MARKT

Het was vandaag weer eens druk op de markt. Ik heb het nou over de markt in Rotterdam-Het Lage Land. Daar is een kleine markt maar wel met alles er op en er aan. Omdat ik vrijdag met mijn  vriendin de boodschappen doe voor het weekend (bij de Jumbo) doen we ook gelijk een ‘rondje markt’. Bij ons is het meer kijken dan kopen maar het is goed te weten wat er zoal te koop is.  Onvergetelijk lekker zijn de aardbeien van de kraam van de ’ik zal maar zeggen Spanjaard’.  Voor twee grote bakken betaal je wel vijf euro maar ze zijn zo lekker… ze zijn het echt waard.

Mijn vriendin zag bij de Indiër een schattig jurkje hangen, groen met klein bloemmotief, echt een jurkje voor een warme dag, want voor de rest was zij niet zo’n type om met een jurkje aan te gaan lopen.

Dan was daar ook de kaasboer met allerlei soorten kaas maar daar zocht ik niet naar. Ik wilde specifiek oude Stolwijker oftewel ouwe boeren kaas. Hij is niet goedkoop want je betaalt voor 6 ons tien euro. Maar ook weer o zo lekker! Het is van die kaas waar van die zoutkristalletjes in zitten. Ik ben geen kaasveelvraat dus met 6 ons doe ik in mijn eentje makkelijk een week, temeer daar mijn vriendin voor haar gezondheid geen kaas durft te eten.  Het enige vervelende van die Stolwijker is dat ze zo  moeilijk te schaven is. Het is echte brokkelkaas; mooie plakjes krijg je er niet mee gesneden het schaafresultaat is altijd kleine brokkeltjes; nou ja, heel kan ik die stukken kaas toch niet naar binnen krijgen.

Wie veel klandizie aan ons heeft is de tassen- en ceinturenboer. Mijn vriendin is dol op tassen; ze koopt er minstens 3 à 4 per jaar omdat ze de ene keer haar tassen te groot vindt en de andere keer weer te klein. De Arubaan begint altijd al vrolijk te lachen als hij haar ziet aankomen; een enkele keer wil hij ook wel naar haar zwaaien alleen heeft dat niet altijd succes want ze bepaalt zelf wel wanneer het tijd is voor een nieuwe tas. Ze is echter ook een goede klant bij de Arubaan omdat ze zoveel ceinturen aanschaft. Ze wil voor elke broek een ceintuur hebben, dat vindt ze makkelijk want dan hoef ze niet steeds te wisselen. Als je zou weten hoeveel broeken ze heeft dat kan je gelijk begrijpen hoe blij die Arubaanse marktkoopman met mijn vriendin is.

Tot slot moest ik vandaag nog naar de visboer. Normaal koop ik kibbeling bij een Marokkaanse visboer maar van dag hadden we trek in makreel dus bestelde ik gerookte, gefileerde makreel. Ik had het besteld, en er zelfs voor betaald (6 euro voor 2 stuks)alleen moest ik er nog even voor in de rij staan. Het schoonmaken zou even duren. Nu bestelde iemand na mij 6 haringen en die ging die visboer eerst staan schoonmaken. Toen pas mijn makreel dus. Daar zei ik bozig  wat van. Ik had 10 minuten langer  in de felle zon staan wachten met mijn kale hoofd. De visboer reageerde wel kien door tegen mij te zeggen: ‘Ik dacht dat u een aardige man was.’

PRIKKER

Enige dage geleden kreeg ik een paarse enveloppe in mijn brievenbus. Het was post van het bevolkingsonderzoek darmkanker. Ik had daar een paar jaar geleden al eens aan meegedaan en toen kreeg ik na een paar weken het verheugende bericht dat bij mij geen darmkanker was geconstateerd.

Omdat het denk ik wel  5 jaar geleden was dat ik voor het laatste heb meegedaan wist ik niet meer precies hoe het ook al weer moest. Dat was ook helemaal niet zo erg want het was tot in de finesses beschreven  wat ik allemaal moest doen om  correct deel te nemen. Toch…. ondanks de heldere gebruiksaanwijzing was ik zenuwachtig elke keer als ik die paarse enveloppe weer op mijn kast zag liggen. Ik wist wat de bedoeling van het onderzoek was doch steeds had ik het idee dat ik niet in staat was om op een correcte wijze  deel te nemen. De bedoeling was om eerst te poepen en dan met een  in de enveloppe meegeleverde prikker vier keer in de drol te prikken. Moeilijkheid was dat de drol niet in aanraking met water mocht komen, dan zou het hele onderzoek naar de gallemiezen (naar de klote) zijn. Om dat te voorkomen had ik bedacht om een soepbordje op de poepbodem van de wc te zetten. Nee, eerst had ik al het water verwijderd van de poepbodem en toen het soepbord daarop gezet. ….en het lukte me zo om op het soepbord een fraaie drol te deponeren en daar vier gaatjes in te prikken. Gaatjes die ik maakte met een soort prikkertje dat ik uit een eveneens meegeleverd tubetje haalde. Dat prikkertje met de aangehecht poepdeeltjes moest ik in dat tubetje terugdoen en het dopje weer heel vast er op draaien. Die tube moest gestopt worden in  een stevig plastic zakje dat ook weer dichtgeplakt moest worden. Dan was er nog tenslotte de grote grijze enveloppe waar het harde plastic zakje met de tube en prikker en poep in zat in gedaan moest worden. Vervolgens was het ook nog van belang wanneer  de grote grijze enveloppe op de post werd gedaan. Dat kon alleen maar op maandag, dinsdag, woensdag of donderdag. Nou dat kwam goed uit want ik moet de juiste poep doen op donderdag en die dag was dus een geoorloofde postdag.  De enveloppe moest gestuurd worden naar  een plaats in de buurt van Utrecht (het was postcode 3430)alwaar zich een hoop knappe koppen zouden gaan buigen over mijn poepsliertjes.

Het moeilijkste werk voor mij was gedaan en het deponeren in  de brievenbus was ook zonder al te veel moeilijkheden gegaan.

In de ochtend was ik een wandeling wezen maken zo in de buurt. En ik had me vrij schaars gekleed en het was goed mogelijk Kortom, het was lekker weer. Maar toen ik de poep ging posten vertrouwde ik het niet meer zo en had in wat warmere kleren aangetrokken en dat was maar goed ook want het was een stuk frisser geworden sinds van morgen maar voor het poep posten was het net warm genoeg.

KONINGSZOON

Welke beesten ik allemaal gezien heb weet ik niet precies meer. Neen het was niet in de dierentuin maar in de bioscoop. En ….het waren nog geen echte beesten ook. Maar het leken wel echte beesten, in een echte werkelijke omgeving. Zo knap als dat gedaan was, kan je je haast niet voorstellen. De film was niet van echt te onderscheiden. De dieren konden ook met elkaar praten en zingen  …..en allemaal in dezelfde taal: het Nederlands en dat terwijl er ook nog dieren bij waren die uit verre landen kwamen.

De hoofdrollen werden gespeeld door de leeuwen en de hyena’s. Dat waren elkaars vijanden.

Het verhaal ging erover dat de broer van de Koning der  dieren zelf koning wilde worden ten koste van eerst zijn broer (de Koning)en vervolgens ten koste van de nog jonge zoon van de Koning. Hij was een heel gemene broer. De broer werd zelfs maatjes met de hyena’s om de Koning en zijn kleine zoontje een kopje kleiner te maken. Toch lukte hem dat niet helemaal. Ja, wel met de Koning maar niet met de kleine Koningszoon.  De Koningszoon werd door zijn oom (de broer van de koning) in een ravijn gegooid maar wonderbaarlijk genoeg wist hij dat te overleven. De Koningszoon raakte wel aan lagerwal omdat hij geen onderdak had en niks te eten ook. Gelukkig duurde de periode van eenzaamheid en armoede voor de koningszoon niet zo lang, want hij ontmoette twee vrienden die Belgisch spraken: de een was een stokstaartje en de ander was een gecastreerde ezel; zij maakten de grootste lol met elkaar, vertelden elkaar grapjes, zongen geinige liedjes en maakten hupse dansjes. Ook zorgden ze voor elkaars eten en …… ze accepteerden Koningszoon als hun vriend ….ook hij mocht met hun mee eten. Het eten was maar simpel: ze gooiden een boomstam open en in die stam zag je allerlei insecten krioelen (heel soms wat balletjes gehakt) die voor het stokstaartje en de gecastreerde ezel lekkernijen waren maar voor de Koningszoon natuurlijk niet zo gelijk (behalve dan de balletjes gehakt). Het duurde even voordat hij het ook lekker begon te vinden. En de Koningszoon werd al net zo’n vrolijke rakker als het stokstaartje en de gecastreerde ezel.

Aan de vrolijkheid van het vrolijke trio kwam een einde toen een paar hyena’s ze op het spoor kwamen. De Oom koning werd gelijk geïnformeerd dat de Koningszoon nog leefde en dat gaf meteen weer flinke conflicten niet alleen tussen Oom Koning en Koningszoon maar ook Moeder Koning , de leeuwin, vond dat de Koningszoon zijn verantwoordelijkheid moest nemen om de baas van het dierenrijk te worden en Oom Koning te verjagen. Maar dat durfde Koningszoon helemaal niet. Hij bleef er maar een beetje omheen draaien. Hij was natuurlijk ook bang voor die troep hyena’s. Ik vond die als onafhankelijke bioscoopbezoeker ook behoorlijk angstaanjagend. Oom Koning was zo stom om, met de hyena’s in zijn gehoor, te zeggen dat hij hyena’s lafbekken vond en dat hij niks aan ze had als hij een klusjes had. Toen ze dat gehoord hadden werden ze link en vielen ze Oom Koning van achteren aan en versleurden hem. Het was toen een koud kunstje voor Koningszoon om de algehele macht over het dierenrijk weer over te nemen.

VAKANTIE

Ik ga al jaren niet met vakantie; ik denk dat het 2005 was dat ik er voor het laatst op uit trok. Ik weet niet eens meer waar dat naar toe was Het zal wel Frankrijk geweest zijn want daar ben ik het meest op vakantie geweest. In Avignon om precies te zijn. Daar is (was?) elk jaar een heel goed theaterfestival en daar heb ik enkele jaren flink van genoten. Ik denk dat ik in totaal zo’n kleine tien keer daar geweest ben. Ik had daar op den duur ook een vast logeeradres gevonden bij meneer en mevrouw Coco. Het waren aardige mensen. Alleen meneer Coco kwam al heel snel te overlijden. Toen ik voor de tweede keer bij de familie kwam was meneer al overleden. Triest. Een hartaanval. Maar mevrouw Coco ging opgewekt door met gasten voor het festival te ontvangen. In 2005 was dus mijn laatste keer daar en het was tegelijk ook de laatste keer dat ik mevrouw Coco heb gezien.

Voor de rest kan ik me niet zo veel vakantie meer herinneren. Met mijn ex-vrouw ben ik geloof ik een keer naar Rome geweest in de periode dat de kinderen al het huis uit waren.  Toen de kinderen nog thuis woonden zijn we ook naar Frankrijk geweest. We hebben toe een kastelenfietstocht gemaakt met een speciale fietstocht-vakantieorganisatie. Vooral de kinderen vonden dat een mooie vakantie . Ze sjeesden bergje op en bergje af en mijn ex en ik stonden doodsangsten uit.

Dit is allemaal uit de periode met mijn ex want met mijn huidige vriendin zal ik waarschijnlijk nooit op vakantie gaan omdat zij gauw en veel last van heimwee heeft en dus het liefst heel dicht bij haar eigen of mijn huis blijft.

Met mijn ex en kinderen ben ik nog naar Charmes geweest. Dat is een dorpje (in Frankrijk) waar veel Nederlanders met hun kinderen naar toe gingen om kunstzinnig bezig te zijn (theater, ballet, acrobatiek, zang). Het leuke was dat er in het dorpje Charmes, dat dus echt bestond ,  door de Nederlanders voor de inwoners van Charmes opgetreden werd. Ik heb daar zelf nog opgetreden als sergeant majoor van het Franse leger dat de opdracht had gekregen om baldadige Hollandse jongelui een lesje te leren. Het was geen succes (wel artistiek) want de sergeant majoor was met te weinig manschappen en de aantal jeugdigen was te groot dus die laatsten wonnen.

Mijn ex , ik en mijn kinderen zijn ook nog eens naar Portugal geweest. Iets ten noorden van Porto. We hadden veel regen en veel wind en het zeewater was te koud on in te zwemmen. We hadden wel een leuk huisje gehuurd, waar in de tuin lekkere vruchten groeiden , waarvan we mochten eten: onder andere peren, pruimen en aardbeien. Er was dichtbij dat huisje een discotheek waar de kinderen graag naar toe wilden. Ik vond dat wel eng, zij waren nog zo jong (13 en 15)en het begon zo laat (11 uur ’s avonds) en het duurde zo lang (tot 4 uur ’s nachts). Uiteindelijk hebben we ze toch maar laten gaan en we spraken af dat we ze om één uur in de nacht  weer zouden komen ophalen.

Het was tenslotte vakantie…..

REPAIR-CAFE

Mijn boodschappenkarretje had het begeven en mijn vriendin kwam op het lumineuze idee om met het karretje na het repair-café te gaan om het te laten repareren. Wat was er gebeurd? Het handvat was los geraakt en dat maakte mijn karretje zeer moeilijk hanteerbaar. Na wat geïnformeer hier en daar kwamen we er achter dat het repair-café relatief dicht bij mij in de buurt is en geopend is van 10 uur tot 12 uur. Mijn vriendin ging ook mee omdat zij ook wat te maken had namelijk een wekker die niks meer deed. ….maar toen we er eenmaal een nieuwe batterij hadden in gedaan deed het uurwerk het in ieder geval wel. De wekker hadden we nog niet aan de praat gekregen met die ene batterij.

We gingen om half tien op weg naar het café en onderweg zagen we ons een manspersoon tegemoet komen met een dergelijk teleurgestelde tred waaruit je de conclusie kon trekken dat óf het broodrooster dat hij in zijn tas had (want dat zat er in, zijn tas was doorzichtig) niet meer te repareren was bij het repair café óf dat het repair café gesloten was wegens vakantie of iets dergelijks. Het was een treurige aanblik, die man. Maar wij lieten ons er niet door ontmoedigen. We liepen stevig door. Bij het café aangekomen troffen we een vriendelijk persoon die ons zei dat er vandaag weliswaar een repair-café was maar niet op deze ochtend. Het was ’s middags van twee tot vier uur en …we konden toch het beste even bellen waarvoor we kwamen want dan konden de reparateurs eventueel speciaal gereedschap meenemen.

Omdat mijn vriendin naar haar soos moest ‘s middags, ben ik alleen gegaan dus mèt boodschappenkarretje maar zonder wekker want je mag maar een ding per persoon tegelijk ter reparatie aanbieden. Om vijf voor twee arriveerde ik bij het café. Het café was open.

‘Bent u Lars?’ vroeg een vriendelijk vrouwspersoon.

‘Neen, dat ben ik niet’, zei ik’

‘Oh, nou u bent als nummer twee aan de beurt. Er is er dus een vóór u aan de beurt.’

Vóór mij was een Chinese man met een stofzuiger aan de beurt. Hij had problemen met het uitrolsnoer van zijn stofzuiger. Volgens de repareerder was de stofzuiger al oud.

‘Drie jaar’ zei de Chinees…..de medewerker van het repair-café zei daar niets op maar ik dacht dat die stofzuiger zeker tien jaar oud was.   Eén verbindingscontactje  was in ieder geval behoorlijk versleten en als de Chinees zo hard aan dat snoer blijft trekken is de stofzuiger straks  totaal onbruikbaar. Nu had de reparateur hem nog weten te repareren.

Toen was ik aan de beurt. Ik zei voor de grap tegen de medewerker: ’U bent een tovenaar als u dit handvat er weer aan krijgt….aan dit boodschappenkarretje.’ Hij begon al met de slimme daad waar ik niet op was gekomen: een soort dekseltje van het handvat af te halen. Toen hield hij de moer die de schroef moest vastzetten in zijn hand. De reparateur was vervolgens heel geduldig bezig om te pogen met verschillende soorten schroevendraaiers de moer onder aan het handvat vast te zetten zodat de moer, de schroef, die aan het karretje zat kon vastpakken. Hij is daar ongeveer een kwartier mee bezig geweest toen had hij eindelijk succes.

Toch knap wat ik had zelf al zeker anderhalfuur zitten klooien

ATLEET

  Het zou je maar overkomen, dat je zoon(21) met zijn vriendje drugs gaat zitten verhandelen op een groot popfestival in Hongarije. En dat terwijl je je zoon de gelegenheid hebt gegeven tot een van de topatleten van Nederland te laten uitgroeien. Ik denk dat ik gek zou worden. Er stond een interview met die ouders van die jongen in de Volkskrant en die konden het ook haast niet geloven dat hun zoon daarbij betrokken was. ‘Hij had er veel te weinig geld voor om al die drugs in te slaan..’ Die vader zei niet zo veel maar ging wel op pad naar Hongarije om zijn zoon en diens advocaat te spreken. Voor drugs dealen kan je daar wel levenslang krijgen voor verkoop van drugs kan je rekenen op 12 jaar. Dat is toch zonde van zo’n sportieve en ook intelligente jongen. Ik heb het idee dat hij er in is geluisd. Hij is dan misschien wel sportief en intelligent maar ook wel erg naïef. Want anders doe je zoiets toch niet…… vanuit een tentje met op dat tentje aangeplakt een prijslijst voor xtc, hash enz.

Zo op je eenentwintigste is je leven toch mooi verziekt dan?! Loop je daar in een Hongaarse gevangenis tussen de criminele ratten uit Budapest (Budapest is de hoofdstad van Hongarije). Daar word je ook niet beter van.  Die jongen zijn leven heeft natuurlijk bestaan uit trainen voor hardlopen en huiswerk maken voor school …..en dan moet hij zich nu staande zien te houden tussen het Hongaarse gevangenisgajes. Daar wordt hij echt niet beter van. Qua school zal hij achteruit gaan en qua conditie voor zijn sport zal hij achteruit gaan. Over een half jaar wordt zijn zaak pas behandeld …..een half jaar. Nou zijn ze in Nederland ook niet zo vlot Daar zit je ook eerst een half jaar in voor- arrest.

Maar stel je nou voor dat ie jonge knul het allemaal wel goed geweten heeft. Dat ie gewoon een lekker centje heeft willen bijverdienen Dat kan natuurlijk ook. De atletiek-top-atleetjes krijgen echt niet zoveel betaald als jeugdige topvoetballers. Dus: wie weet heeft hij gedacht ik wil ook wel eens een centje te besteden hebben. Ik kan het haast niet geloven maar het zou kunnen. Misschien had hij wel schulden in Oldenzaal (waar hij woonachtig is).Misschien had hij wel een scooter gekocht om op en neer naar Papendal te rijden en wist niemand daarvan behalve de verkoper en die had hem gezegd: ik wil wel voor 1 september het geld voor die scooter hebben,’ Ja dat kan toch? Of hij had in het geniep een relatie met een vrouw in Oldenzaal die het wel met hem wilde doen maar alleen tegen betaling van 25 euro per keer……..en zij wilde nu eindelijk wel een wat centen zien voor die zeker 100 wippen. Of hij was gewoon aan het sparen voor een loopcomputer waarop hij op de dagen Papendal gesloten was, thuis volop kon oefenen dan kon hij misschien opschuiven van de 7^e naar de 1^e plaats in de top van de hardloopjeugd van Nederland

RATTEN

Sinds ik een rat de straat heb zien overrennen loop ik daar niet meer zo op mijn gemak. Er zullen de komende jaren steeds meer ratten en muizen komen en….we mogen ze niet meer met gif bestrijden omdat roofvogels die vergiftigde  muizen en ratten eten dan het loodje leggen. De overheid denkt zeker dat de roofvogels het ongedierte in huizen komt ophalen. Ik heb niet zo veel ervaring met ratten of muizen. Toen ik een kleine jongen was (in de jaren vijftig) zette mijn vader wel eens een  muizenval….meestal voor niks. Ik kan me niet herinneren dat mijn vader ooit een muis gevangen heeft. Ratten vang je niet met een muizenval; ik denk dat ze daar te groot voor zijn. Voor zover ik weet worden ratten doodgegooid. Heel vaak heb ik op straat dooie ratten gezien die op hun rug lagen met een bloedende mond en in de buurt een steen. Ratten werden vaak met een steen doodgegooid.

Direct tegenover de ingang van mijn flat staat een verzamelbak voor vuilnisbakzakken. Deze verzamelbak is tevens een huisvestingsproject voor ratten. Ik kan natuurlijk niet zien wat zich daarbinnen afspeelt maar gezien de hoeveelheid kleine en grote muizen moet er wel voldoende te eten zijn daar. De vuilnisbakzakken zijn afkomstig van de basisschool die tegenover mijn flat gevestigd is.  Ik durf er veel om te verwedden dat in die vuilnisbakzakken enorme hoeveelheden vreten is gestopt….en dat lusten die ratten wel. Tijdens de schooltijden zie je ze niet die ratten maar is het eenmaal drie uur, dan is de school dus uit, dan lijkt de rattenschool wel aan: eerst tientallen, dan wel honderden ratten komen tevoorschijn uit de verzamelbak: ze springen, klauteren en graven……. brutaalweg maken ze ook gebruik van het schoolplein. Er is geen normale vogel die zich er durft te vertonen. De ratten nemen bezit van de zandbak, de schommels en je hoort en raar licht gillend geluid van genot als die beesten als wildemannen op de grote schommel bezig zijn.

Je zou zeggen dat het voedsel uit de vuilnisbakzakken voldoende moet zijn maar niets is minder waar. De ratten proberen zich ook nog toegang te verschaffen tot de school en dat lukt ze vrij gemakkelijk via de regenpijpen en wat kleine gaten in het schooldak. Behalve de kruimels op de vloer van de klaslokalen weten ze in elk lokaal wel een koektrommel te vinden, die ondersteboven op de grond wordt gegooid hetgeen weer een waar eetfestijn oplevert voor de rattenkolonie.

Omdat om vier uur de judo club begint in de gymzaal moeten ze met zijn allen als de wiedeweerga terugrennen naar de  verzamelplaats voorde vuilniszakken oftewel naar hun huis. Tot zes uur moeten de ratten binnen blijven want tot dan duurt de judo.  Het is nu zomer dus is het om 6 uur nog licht. Wat ze nu nog kunnen doe is in de struiken gaan zoeken naar eetbare waar. Tot het donker i en dan kunnen ze proberen de flat in te komen. Steeds glipt er een tiental ratten mee met iemand die de flat binnenstapt want er zijn altijd wel flatbewoners die een raampje hebben openstaan en iets lekkers in de keuken hebben staan.