VLEUGJE

 

12 juli is het. Ik ben morgen jarig! Ik word 75. Het verjaardagsgevoel hèb ik al een beetje. Dat komt omdat ik vandaag een appeltaart heb gebakken en stokbroden en fruit heb gekocht. Allemaal om samen met mijn visite lekker op te peuzelen. Stokbroden waar die lekkere kaasjes op gaan en fruit voor een heerlijk frisse bowl.

Mijn vriendin vindt het niet leuk om alléén naar het winkelcentrum te gaan, dus vraagt ze mij om mee te gaan om mijn eigen verjaardagskadootjes te kopen. Ik heb haar twee boeken gevraagd: het laatste boek van mijn favoriete schrijver de Noor  Karl Ove Knausgärd getiteld: het Derde Rijk en een boek met gedichten van Willem Wilmink. 

Het wordt morgen bijna tropisch. Het is meer dan ‘korte broekenweer’. Voor mij is het al ‘korte broekenweer’ vanaf half april. Ik wilde graag weer eens, net als toen ik kind was, bruine benen hebben. Dat is gelukt! Ze zijn weliswaar niet poepbruin maar ze hebben een gezellig bruine tintje. 

Bij de Hema mag ik natuurlijk ook niet mee naar binnen van haar. Ook weer op een bankje zitten. Ik heb geluk. Vlak achter dat bankje is een reclame-actie van Campina bezig. Koele pakjes drinkyoghurt, met een vleugje perzik, worden uitgedeeld. Heerlijk spul. Het zal waarschijnlijk in de winkel komen onder de merknaam: ‘Vleugje’.

Vlak voor mijn neus staat een toonbank met ijsbakken èn een hele rij mensen die ijs willen kopen. Naast mijn bankje heeft een mevrouw haar boodschappenkarretje neergezet en gaat in de rij staan voor ijs. Wat zij niet gezien heeft is dat er een stuk gevulde koek op  het vrije stukje bank ligt. Ik had haar nog willen waarschuwen maar voordat ik er erg in heb is ze al terug met haar ijsje en ploft ze bovenop die koek. Ze heeft het gewoon over het hoofd gezien. Even later, als ze likkend aan haar ijsje opstaat zie ik, dat de koek ter hoogte van haar rechterbil zit. Ik vind dan domweg zo snel de woorden niet om haar daarop attent te maken, … laat haar gewoon een beetje voor schut lopen met dat bekoekte jurkje.

Ondertussen heeft mijn vriendin bij de Hema een kadootje voor me bedacht en gekocht. Geen flauw idee wat het is maar dat hòòrt eigenlijk ook zo met verjaardagskado's. De zware tas moet ik dragen … wel tien keer verbiedt zij mij om stiekem in die tas te kijken.

Ze neemt me nog wel mee terug naar de Hema. Daar trakteert ze me op een heerlijke lunch. Mijn eerste verjaardagskado.