GAAF MAN.

Uitgeput van een intensief uurtje ‘sportschool’, heb ik zojuist mijn bezwete kleren uitgetrokken. Nog alsmaar zwetend zit ik met de ellebogen op mijn bovenbenen uit te puffen. Ik weet dat er nog een paar sporters in deze kleedruimte zijn, maar ik zie of hoor ze niet. Ik ben helemaal ‘zen’… ‘in mezelf gekeerd’ ...totdat … een super-enthousiaste jonge man, met spiksplinternieuwe Nikes en een king size witte handdoek om zijn nek, de kleedruimte komt binnen stormen:

‘Gaaf, man, waanzinnig gaaf! De volgende keer ga ik weer bodypump doen. Echt gaaf!
Dan komt je lichaam weer helemaal in balans, man. Bodypump! Mijn vriendin vertelt me:
'Kickfun is great, keihard ook. Samen met bodypump. Perfect.' Andersom precies zo. Het zijn van die groepsdingen op muziek. Zeker weten, man: als ik bodypump erbij doe, heeft mijn lichaam alles, totally perfect’.

‘Hé, man …’, zegt een van de jongens die zich aan het omkleden is: ‘ … is lang geleden, man, goed je weer te zien, gast. Moeilijkheden?’

‘Neen, tijdje gewoond op Cabo Verde, met Angela, je weet wel, die vriendin van mij … die chick … van Cup a soup … van die reclamespot, weet je …

‘O ja zo, … tof die chick, man!’

‘Vreselijk arm daar! Kan je je niet voorstellen. Heet, droog, nauwelijks iets eetbaars.

‘Je bent veranderd man … die baard … zeg me, waarom die baard, man?’

'Om me kin ... nee, grapje ... problemen, hè … zo word ik minder gauw herkend.’

‘Ik herken je gezicht helemaal niet. Maar je stem …. ja, je stem herken ik uit duizenden. Ik ga je zeggen, man, doe normaal, praat zacht. Ik ben niet doof! Jij praat dom hard. Je staat twee meter van me weg. Iedereen hier valt stil door jou … waar heb dat nou voor nodig man?’

De jonge man houdt zijn mond. Verongelijkt gaat hij zitten. Gooit zijn handdoek naast zich neer en bukt zich om de veters van zijn mooie Nikes los te maken. Zijn kennis loopt hoofdschuddend naar de doucheruimte.

Ik ga daar ook effe naar toe.

ER ZAT HEM IETS NIET LEKKER.

Boris heeft zijn pillen ingenomen, genoeg geslapen, geen alcohol gedronken. Het was best een rustig dagje vandaag. Maar toch is hij gespannen. Er is zit hem iets niet lekker.

Zó bóós, zó vrolijk, zó verdrietig, zó opgewonden, zó jachtig kan hij zijn … vaak om helemaal niets.

Zijn huwelijk met Bep is ronduit waardeloos. Als broer en zus leven ze. Blijven alleen nog bij elkaar voor de kinderen, terwijl ze er maar één hebben: Priscilla, hun fris ogende, 14-jarige dochter. Ze doet de opleiding ‘nagelstyliste’ op MBO-niveau.

Boris zakt in mekaar als hij hoort dat Koeman, keeper Olij niet meeneemt naar het E.K. Z’n hart … Boris is in hart en ziel een Sparta-Piet. Hij overleeft het niet. Vlak voordat hij het bewustzijn verloor zei hij nog: ’Alsof die Bijlow nou zoveel beter is’.

Boris zakt in mekaar bij Hang-Low, een Chinees restaurant in Bleiswijk. De tv staat daar altijd aan ... Koeman maakt zijn keuze voor de E.K.-keepers bekend.

Det hele verhaal over die hartstilstand van Boris is overigens gelul. Hij pleegt gewoon zelfmoord. Heeft genoeg van zijn eigen leven en van het samenleven met Bep en in mindere mate met Priscilla. Hij kan het hun alleen niet uitleggen.

Ook zijn hele lol in het foebele is door al die corruptie binnen de UEFA verdwenen. Dat speelt bij Boris ook een grote rol.

Kijken? O nee. Dat gaat hij niet doen. Hij wordt alleen al niet goed van het idee dat Koeman zijn favoriete keeper Olij niet goed genoeg vond. Toen knapte er dus iets.

Boris heeft voldoende pillen in huis om er een eind aan te maken. Voordat hij met z’n gezinnetje naar de Chinees gaat heeft hij de benodigde pillen geslikt. Leegpompen van zijn maag helpt niet. Bep kon het niet geloven toen ze hoorde van de overdosis. Dat gaat Bep niet aan de grote klok hangen. ’t Was een hartstilstand, besluit ze. Ze heeft wel eens horen zeggen, dat er bij elke zelfmoord een dader in de buurt moet zijn maar aan dat soort slap geouwehoer heeft Bep voorlopig geen behoefte.

Priscilla en Bep begraven hem op de begraafplaats Oud-Kralingen. Op Boris z’n kist liggen keepershandschoenen van Olij. Een blijk van waardering van de goalie. Hij droeg die handschoenen tijdens zijn laatste training in de selectie van het Nederlands elftal. Mooi gebaar!

VEGETARIËR.

 Vegetarisch.

Ik weet niet precies wat ik me nu (weer) op de hals haal maar ik denk er over om vegetarisch te gaan eten. Aan een van mijn vriendinnen verklap ik dit. Haar eerste reactie is een waarschuwend vingertje: let op je gezondheid. Ze kènt mensen die vegetarisch eten en die zien er niet bepaald gezond uit: broodmager en doodsbleek. Als je geen vlees meer eet dan mis je een aantal essentiële voedingsstoffen. Daar moet je je wel goed rekenschap van geven, voordat je er werkelijk aan begint.

Het geen vlees meer eten is eigenlijk kort geleden in mijn hoofd gaan spelen. Dat komt door de organisatie ‘Wakker Dier’. Die club heeft een boekje uitgegeven met de titel ‘Mijn brief aan de dieren’. In dat boekje staan meer dan vijftig brieven aan dieren, voornamelijk dieren in de vee-industrie. Door donateurs van Wakker Dier worden die dieren in hun eigen woorden toegesproken. Recht uit het hart. Om woorden te geven aan het machteloze gevoel. Aan de boosheid. De schaamte. Aan hun dierenliefde. De schrijver Arthur Japin schreef een van de brieven. Wat de briefschrijvers bindt is: een einde willen maken aan de vee-industrie.

En zo is het dus gekomen dat ik erover ging spinselen om geen vlees meer te eten. Nog niet eerder was ik me zo bewust geweest van het lijden van die arme beesten.

Ik realiseerde me terdege dat ik als vegetariër minder welkom zou zijn bij vleesetende vrienden. Die gaan natuurlijk niet voor mij een apart potje koken. En andersom zullen ze er niet zo happig op zijn om bij mij een vegetarische schotel te komen nuttigen.

Of zal het wel mee vallen?

Gaan ze er aan wennen?

Gaan ze het misschien nog wel lekker vinden ook?

Misschien kan ik enkele zeer smartelijke ‘brieven aan de dieren’ aan mijn vlees etende kennissen voorlezen, opdat ze het zó te doen krijgen met de vee-industrie-dieren, dat ze ook geen vlees meer door hun keel krijgen.

Al jaren heb ik een vegetarisch kookboek in huis. Nog nooit in gekeken. Uitgegeven in 1995! ‘VEGA, snel en simpel’ heet het. Het begint met het hoofdstuk: ‘Snel op tafel’. Heerlijke vegetarische recepten die binnen een uur klaar zijn. Met betaalbare ingrediënten bereid je heerlijke gerechten waarmee je op iedereen indruk maakt. Dat klinkt toch prima!?

LEESFEES.

Tegenwoordig zet ik elke ochtend de wekker op zeven uur. Om acht uur wil in de sportschool zijn. Ook op zaterdag en zondag. Ik eet dan eerst even een paar knäckers, drink een sterke bak koffie en wandel in vijf minuten naar de sportschool. Ik ben meestal een van de eersten. Dat is heel fijn want dan hoef ik nooit te wachten voor toestellen waar andere sporters op bezig zijn. Ik kan me voorstellen dat ‘elke dag om acht uur in de sportschool staan’ enigszins fanatiek overkomt. Dat doe ik echter niet om een soort bodybuilder te worden, want dat zou me toch nooit lukken, daar heb ik gewoon de ‘body’ niet voor. Ik doe het voor de revalidatie. Sinds oktober vorig jaar loop ik met een nieuwe schouder en om het herstel te bevorderen train ik elke dag. Vooral de spieren rondom die schouder. Natuurlijk doe ik ook oefeningen die goed zijn voor de rest van mijn lichaam maar dat heeft wat minder prioriteit. In totaal ben ik een uurtje bezig op de sportschool.

Vandaag, zondag, is ook mijn huishouddag. Allerlei sportschoolachtige-huishoudelijke handelingen staan dan op het programma zoals stofzuigen, dweilen, stoffen en deuren afnemen. Tegen elf uur ben ik daar klaar mee en … het is mooi weer ... een strak blauwe lucht. Lekker fietsweer en …. Ik heb pas een nieuwe fiets. Een buurvrouw van me ook. Die van haar is een e-bike. We hebben het er al eens met elkaar over gehad om bij lekker weer samen een eindje te gaan fietsen. Dat stelde ik haar ook voor maar helaas, ging haar dat vandaag niet lukken.

Het was maar goed dat dat fietsen niet door kon gaan. Ik zag in mijn agenda dat ik deze middag moest optreden. Totaal vergeten. Ik was uitgenodigd voor het ‘leesfees’ van de Schrijfschool Rotterdam. Deze zondag tussen drie en zes kon ik een paar van mijn stukjes komen voorlezen. Haast-je-rep-je, moesten er dus nog een paar verhaaltjes uitgezocht worden.

Ik was daar niet de enige genodigde. Er waren er nog vier. We hadden met elkaar gemeen dat we een cursus hadden gedaan bij de Schrijfschool. Ondanks het strandweer van deze middag liep het zaaltje nog aardig vol.

Tot mijn opluchting had ik, in tegenstelling tot eerdere optredens, geen plankenkoorts. Twee stukjes die ik voorlas: ‘knappe koppies’ en ‘mijn oudste broer’ werden met applaus beloond. Op mijn derde nogal heftige stukje: ‘de kip’, vielen de toehoorders doodstil.

BAGGERFIETS.

De mountainbike die ik een jaar geleden kocht, heeft het nu al begeven. Met een zwabberend achterwiel durfde ik het nog net aan om naar een (peperdure) fietsenwinkel te rijden. Daar ziet de verkoper in één oogopslag dat ik een ‘baggerfiets’ bij me heb. Geen kettingkast. Metalen ketting. Geen jasbescherming. Gelast stuur. Geen slot. Hij schatte in dat ik er hooguit 300 euro voor betaald had … hij zat er een tientje naast.

‘Goedkoop is duurkoop, meneer, in de fietsenbranche,’ zei de verkoper.

Omdat mijn zadel 45 graden omhoog stond, dacht de verkoper dat ik daarvoor kwam. ‘Nog één keer kan dat zadel goed gezet worden. De moer is bijna lam, meneer’.

Maar … ik kom hier voor dat zwabberende achterwiel. Hij stelt ook een flinke speling vast van het achterwiel. ‘Van het zelfde laken een pak’, aldus de verkoper. Het schroefdraad van de as is kuis verrot’.

Ik wilde weten wat het me zou kosten om er een nieuwe as in te laten zetten.
‘Daar ga ik niet eens aan beginnen, meneer. Zonde van je geld. Stel, dat ik het zou doen, dan ben je zo’n drie- a vierhonderd euro kwijt. Dat geld kan je dan beter investeren in een nieuwe kwaliteitsfiets. Want de rest van deze fiets kan binnen het jaar met ‘grof vuil’ mee.

Hij zette hoofdschuddend nog mijn zadel recht. Vervolgens nam, hij me mee naar zijn aanbod kwaliteitsfietsen. Allemaal boven de 1.200 euro. Voor het recht zetten van mijn zadel rekende hij niks.

Ik vertrouw die fiets niet meer. Morgen ga ik een nieuwe kopen. Mijn oude fiets geef ik weg aan een vriend. Die gaat de fiets demonteren en biedt de onderdelen te koop aan op marktplaats. Dat heeft hij tenminste met een ander afdankertje van mij ook zo
gedaan.

Bij Mega-Bike koop ik een nieuwe dure Gazelle. Fietst uitstekend.

Mijn vriend stuurt me een appje: ‘De moeren van de as heb ik aangedraaid. Hij rijdt nu weer prima’.

‘Wil je hem terug hebben?

‘Neen, doe er maar mee wat je wilt. Hij is van jou’.

‘Okee, dan zet ik hem op marktplaats’.

Honderdvijftig euro heeft hij er nog voor gevangen.

EEN AFREKENING?

 Het verkeer komt half vier pas weer op gang. De hele dag heb ik nog geen auto langs zien rijden….sterker: ik heb geen mens gezien hier in de Prinsenlaan. Lopend, noch fietsend. De weg was hermetisch afgesloten voor alles en iedereen … aan allebei de kanten. Vlak voor mijn flat stond een zwarte Mercedes … naast die auto overlegden vier agenten met elkaar. Ze hielden duidelijk de plek in de gaten waar een gewonde lag. Iemand met een doek over zijn of haar lijf. Af en toe liep er een agent naar die gewonde persoon , bukte zich, bekeek hem of haar even, ging weer rechtop staan om aan zijn collega’s verslag uit te brengen. Die man of vrouw was absoluut niet dood. Soms was er beweging onder dat doek. Dan ging een van de agenten er naar toe en gaf een schopje tegen zijn of haar hoofd. Dat dacht ik althans. Het kan ook tegen de voeten geweest zijn maar meestal schoppen ze je tegen je hoofd. Ik weet niet hoelang dit nou al duurt. Ik kan het ook niet aan iemand gaan vragen, want we mogen de deur niet uit en alle telefoonverkeer is geblokkeerd. Dat heeft de politie vanmorgen vroeg toen het nog donker was omgeroepen. Daar was ik wakker van geworden.

Hij ligt weer te woelen, dat slachtoffer. Ja, ‘hij’, want ik kan nu duidelijk zien dat het een man is. Een Noord-Europees type met van die lange blonde haren. Zo op een afstandje lijkt hij een beetje op Hans Klok, maar die doet geen vlieg kwaad, die goochelt alleen maar wat. Die zal daar niet gauw komen te liggen. Hij probeert nu op te staan, ‘Hans’, maar de agenten hebben hem door. Twee van hen gaan op hem af. De een neemt hem in de wurggreep en de ander spuit pepperspray in zijn ogen. Het gevloek van 'Hans' is bij mij binnen duidelijk hoorbaar.

Een grote bloedvlek zit op zijn rechter broekspijp.

Op Radio Rijnmond, die bij mij altijd aanstaat, hoor ik praten over een moord in het Zwaanshals. Het zou een afrekening in het criminele circuit zijn. Zou deze ‘Hans’ daar bij betrokken geweest zijn?

Om circa half vier wordt ‘Hans’ per brancard de inmiddels gearriveerde ambulance ingeschoven. De ziekenwagen rijdt de straat uit. De Mercedes met de agenten rijdt er vlak achter aan.

Eindelijk komt het verkeer weer op gang.

OMVOLKEN.

Rechtsextremisten (PVV en Forum voor Democratie) spreken herhaaldelijk over ’omvolking’. Dat is een theorie van witte racisten, die stellen dat vluchtelingen, (arbeids-)migranten hun cultuur bedreigen. Ons land gaat binnenkort door een aantal omvormingsracisten bestuurd worden.

Wilders draagt nu Marjolein Faber voor als Minister van Asiel en Migratie. Faber is een aanhanger van die racistische omvormingstheorie. Vanuit die theorie kwam ze ook tot uitspraken als: ’Verbied de Islam en de Koran’. ‘Stop met dat mensenrechtengeneuzel’. ‘Schei ook uit met dat gezeur over Klimaatverandering’ want ‘dat komt door de activiteit van de zon.’ Vanwege die uitspraken en de denigrerende toon van mevrouw Faber stuitte haar aanstelling aanvankelijk op bezwaren. Maar die werden ingeslikt. Mevrouw Faber beloofde dat ze zich binnen de grenzen van het regeerakkoord en de rechtsstaat zou bewegen. Ze gaat zich inzetten voor àlle Nederlanders. Maar ze neemt geen woord terug van al haar eerdere kwetsende taal. Hoe stelt zij zich straks op in Brussel inzake de migrantenproblematiek. Op 2 juli staat er dus een verkondiger van de omvolkingstheorie op het bordes. De theorie die Hitler tot oorlogsmisdaden en de holocaust inspireerde.

Eerder is al een aanhanger van de PVV en de omvolkingstheorie tot voorzitter van de Tweede Kamer gekozen (Bosma). Rechts extremisten verwijten de overheid dat te veel Afro-Aziatische mensen in Europa zijn toegelaten, wat op den duur leidt tot het uitsterven van het blanke ras. Volgens Bosma zouden de Nederlandse Publieke Omroep (NPO 1,2,3,) en de Europese Unie instrumenten zijn van de omvolking in Nederland. Als voorbeeld van ‘volksvervanging’ wordt gegeven de Schilderswijk in Den Haag en de Afrikaanderwijk in Rotterdam. Die zijn van witte wijken in zwarte wijken veranderd. Door de recht-extremisten wordt het beeld geschetst dat ‘elite’ planmatig bezig is de bevolking te vervangen.

Mevrouw Klever mag aan de Tweede Kamer gaan uitleggen waarom zij zo graag Minister van Ontwikkelingshulp wil worden. Terwijl ze tegen ontwikkelingshulp is. Ze stuurt migranten liever terug dan dat ze hen helpt door in hun thuislanden de leefomstandigheden te verbeteren. Zij is ook zo’n ‘omvolkings-PVV’er’ die in het verleden geuite, kwetsende uitspraken niet wil terugnemen.

Het wordt dezer dagen weer pijnlijk duidelijk dat er in november 2023 massaal gestemd is op mensen die bereid zijn Syriërs, Afghanen, Somaliërs en Algerijnen met vastgebonden handen in zee te flikkeren zodat we het zelf niet hoeven te doen.