DIE VLIEGER GAAT NIET OP.

Die vlieger ging niet op.

Bij Derck, mijn grote, kleine vriend uit Liverpool, was ik vanmiddag, 9 oktober, op bezoek. Het was een rare dag. Aan de ene kant leuk aan de andere kant vervelend.
Ik wil zo graag weer eens een keertje een wedstrijd van Sparta bezoeken. Op het Kasteel. Mèt mijn twee kleinzonen en hun vader, mijn zoon.

Op de website van Sparta staat al enkele weken vermeld, dat de verkoop voor de wedstrijd Sparta – AZ begint op 9 oktober om precies 11.00 uur. Dus ik leef daar als vanzelf helemaal naar toe. Zet de wekker, terwijl ik wat huishoudelijke klusjes doe, op vijf voor elf. Klokslag 11.00 uur sta ik in verbinding met www.spartakaartje.nl. Krijg ik godverdomme de mededeling dat er geen kaartjes meer te krijgen zijn … Die vlieger ging dus niet op. Als alle kaartjes tòch al naar de seizoenkaarthouders gaan, moeten ze niet op die site meedelen dat de verkoop begint op 9 oktober! Desondanks kan ik niet anders dan altijd maar weer laten ho-o- ren: S. P. A. R. T. A!

Heel leuk is het weerzien met Derck. Hij woont in het Oude Noorden, vlakbij de Zaagmolenbrug. Vlak langs de Rotte dus. We bellen elke woensdag met elkaar. Maar omdat ik hem twee keer achter mekaar voor lul naar me had laten bellen, voelde ik me verplicht om bij hem langs te gaan. Met een doos heerlijke Italiaanse koekjes. Derck wordt 30 oktober 77. En, ik val misschien in herhaling, hij is een groot fan van de voetbalclubs Liverpool èn Sparta.

Arne Slot is mijn idool. Ik vind het maar knap, dat hij als enige trainer van de in het geld verzuipende Engelse clubs, de verleiding heeft kunnen weerstaan om de transfermarkt op te gaan.(Veelste lange zin, sorry hiervoor.) Met wèl als prachtig resultaat dat Liverpool nu de koploper is van de Premier League.

Maar mijn Derck is nog allesbehalve lyrisch over Slot. De komende paar weken speelt Liverpool tegen de acht moeilijkst denkbare tegenstanders. Variërend van Manchester City tot Real Madrid. Als Liverpool zich daar, zonder grote kleerscheuren doorheen slaat, wordt Arne Slot pas een grote meneer in de visie van Derck.

Vreemd eigenlijk wel, dat ik er nu pas over begin, vind ik zelf. Maar vandaag, 9 oktober, is ook de verjaardag van mijn ex Winny, met wie ik godzijdank al weer enige tijd ‘on speaking terms’ ben. Winny en Derck kennen elkaar, van toen zij en ik nog samen waren.

Vlak voordat ik bij Derck binnenstap krijg ik het idee om samen met hem bij Winny op verjaardagsvisite te gaan. Ook deze vlieger gaat helaas niet op. Winny was niet thuis. Waarschijnlijk was ze met mijn zoon en de kleinzonen aan het spartelen in het een of andere zwemparadijs.

Ik wist namelijk dat mijn zoon gisteren nog gevraagd had aan Winny of ze nog ergens een badpak had leggen (o, sorry, ‘liggen’).

KOKEN

Er zijn mensen, die het zwaarder hebben dan ik maar ik moet toch zeker wel vier keer per week koken voor ons tweeën, mij en mijn vriendin Babs. Zij heeft een hekel aan koken … ze vindt dat een ongemakkelijke activiteit, dus begint ze er niet aan.  Toch zorgt ze wèl drie keer per week voor warm eten voor ons beiden. Dat eten koopt ze dan bij onze slager. Die slager verkoopt verrukkelijke  maaltijden,’fingerlicking  good’, variërend van macaroni, Surinaamse schotel, asperges met ham, tot andijvie met spekjes.

Nu vindt Babs alles lekker wat ik kook maar ik kan toch niet iedere week met hetzelfde komen aanzetten. Hoewel ….elke zaterdagavond eten we steevast brood met gebakken ei en spek maar dat kan je toch eigenlijk geen koken meer noemen.

Ik probeer met koken te variëren en waar ik óók voor zorg is dat de maaltijden gezond zijn. Bij elke maaltijd, zorg ik er voor, dat er iets vers en rauw bij geserveerd wordt,  ... heel simpel: sla, tomaat, komkommer…. of in geval van nood wat augurken.

Het is allemaal niet zo ingewikkeld wat ik opdien. Op vrijdag bijvoorbeeld mag ik graag wortelen eten. Het traditionele vrijdag-menu van mijn moeder: peentjes met gekookte kabeljauw of vissticks en boterjus met  ‘gewoon’ gekookte aardappelen. Dat laatste doe ik trouwens nauwelijks meer; bij welke groente dan ook, eet ik bij voorkeur gebakken aardappeltjes en die vissticks heb ik vervangen door verse gebakken vis: schol of forel ….een héél enkele keer koop ik voor de vrijdag wel eens slavino’s van Kapitein Iglo.

Wat ik, sinds ik met Babs ben, het meest gemaakt heb is chili con carne. Zij koopt dat trouwens ook wel eens bij haar slager ... peperduur … ik maak het voor een kwart van de prijs. Vele lezers zullen het ‘chili con carne recept’ wel kennen maar omdat het zo lekker is en ik iederéén dit lekkers van harte gun, geef ik hier mijn recept prijs.

Doe twee gesnipperde uien en twee teentjes geperste knoflook in een koekenpan met verhitte olijfolie. Bak de uien en de knoflook en voeg er circa 3 ons rundergehakt aan toe (doe er ook wat peper en zout bij) en bak dat gehakt tot het rul is. Snij dan drie tomaten, een rode paprika en chili pepper in partjes en voeg die bij de mix in de koekenpan. Draai tot slot de pot met bruine bonen open en doe de inhoud daarvan in de koekenpan. Laat het geheel dan nog twintig minuten zachtjes doorkoken voor een heerlijke Chili-schotel.

Het is nu bijna etenstijd, als ik dit zit te tikken en, wat eigenlijk vrij logisch is, het water loopt me uit de mond. Ja, dit is echt smullen geblazen.

Vanavond, donderdagavond, is een bijzondere avond. Dan eten Babs en ik altijd allebei iets anders. Ik neem dan meestal bij de Jumbo een kant-en-klaar maaltijd en Babs eet een boterham met een dun plakje kaas. Zij eet de hele donderdag trouwens zowat niks: ’s morgens een boterham, ’s middags een boterham en ’s avonds dus ook weer. Dat komt omdat ze op een lijnclub zit en op vrijdagochtend moet ze daar op de weegschaal gaan staan … en door op donderdag veel minder te eten èn niet te snoepen, hoopt ze, dat de weegschaal, minder pondjes aan zal geven. Wie weet gebeurt dat wonder deze vrijdag.