ROTTA.

Heel diep onder onze beroemde Markthal hebben ‘ze’ voordat er gebouwd werd, een hoop verrassende archeologische vondsten gedaan. Die kan je gaan bekijken in de parkeergarage die er nu, drie étages diep, onder ligt. Dat ben ik deze dinsdagmiddag wezen doen.

Schoenen van een meisje van een jaar of acht, het skelet van een paardenkop, een aardewerk lasagneschaal voor op een houtvuur, een schuimspaan en een schaar van maar liefst driehonderd jaar oud. Slim zeg! Zo’n schaar ziet er nog net zo uit als de schaar van tegenwoordig. Knappe bol, die uitvinder.

Je komt daar nog es wat te weten. Een heel leuk weetje vond ik dat Rotterdam Zuid er driehonderd jaar geleden nog niet eens wàs. De Noordzee golfde vrolijk over heel dat Zuid heen, tot het centrum van Rotterdam. Dus wat lullen die lui, daar nou helemaal?! Zuid bestònd gewoon niet eens in Rotta. Ja, Rotta! Zo werd Rotterdam destijds ook wel genoemd. Van een Fyea was in de verste verten gelukkig nog geen sprake. Laat staan van een Kuipa.

Wel kenden we toen de Westoever, waar steeds iets meer, maar heel voorzichtig, geleefd werd. Van Spangas of Sparta was weliswaar nog geen sprake maar er werden honderden jaren geleden alvast wèl aanstalten gemaakt.

Ik vertel denk ik niks nieuws als ik zeg dat het waanzinnig druk was in die Markthal. Doorlopen? Dat moggie willen! Vele bezoekers staan zich te vergapen aan de fraaie ‘street-art’, pal onder het dak. Bij elke toko moet je gewoon lang voor je beurt wachten. Het immense regiment toeristen heeft dat er blijkbaar graag voor over. Voor de gewone markt, die er op dinsdag ook nog altijd is, halen de meeste toeristen hun neus op. In de Markthal vinden ze wat ze willen, zowel bij regen als zonneschijn en … van de vreemdste lekkernijen die er te koop zijn móéten ze gesmuld hebben. Ook al zijn de prijzen ‘van de gekke’.

Naast de Markthal verrijst tot gekmakend ongenoegen van de markthalbewoners het project ‘Rotta Nova’: twee torens met in totaal 259 huur- en koopwoningen. De toren aan de kant van de Binnenrotte wordt 67 meter hoog en heeft 21 verdiepingen. De andere toren is, met 61 meter en 19 verdiepingen, net iets kleiner.

Het uitzicht van de Markthalbewoners wordt daardoor in één klap verziekt ... jammer ... kunnen ze misschien es in hun pakeergarage gaan kijken, wat voor leuks daar allemaal ligt.

Serie: Een Rotterdamse bios in de 60’s & 70’s. Deel 15: Portefeuille gevonden.

Om kwart voor zeven zal de eerste avondvoorstelling beginnen. Het was gezellig in de Eend. Er was duidelijk ook iets te veel gezopen. Martin stond op de terugweg naar Lumière tegen een boom te piesen. Toen kreeg hij van Petra, voor de gein, een duw in zijn rug. Zeiknat natuurlijk: zijn broek, zijn schoenen. Lachen dus! De stemming was ronduit jolig te noemen toen ze weer op hun werkplek aankwamen. Het stelde ze gerust dat Duusjo er nog niet was, want die had gegarandeerd opmerkingen gemaakt over hun iets tè uitbundige gedrag.

Bij Lumière aangekomen stond een man voor de gesloten deur te wachten. Toen hij zag dat Petra en de anderen aanstalten maakten om naar binnen te gaan, zei de man met een Brabants accent, dat hij zijn portefeuille kwijt was geraakt … waarschijnlijk tijdens de middagvoorstelling hier.

´Waar zat u dan.´ vroeg Petra.

´Ja, ik weet niet meer precies welke rij maar het was tamelijk achteraan, derde of vierde rij van achteren en dan zo’n beetje in het midden.´

´Komt u maar mee, we hebben uw portefeuille waarschijnlijk gevonden … hoeveel zat er ongeveer in?´

´Ongeveer driehonderd gulden.´

´Klopt’, zegt Petra´

´O, geweldig!´

´Als u even hier in de foyer wilt wachten dan komt mijn collega zo met uw portefeuille.´

Marja, de enige met een kluissleutel haalt de portefeuille op en geeft die aan de man, die er resoluut een briefje van honderd uit trekt en dat aan Marja geeft: ‘doe maar in jullie fooienpot, die hebben jullie toch wel, hè?’

‘Zooo, is dat niet een beetje veel?’.

‘Welnee, daar hebben jullie gewoon recht op’, vind ik. 'Houdoe. Hartstikke bedankt nog´.