’t Is geen hotnews maar het was vrijdag jl., op weg naar Noorderdicht, weer eens kutweer. Geen fietsen dus. Maar met de metro en de ‘benenwagen’. Halfuurtje lopen van de Blaak naar het Brancoplein. Een half uurtje spinselen. Nu eens positief dan weer negatief.
Zo net in de metro zie ik dat eigenwijze achterhoofd van mijn Belgische oud- collega Ed. Zo’n tien meter voor me. Mijn eerste reactie is ‘wegduiken’ achter de brede rug van die kerel voor me. Af en toe even kijken of Ed niet om kijkt. Misschien heeft hij me gezien. Eigenlijk vind ik hem best een leuke vent. Maar waarom dóé ik in godsnaam dan zo? Ik heb twintig jaar geleden een jaar of vijf met hem samengewerkt in Cool. Drie jaar terug kwam ik hem tegen. Hij negeerde hij me. Ik naar hem toe: ‘Ha Ed’. Hij wist niet eens wie ik was. Weinig indruk gemaakt zeker. Ik wilde niet weer een deukje oplopen. Dáárom vermeed ik hem misschien. Ik was bang dat hij gelijk met mij uit zou stappen. Hij bleef zitten. Ik was er zeker van dat hij ook naar Noorderdicht ging. Hij zit zich bij elk evenement in Noord op z’n Belgisch te manifesteren (veel drinken, kletsen, lachen, knuffelen). Hij is een popi-jopie in Noord. Natuurlijk kwam hij. Alleen later. Heel Noorderdicht bleef ik hem ontlopen.
Als voetganger in het Centrum van Rotterdam moet je nu ook al een tering-end omlopen omdat ‘de boel’ open ligt. Ik loop rond een uur of twee in de middag vlak langs het huis van m’n ex, waar ik overigens weer redelijk goed mee ben. Ze houdt ook van dichten, voorlezen en muziek … ze weet ook van Noorderdicht … ’ik ga misschien ook’, zei ze. Toch bel ik haar niet om te zeggen ‘Hallo, ik ben in de buurt, ga je mee naar Noorderdicht?’ Ze zal het wel niks vinden, denk ik, kijken, luisteren, zingen, in die benauwde rookvrije locaties van het festival. Te veel lopen ook op het Brancoplein, drie kroegen en die Sparta kapsalon (van Sparta moet ze al helemaal niks hebben; ik hing daar destijds veelste vaak rond). Het is trouwens ook nog te vroeg voor haar, als avondmens. Ze gáát wel. Vanávond. Met een vriendin. Alléén gaat ze zéker niet. Als ze maar gáát. ‘t Is echt iets voor haar: Noorderdicht 2024.
