MacDonalds

Voor het eerst in mijn lange leven heb ik gisteren zitten eten bij Mac Donalds. Met mijn twee kleinzonen, Bent en Makkie en hun vader, mijn zoon Ralf. Dat was nog in het kader van  mijn verlate  75^e verjaardag. De volwassenen hadden hun feestje al gehad met een lunch in Hotel New York en met de voorstelling West Side Story. De kinderen hadden nog wat tegoed. Vanmiddag trakteerde ik ze op een prachtige dans, acrobatiek, mime voorstelling in het Maastheater in Delfshaven.

Een half uurtje voor aanvang van het stuk dronken en praatten we wat. Helaas kwam daar weinig van omdat Makkie en Bent hadden besloten ‘lol te gaan trappen’ met elkaar in het hoekje waar we wat zaten te drinken. ’Lol trappen’ hield in: stoeien, de tafel verschuiven, spullen omgooien en tegen Ralf  opbotsen. Herhaaldelijk vroeg Ralf ze om daarmee te stoppen maar ze gingen vrolijk door. Ook toen Ralf even naar de wc moest, ging het duo door met vervelen. Ik maakte de jongens toen op boze toon duidelijk dat ze nu afgelopen moest zijn met ’lol’ maken.

Toen Ralf van de wc terugkwam waren zijn zonen zo mak(kie) als een lammetje. Daarna bleven ze rustig en konden ze zich goed focussen op de act. 

De voostelling:’Let’s go Barbie’ is voor 8+ kinderen, nou Bent is inmiddels 11+ en Makkie 8+. Ik en Ralf moeten het gebeuren straks toch ook wel kunnen volgen met onze 45+en 75+. 

Het was een eer kleurrijk aangeklede voorstelling (kostuums en decor) met acrobatische dans, grappige mime-scetches en te horen aan de reacties van de kinderen komt de voorstelling goed over. Ook de lengte van de voorstelling is goed. 50 minuten duurt het. Precies goed voor deze leeftijdsgroep  De boog kan nog niet te lang gespannen staan.

Eten nu: heel dichtbij ziet Makkie de M van McDonalds al. Tenminste dat dacht hij. Maar volgen Bent was dat de M van de Metro, en hij had nog gelijk ook. Maar nog geen honderd meter verder zagen we de originele Big Tits van Mac Donalds, de door de kids gewenste eetplek.                                                                                                                   

Het interieur van de Mac ziet er van buitenaf heel aanlokkelijk uit. We krijgen meer trek. De kleine Makkie en Bent kloppen  razendsnel hun bestelling op de automaat. Ik weet daar geen raad mee. Ralf tikt in wat ik en hij zelf wil eten. We hoeven maar een kwartiertje te wachten op  ons lekkers. Veel frietjes, kipnuggets, hamburgers, drankjes, sausjes. Het was ronduit genieten. Mijn eerste MacDonalds maal was lekker. Maar ik ga daar niet meer terug.

Geef mij maar een Brammetje aan de patatkraam.