Het is 29 oktober 2025. Als een koe sta ik uit mijn keukenraam naar buiten te staren. Opvallend meer echtpaartjes dan normaal schuifelen voorbij. Samen gezellig stemmen in het stembureau om de hoek. Ik ga zo ook. Alleen. Mijn sportschool is vandaag ook stemlokaal. Daar moet ik toch wezen.
Bij het binnenlopen van de grote sportzaal hoor ik twee medesporters, laat ik ze voor het gemak Theun en Chiel noemen, op luide toon, elkaar de vraag stellen:
‘Wat ga jij vandaag stemmen Teun/Chiel?
En even demonstratief scandeert het duo:
‘PVV natuurlijk’.
Het is duidelijk een
provocatie van die mannen naar mij toe.
Want enige dagen eerder had ik een ‘sociaal sportschool praatje’ met Theun. Waarin hij ventileerde dat we ieder mens moeten accepteren zoals hij/zij is. Iedereen in zijn waarde moeten laten.
Ik reageerde daarop dat ik het er niet mee eens was. Voor Wilders en PVV’ers ben ik allergisch.
Theun trok wit weg. Zooo! Zou Theun dan een PVV’er zijn? Ik kon het haast niet geloven. Ik vroeg het hem op de man af maar ja, hoor, hij gaf het grif toe.
Mijn bek brak open! ‘Ik had je weldenkerder ingeschat Theun’.
‘Ik had misschien beter kunnen zeggen: ’Dat had ik niet van je
verwacht. Ik ervaar je nu ruim tien jaar als een prettig, vriendelijk, sociaal,
aimabel, behulpzaam mens. Allesbehalve als een stemmer op een extreem-rechtse
politieke partij.
Halverwege deze nacht wordt er al heel wat duidelijk over de uitslag.
Ik ben heel blij dat Wilders veel stemmers kwijt is en dat
D66 knap gewonnen heeft. Jammer dat Ja 21, een zwak aftreksel van de PVV, zo gewonnen heeft.
Mijn keuze de SP heeft ook dik verloren, van vijf naar twee
kamerzetels. Langzamerhand verdwijnt de SP helaas helemaal uit beeld. Blijkbaar niet meer van deze tijd.