Een wandeling van mijn huis naar de Kop van Zuid duurt bijna twee uur. Het is heerlijk weer. Aanvankelijk een beetje fris, met een strak blauwe lucht. Ik loop met Bea, een buurvrouw, van huis uit eerst richting Rotterdams groene trots: het Kralingse Bos. Gelijk al zien we op zo’n karakteristieke hoge nestpaal (paalnest?) moeder ooievaar bezig haar ei uit te broeden. Vader ooievaar staat tussen een tros bedaarde reetjes rustig wat voedsel uit de grond te pikken.
Wij lopen over het fietspad, dat op dit tijdstip nog
nauwelijks wordt gebruikt. Het is woensdag rond het middaguur. We komen langs de speeltuin waar nog geen
kind te zien is. De doelgroep van de speeltuin heeft vanmiddag,
woensdagmiddag, immers pas vrij van
school. Met dit weer sterft het hier altijd van de jonge kinderen met hun
ouders. Bijna allemaal yuppen, die je herkent de vele e-bakfietsen, die daar
dan op het grasveld geparkeerd staan. Dat zal vanmiddag niet anders zijn.
Honden lopen er ook zat. Ze doen ons denken aan de honden
die we zelf vele jaren terug hadden. Die van haar was groot en vrat ook
vreselijk veel, het voedsel (kalkoenfilet en brood) was niet aan te dragen. Die
van mij was een tamelijk kleine jachthond, die zichzelf uitliet in het dit bos.
Voor zijn eten verslond hij grove stukken runderhart: in één hap, hup, rechtstreeks
zijn maag in.
Toen Bea een openbaar toilet zag moest ze gelijk plassen.
Ben toen ook maar even gegaan. Mooie schone toiletten tegenwoordig. In
mijn jeugd was de Kralingse Plas zèlf het openbaar toilet. Er werd bij mooi
weer door velen naar hartenlust in ‘gespetterd’.
We lopen het bos uit in de richting van de a-sociale wonigbouw
van Nieuw-Crooswijk. Op het terrein van de voormalige hoveniersschool zijn
woningen gebouw voor mensen die 1.200 euro huur per maand kunnen betalen. Dure
e-bikes, e-bakfietsen en alleen maar elektrische auto’s daar in de buurt. Ze hadden dit wijkje
beter Nieuw Kralingen of Nieuw Hillegersberg kunnen noemen. Want Crooswijk associeer ik met een heel andere
populatie.
Wij wandelen nu in Crooswijk. Langs de begraafplaats, de
katholieke. Mijn ouders en mijn een jaar jongere broer liggen daar begraven. Ik
groet ze astraal: ‘Dag pa, dag ma, dag Tinus’. Van de andere kant blijft het vanzelf doodstil.
In de Pannenkoekstraat kopen we in de Engelse speciaalzaak wat
lekkere dingen. Bea koopt typisch Engelse broodjes. Ik koop doodgewone Hollandse digestieve
kaakjes met een extra bitter chocoladelaagje,
dat wel. Mmmm.
De hele wandeling past helaas niet in dit stukje. Met hele grote stappen komen we bij ons eindpunt: bioscoop LantarenVenster. We gaan daar naar de de film: Maria Callas.
Daarna hebben we een Social Deal bij Ketelbinkie. Lekker eten!
Tenslotte gaan met de metro weer naar ons bejaardentehuis waar iedereen
al in diepe rust lijkt te zijn.
