Popkoor.
Ik kom vanochtend niet op gang. Mijn hoofd zit potdicht en mijn ademhaling gaat stroever dan anders. Ik moet iets gaan doen. Fietsen naar Nesselande bijvoorbeeld. Daar is straks, van half elf tot 12 uur het Badkamer(pop)koor. Voor een tientje per keer zing ik daar mee.
Het is normaal een half uurtje fietsen daarheen. Vandaag doe
ik er drie kwartier over. Ik heb zware benen.
Een keer per maand word er gezongen, gemiddeld met z’n twintigen. Natuurlijk
weer met veel te weinig mannen (4). Ook bij dit koor is het zo dat je niet per sé
hoeft te kunnen zingen om mee te mogen doen. Bladmuziek lezen hoeft al je al helemaal
niet te kunnen.
We zingen mee met de songs die de koorleider kiest
en afspeelt op z'n geluidsinstallatie. De lyrics lezen we af van een groot powerpoint
presentatiescherm.
Nog steeds voelde ik me niet helemaal jofel tijdens de
eerste twee slome nummers:
Yesterday
I said
something wrong, now I long for yesterday
En
Avond
Ik geloof, ik geloof, ik geloof, ik geloof, ik geloof in
jou en mij.
Maar de derde song:
Hit the road Jack schudde me flink al behoorlijk wakker:
Hit the
road Jack. And don’t you come back no more, no more, no more
Bij het vierde nummer
Rock around the clock was ik warm gelopen. Ik merkte dat ik stond te zingen en te swingen, zoals ik ook wel eens 'in trance' doe tijdens een optreden van een coverband van de Stones.
We’re
gonna rock, rock, rock, ‘till broad daylight
Mijn favoriete band, the Stones, staat tot op heden
helaas nog niet op het repertoire.
Deze keer zongen we nog:
I want to break free
I can’t get used to livin’ without you by my side.
Zing, vecht, huil, bid, lach, werk en bewonder
Voor degene met z’n mateloze trots. Op z’n risicoloze hoge
toren.
Janne Jansen zijn vrouw was een koorddanseres
Zoutelande
Ik ben blij dat je hier bent, ik ben blij dat je hier
bent, ik ben blij dat je hier bent
Zingen doet wonderen.
