SCHUW

Ik ga mijn huis dit jaar niet versieren met de kerst. Gewoon omdat ik er geen zin in heb. Alleen al het idee om de kunstkerstboom uit de kelder te halen stuit me vreselijk tegen de borst. Ik heb ook nog een klein rood kerstboompje maar als ik daar aan denk wordt ik dit jaar een beetje misselijk, terwijl ik er vorig jaar nog echt lol in had om hem in mijn woonkamer te zetten met een paar ballen speciaal voor die rode  boom en een zilverkleurige band; als ik me goed herinner heb ik er ook wat engelhaar in gedaan. Eigenlijk hetzelfde als bij die grote kunstboom. Alleen een piek kon niet op die rooie. Die paste alleen op die kunstboom. In die kunstboom had ik verleden jaar echt wel  leuke dingen hangen: een paar engeltjes, een paar trompetjes, een trommeltje, een kabouter, een kadootje, en hertje, een zwarte Pietje, een kerstman, een kerkje, kerstslingers, rood en zilver……. engelhaar, een slinger met kerstlampjes en zoals al gezegd en fraaie grote piek.

Wat ik wel ga doen is eten. Zelf eten maken maar ook daar heb ik al over geschreven; dat was eten voor de eerste dag. De tweede kerstdag gaan mijn vriendin en ik eten bij Hip, een restaurant bij Alexandrium.  We worden daar verwacht om 18.00 uur en we hebben een plaatsje bij het raam besteld. Het is nog helemaal een verrassing wat het wordt. Maar we hebben daar al eens met de Pasen gegeten en toen was het bijzonder lekker dat kwam waarschijnlijk omdat we toen aan het raam zaten en daarom willen we nu ook weer aan het raam zitten.

Kaarten schrijven ga ik wel doen dit jaar, niet meer dan 20 en dat is waarschijnlijk al veel te veel ingeschat. Want ik heb wel veel familie maar vrienden of kennissen heb ik nauwelijks.  Ik weet niet hoe dat komt, ja, dat van die hoeveelheid familie weet ik het wel, ik heb 9 broers en zussen, maar van die weinige vrienden en kennissen: geen idee. Het zal wel aan mezelf liggen, ik ga er zelf te weinig op uit en als je er te weinig op uit gaat kom je ook geen potentiële vrienden of kennissen tegen, zo simpel is het denk ik. Ik weet het dus wel maar ik verdom het om daar verandering in te brengen. Waarschijnlijk ben ik mensenschuw en breng ik er daarom geen verandering in. Ja, want ik vind het hartstikke moeilijk om een beetje langdurig gesprek met een of meerdere mensen te voeren. Ik ben gauw uitgepraat en als ik niks meer weet te zeggen voel ik me dom en klein. Het is echt iets bijzonders van mij. De meeste mensen vinden het leuk om gezellig met elkaar te praten en te lachen maar ik heb er de dus grootst mogelijke moeite mee. Ik pas ook allerlei trucs toe om praten te mijden: als ik bijvoorbeeld iemand aan zie komen die ik ken ga ik gauw naar de overkant van de straat om niet met hem of haar te hoeven praten.

Gelukkig durf ik nog wel een beetje te schrijven.