‘Schrijft die gast nou alweer over die ‘zonneschade’?
Ja dus, want ik kan domweg nergens anders aan denken. Ik voel een pijnlijke branderigheid op mijn korstenkop. Ik slaap er niet van. Vannacht om half vier lag ik nog wakker. Ik droomde dat ik stierf van de jeuk en dat ik met mijn kussen met turbo snelheid ruw over mijn schedel rausde. Het hielp. Ik bleef in slaap. Toen ik om acht uur wakker werd zag ik bloedsporen op mijn kussen .
Geen mens die op zo'n verhaal zit te wachten natuurlijk. Ja, mijn een na oudste zus misschien of mss E. die me altijd stiekem zit te lezen. Maar ik kan domweg niks anders verzinnen.
Ik voel dat ik koorts heb. Kouwe koorts. De rillingen lopen constant over mijn rug. Ik weet het alleen niet zeker van die
koorts. Ik heb geen thermometer.
Altijd, altijd, altijd heb ik paracetamol in huis en juist
vandaag … ik app buurvrouw mss M. ... pas na vijf minuten reageert ze .... mevrouw stond te douchen ... ik 'ken' die pillen bij haar op komen halen. Ze verzachten de pijn wat. Godzijdank.
Als mss M's kindertjes koorts hadden gebruikte ze haar lippen als thermometer. Die zette ze dan zachtjes over hun halsslagadertje. Feilloos nauwkeurig, altijd. Ik bewoog mijn hals wat naar haar lippen maar dat negeerde ze. (Dat ik in deze toestand nog lollig kon wezen, daar kan ik niet bij!).
Ik sleep me naar Kruidvat voor een oorthermometer. 26 euro. Ik heb 34,8 graden koorts. Nog net geen euro per graad! De rillingen blijven. Maar dat komt misschien ook omdat ik de balkondeur heb openstaan en de thermostaat in huis op 15 staat. Die zet ik nu meteen op 19.
Op weg van Kruidvat liep ik Ina van het smartlappenkoor tegen het lijf. De originele Crooswijkse keek me aan en spreekt de voor mij onvergetelijke woorden:
‘Zo Jos! Jij gebruikt zeker die nucleaire teringzalf! Ja dat spul kent ik goed, want een paar jaar terug had ik van die zonnevlekken op me tieten. Die zagen er toen met die kutzalf net zo schurfterig uit als die kop van jou. Sterkte d'r mee, jongen!'.'
