten. Hoe meer je immers weet, hoe minder je begrijpt en hoe groter dus je zorgen. Ik was dan ook nauwelijks verbaasd toen bleek dat het aantal Nederlanders met interesse in het nieuws zich op het laagste punt sinds de eerste metingen bevindt. In 2021 was bijna twee derde van de Nederlanders nog erg geïnteresseerd in nieuws. Inmiddels is dat minder dan de helft.
De verklaring die veel nieuwsmijders geven, is de negatieve invloed die ’s werelds ingewikkeldheden hebben op hun humeur. Ze vinden het vervelend om continu te moeten kijken naar die pre-apocalyptische film die zonder hoopvolle plottwists afstevent op een unhappy end en daardoor iedere dag weer bijdraagt aan de pre-traumatische stressstoornis die zovelen in hun binnenste voelen broeien.
Het is, met andere woorden, geen toeval dat dictators en populisten die journalisten tegenwerken momenteel zo populair zijn. De leugen is anno 2025 vele malen aangenamer dan de waarheid.
Behalve dan bij Partij voor de Dieren, die in haar verkiezingsprogramma pleit voor het exact tegenovergestelde van de leugen, namelijk het verplicht stellen van glazen wanden in slachthuizen, stallen en in transportwagens.
Laat het maar zien, zo vinden ze daar, het gehijg en gesnoef, de pof, een oog dat paniekerig op en neer schiet omdat het zich voor de laatste keer probeert te vullen met licht en beelden, en vervolgens de vleeshaak en de cirkelzaag. Laat zo’n overvolle transportwagen vol ten dode opgeschreven vleesvarkens maar een tijdje stationair draaien bij de Shell langs de A4, en kijk hoeveel mensen daarna nog een saucijzenbroodje wegwerken.
Het is eigenlijk een idee dat landsbreed navolging verdient. Zo ken ik nog wel een Groningse studentenvereniging die tijdens de aanstaande ontgroening best wat glazen sociëteitswanden kan gebruiken. Hetzelfde geldt voor flink wat afdelingen van de Belastingdienst, net als een rits filialen van een zekere Amsterdamse sportschool.
Installeer, als we toch bezig zijn, ook een glazen deur in zowel de slaapkamer van Dion Graus als in de stationcar van Rob Oudkerk en maak tijdens de verbouwing van het Binnenhof ook alle achterkamertjes van glas, het liefst die waar VVD-Kamerleden hun oud-clubgenoten fêteren die nu werken bij Schiphol en Philip Morris, zodat we al hun gekonkel voortaan live kunnen aanschouwen.
Er bestaan Noorse basisscholen die schoolreisjes organiseren naar het slachthuis, zodat kinderen al op jonge leeftijd leren waar hun eten vandaan komt. Hoe vaker mensen geconfronteerd worden met de gevolgen van hun keuzes, aldus de filosofie, hoe scherper die keuzes uiteindelijk worden.
Dat is een uitstekende filosofie, die iedere verantwoordelijke burger tot in ieder geval 29 oktober volop zou moeten toepassen. Mijd dus niet langer dat verhaal over oplaaiende bosbranden in Spanje, kijk naar die journaalreportage over de Congolese lithiummijn en val niet voor partijen die de waarheid proberen weg te moffelen onder een dikke laag leugens en gelul.
Lees de krant. U slaapt er wellicht wat slechter door, maar zodra u uw horloge afdoet, merkt u daar verder weinig van.
