NAAR JOKER 2.

Samen met een vriendin loop ik ijs te eten op de Oude Binnenweg. En ... het is geeneens ijsweer! Niet dat het koud is. Neen, dat nou ook weer niet. Maar geen zon. Geen korte broeken. Geen hotpants. Geen t-shirts te bekennen. Veel herfstbladeren al wel. Maar nu we hier toch zijn met onze Rotterdampassen bij de hand, voor grateloos bios-Kino, zijn we achteraf gratis Rotterdampas-ijs gaan happen. We kunnen zo’n opkikkertje goed gebruiken, omdat we van bios Kino naar huis, naar het zo rustige Prinsenland gaan lopen. Een dikke tien kilometer. Via Crooswijk .

De film die we zagen, Joker 2, is ‘retegoed’. Gaat dat zien! Hoewel. We hadden allebei tijdens de film dipjes. De slaap won het dan van de focus. Vreemd. Okee, de film is bijna drie uur. Maar dan nog. Van haar verwacht ik niet dat ze indut. Zij is pas 50 potverdriedubbeltjes. Ik ben een oude man van 74 en dut al een jaar of tien zo af en toe onder de film in … en niet alleen onder de film. Soms krijg ik het voor elkaar om alleen de eerste tien minuten van een film op het puntje van mijn stoel te zitten, om er vervolgens vanaf te pleuren. Kennissen van me, die, een tijdje terug, in de bios op rij twee zaten herkenden mij eens op rij vijftien, aan mijn gesnurk.

De kwalificatie ‘retegoed’ is weliswaar oneerbiedig maar zonneklaar. Joker twee is volgens mij en het vriendinnetje met wie ik was een kwaliteitsproduct met topprestaties van Joachin Phoenix en Lady Gaga. De vakpers is echter minder positief. Niks van aantrekken. Ga lekker genieten!

Joker 2 is een sterke en vermakelijke ervaring, met een uitblinkende Joachin Phoenix en een flinke vonk tussen hem en Lady Gaga in schitterende duetten. Wij, kijkers, moeten beoordelen of dit een tussenaflevering is of een einde. Van ons mag er een deel drie komen.
Mijn metgezellin is hoogstverbaasd dat ik dit een leuke film vind, omdat ik onlangs nog had lopen rondbazuinen dat ik absoluut niet van musicals hield. Dat klopt nog steeds. Maar het ligt wel wat genuanceerder. Ik heb niet eens in de gaten gehad dat we naar een musical hadden zitten kijken. Ik vond het een wat chaotisch doch boeiend verhaal met zo af en toe heerlijke old-timer-duetten van Phoenix en Gaga.

Van My fair Lady, Grease, Mary Poppins, Sound of music en ‘Cats’ moet ik bijvoorbeeld niks hebben. Daar wordt veel te veel in gezongen. Ik realiseer me nu pas dat ik houd van musicals met een sterk verhaal en een paar songs zoals bijvoorbeeld Cabaret, the Blues Brothers, West side story, Jesus Christ Superstar en deze Joker 2 dus.

We neurieden de klanken van de trailer van Joker2: ‘What the world needs now, is love sweet love,’ al wandelend in de richting van ons stiltegebied.

UIT DE KAST.

Ik loop, met mijn vriend Henk,  naar het Metrostation Prinsenlaan.  We gaan naar de bios. De film, El Houb, van een Rotterdamse regisseur over een Marokkaanse homo, die wel uit de kast wil maar daar niet uit màg komen van zijn omgeving. Dat is wat we er van weten uit de beknopte recensie op de filmladder.

Voor het zebrapad  bij  Metrostation Prinsenlaan zijn wel acht duurzame huurscooters achtergelaten … neer gekwakt kan je het beter noemen. Henk en ik kunnen er al nauwelijks omheen of voorbij, laat  staan mensen met een handicap, kinderwagen, rollator of scootmobile. Het wordt steeds gekker met die scooters. Hier in de buurt zitten veel scholen en voor de oudere scholieren is dit duidelijk hèt favoriete vervoermiddel. Het lijkt wel alsof de voornamelijk jeugdige gebruikers van die scooters zelf het belang niet zien van het netjes parkeren van dat ding.  Ze parkeren de scooters alsof ze een leeg blikje bier in een afvalbak gooien. Zo pleuren ze die dingen kris kras overal in de stad neer en lopen er van weg alsof het ze verder geen moer  meer interesseert of die scooter in de weg staat of niet. Er zit blijkbaar ook geen boete op van het verhuurbedrijf, wanneer door slordigheid, die scooters beschadigd raken. Door heel Rotterdam worden die dingen achteloos achtergelaten. Ruim een half jaartje geleden las ik er iets over in de krant. De scooterverhuurbedrijven en de gemeente waren  in overleg om aan die overlast een einde te maken.  Overdekte en  duidelijk gemarkeerde plaatsen hadden ze het toen over. Sedertdien is er mediastilte over deze zaak. Het verhaal zal wel zijn dat toen opeens de Oekraïense oorlog en de energiecrisis veel aandacht nodig hadden. Hoe dan ook, nu loopt het gillend uit de hand. De oplossing  zal waarschijnlijk heel  erg moeilijk zijn. Misschien helpt het als we de Rotterdamse vlag omdraaien en enkele boeren per ongeluk met hun trekkers over al die eenzame scootertjes  laten rijden. Handhaven heeft onze nationale politie nog nooit gedaan noch tegen de scootersloddervossen noch tegen de boeren dus waarom zouden ze dat nu wel doen? Het kapitaal van de scooterverhuurders wordt zo wel vernietigd. Misschien dat ze er dan wel toe overgaan stringentere voorwaarden te stellen aan die scooterhuurder. 

 Als Henk en ik dan eindelijk die scooterzooi omzeild hebben en het stoplicht staat op groen dan kunnen we eindelijk oversteken. Maar dan worden we bijna, op hoge snelheid, van de sokken gereden door een vrouw op een bakfiets … roekeloos rijdt ze: met veel te hoge snelheid en nog telefonerend ook. Ik zou haar haast een ongeluk toewensen.

We moeten er bij Beurs uit om over te stappen op de metro naar de Wilhelminakade. De film is in Lantaren Venster. De film El Houb is heel beklemmend. Voor Nederlandse homo’s is het al moeilijk uit de kast te komen. Laat staan voor Marokkaanse. Homoseksualiteit wordt binnen Marokkaanse gemeenschap verafschuwd, totaal niet geaccepteerd door het ouderlijk gezin, de familie (ook die in Marokko), de straat, het geloof, de moskee. De film maakt het niet mooier dan het is … die is mooi van lelijkheid.