Van 1 op 2 maart was de museumnacht in Rotterdam. Van 10 uur ’s avonds tot half een ‘s nachts heb ik rondgelopen in het Rotterdamse Museumpark. Ik ga kijken bij het Nieuwe Instituut en de Kunsthal ... Ik was niet de enige die ‘nacht’. Enkele duizenden. Heel wat Rotterdamse artistiekelingen, yuppen maar ook veel import, jonge studentikoze import. Modieus gekleed. Beslist niet de grote groep Rotterdammers die zich tot extreem-rechts aangetrokken voelt.
Mensen zoals ik, in de zestiger jaren van huis gegaan, noem
ik ze maar, waren er niet zo veel. Ik was ook een van de weinigen, die alléén
dit nachtelijke avontuur was aangegaan. Ik heb op mijn route hooguit tien
alleen gaande soortgenoten gesignaleerd. Geen enkele alleen gaande vrouw. In de
Kunsthal, waar de weergaloze expositie ‘Diva’ voor de laatste dag te zien was, werd ik op mijn rug getikt door Kim, een oude
vlam van mijn zoon. Ze was met haar huidige vriend aan het swingen bij de(oorverdovende)
hiphop. Ze vond het duidelijk leuk mij hier te zien. Vloog me om de
hals. Had me hier niet verwacht. Nou ja, in de korte tijd dat ze me mee heeft
gemaakt, had ze toch kunnen weten dat ik een beetje apart was. Zij was al bij
het natuurhistorisch museum geweest. Dat móést ik gaan zien. Prachtige foto’s en video’s van
dieren het industriële havengebied. Helaas … geen tijd voor.
Op naar het Nieuwe Instituut. Een museum voor
architectuur, design en digitale cultuur. Stampvol daar. Ook de toiletten,
overal trouwens. allemaal transgender. Prima wel. Op weg naar de expositie ‘Tuinen
van de toekomst’ staat Elza een foto te bekijken van mensen die tuinieren
tussen de puinhopen van gesloopte gebouwen. Dat kan dus in de USA: gebouwen wel slopen maar de puin niet
opruimen. Dan maar tuinieren hebben de omwonenden op die foto klaarblijkelijk gedacht. Ze zag er leuk uit.
Elza geeft schrijfcursussen. Ik heb er ook een bij haar gedaan: ‘Schrijven voor
nieuwsgierigen.’ Doet ze leuk. Leuke meid ook. Mijn columns vond ze nogal
wisselvallig. Klopt. Ik moet op mijn oude dag nog veel leren. Zij gaat een
column schrijven over deze nacht. Ik niet. Ze stelt me nog voor aan haar
vriendin Annemarie, die een half uur bezig is geweest om even te plassen.
Ik moest ook. Ben onderweg maar even gegaan. Tegen een boompje.
‘t Was een mooie museumnacht. Kwart over één was ik thuis.
