WEERZIEN.

 

Met Ruud zit ik druk te praten over Telstar, Wilders, Ronald Koeman junior en Paus Jodocus III. Vòòr, veel verderop, aan de andere kant van het metrostel, zie ik iemand zwaaien. Dat gezwaai blijkt naar mij te zijn. Nou zie ik het pas, nu ik aan het uitstappen ben.!  Dat is Mien. Zij heeft me van die afstand af herkend.

Het kan slechter: het weerzien met Mien. De vriendin van mijn veel te vroeg overleden vriend Memet.  Ik ben samen met Ruud op weg naar huis na een nostalgisch bezoekje aan Spangen.

Halló Mien.’ Ik schreeuw het haast uit. ‘Wat kom jij hier doen?’ Ze woont, voor zo ver ik weet, aan de totaal andere kant van  Rotterdam.

‘Ik moet op de Hesseplaats zijn!’ antwoordt ze. Wat ze daar gaat doen zegt ze er niet bij.

‘O, nou Mien, leuk je weer te zien,’ jok ik. En ik geef haar twee luchtkusjes. Meer tijd voor wat anders is er niet, tussen in- en uitstaptijd. Ze kijkt me lachend aan. Zonder geluid te maken zegt ze: ’Ik bel je’. Ik moet zeggen dat Mien op zich een hartelijke meid is. MAAR … ik heb mijn hele leven, nog nooit iemand ontmoet die, een uur in een kwartier kan lullen. 

Beste afspraak die je met Mien kan maken is: kopje thee, tom poes, half uurtje. Lang zat.

 Het is zeker acht jaar geleden dat Memet onverwachts sterft. Hartaanval. Nota bene in het ziekenhuis. Geen redden meer aan.

Met Mien begint hij enkele jaren voor zijn dood een LAT relatie.

Een onorthodoxe migrant is hij . Ik leer hem kennen bij mijn toneelclubje.  Hij is een goede acteur tevens licht- en geluidstechnicus.Het kost hem veel moeite maar hij leest ook Nederlandse romans, van Wolkers en Koch bijvoorbeeld.  Super geïntegreerd is hij.

We bezoeken musea, theaters en we koken lekkere maaltijden.

Het is gezellig met z’n drieën. Na de dood van Memet hebben Mien en ik geen contact meer gehad. Al die jaren heb ik geen moment meer aan de babbelzieke Mien gedacht. Geen behoefte aan iemand als zij.

Ze gaat me nu snel bellen. Dat kan nooit wat worden, toch?

 Hé, zit Ruud nu nog steeds in de metro?

ROTTA.

Heel diep onder onze beroemde Markthal hebben ‘ze’ voordat er gebouwd werd, een hoop verrassende archeologische vondsten gedaan. Die kan je gaan bekijken in de parkeergarage die er nu, drie étages diep, onder ligt. Dat ben ik deze dinsdagmiddag wezen doen.

Schoenen van een meisje van een jaar of acht, het skelet van een paardenkop, een aardewerk lasagneschaal voor op een houtvuur, een schuimspaan en een schaar van maar liefst driehonderd jaar oud. Slim zeg! Zo’n schaar ziet er nog net zo uit als de schaar van tegenwoordig. Knappe bol, die uitvinder.

Je komt daar nog es wat te weten. Een heel leuk weetje vond ik dat Rotterdam Zuid er driehonderd jaar geleden nog niet eens wàs. De Noordzee golfde vrolijk over heel dat Zuid heen, tot het centrum van Rotterdam. Dus wat lullen die lui, daar nou helemaal?! Zuid bestònd gewoon niet eens in Rotta. Ja, Rotta! Zo werd Rotterdam destijds ook wel genoemd. Van een Fyea was in de verste verten gelukkig nog geen sprake. Laat staan van een Kuipa.

Wel kenden we toen de Westoever, waar steeds iets meer, maar heel voorzichtig, geleefd werd. Van Spangas of Sparta was weliswaar nog geen sprake maar er werden honderden jaren geleden alvast wèl aanstalten gemaakt.

Ik vertel denk ik niks nieuws als ik zeg dat het waanzinnig druk was in die Markthal. Doorlopen? Dat moggie willen! Vele bezoekers staan zich te vergapen aan de fraaie ‘street-art’, pal onder het dak. Bij elke toko moet je gewoon lang voor je beurt wachten. Het immense regiment toeristen heeft dat er blijkbaar graag voor over. Voor de gewone markt, die er op dinsdag ook nog altijd is, halen de meeste toeristen hun neus op. In de Markthal vinden ze wat ze willen, zowel bij regen als zonneschijn en … van de vreemdste lekkernijen die er te koop zijn móéten ze gesmuld hebben. Ook al zijn de prijzen ‘van de gekke’.

Naast de Markthal verrijst tot gekmakend ongenoegen van de markthalbewoners het project ‘Rotta Nova’: twee torens met in totaal 259 huur- en koopwoningen. De toren aan de kant van de Binnenrotte wordt 67 meter hoog en heeft 21 verdiepingen. De andere toren is, met 61 meter en 19 verdiepingen, net iets kleiner.

Het uitzicht van de Markthalbewoners wordt daardoor in één klap verziekt ... jammer ... kunnen ze misschien es in hun pakeergarage gaan kijken, wat voor leuks daar allemaal ligt.