PITTEKONTJE.

 Pittekontje.

Cora, een ex-vriendin van me, was een groot dierenliefhebster. De allergróótste liefde van haar leven, was ik destijds zelf. Maar op de glorieuze tweede plaats kwam haar onvergetelijke hondje Pittie, door haar liefdevol ‘Pittekontje’ genoemd. Het lieve beestje is jammergenoeg alweer een aantal jaren terug overleden. Vergeten wordt ze echter nooit. Cora’s pc zit boordevol foto’s en video’s van Pittie. Bovendien zien we haar beeltenis op kasten, tafeltjes, muren en op haar bureau. Ook heeft ze een monumentje gecreëerd op een tafeltje waar geregeld, ter ere van Pittie, verse bloemen worden neergezet en kaarsjes worden gebrand.

Van honden weet ik te weinig om er iets zinnigs over te kunnen zeggen. Pittie was een heel klein ‘vuilnisbakkie’. Cora ging geregeld met haar naar het Kralingse Bos. Vòòr op de fiets zat Pittie. In een klein mandje.

Ze hield heel veel van haar hondje … ze dansten samen in de huiskamer op hits van Cliff Richard en Elvis Presley soms ook van de Beach Boys. Cora genoot er van. Pittie vond het maar niks. Het beestje piepte aldoor en als ze haar kans schoon zag, sprong ze van haar vrouwtje af. Dan zocht ze de verste uithoek van het huis op … Cora had de grootste lol.

Na het overlijden van Pittie had ze zich voorgenomen om geen dieren meer te nemen. Maar ze verpieterde zonder dieren. Haar omgeving drong er bij haar op aan om toch maar weer aan een beestje te beginnen. En dat is dan een kanariepietje geworden. Een knalrood kanariepietje, dat ze de naam ‘Lange’ gaf omdat hij iets groter leek dan de doorsnee kanariepiet (hij was trouwens ook een stuk roder dan normaal). Zingen deed hij al als de beste ….. en oorverdovend hard, omwonenden vreesden dat de ruiten van hun appartement van zijn gezang zouden springen. Cora’s bezoek drong er bij haar op aan om een doek over Lange’s kooi te gooien. Ze werden horendol van zijn helse getetter. Die doek hielp goed. Hij hield zich gedeisd.

Waarschijnlijk door al die negativiteit, leeft Lange nu in stilte. Cora treurt (ook in stilte) om haar zwijgzame vogelvriendje. Ze vermoedt dat de vogel in stilte protesteert tegen Cora's veelvuldige afwezigheid. Ze zit vaak bij mij thuis. Maar haar vogelliefde gaat nu ook weer niet zo ver, dat ze voor haar kanariepietje alsmaar thuis blijft zitten.

SERIE 'OMA & OPA' DEEL 41: APART SLAPEN.

 

Serie:’Oma en Opa’.

Deel 41: Apart slapen.

Voorgaande delen van de serie ‘OPA & OMA’ nog eens lezen? Dat kan! Deze serie wordt ook gepubliceerd op mijn blog: ‘stukkiejee.blogspot.com’.  Daar kan de serie ‘Opa & Oma’ vanaf deel 1 nog eens gelezen worden.

Door daar op de knop ‘oudere blogs’ rechtsonder te drukken krijg je telkens meer voorgaande afleveringen van de serie te zien.

Ook eerder ‘werk’ van mij kan je daar lezen. Met de knop ‘homepage’ kom je dan weer terug bij het meest recente verhaal.

 

Deel 41. Apart slapen.

Wat voorafging.

Maria is zwanger na een verkrachting. Ze baart Kareltje. Ze gaat bij rijke mensen (fam. in ’t Hout) wonen en werken. Dat bevalt haar.

Joop Kikkerd levert drukwerk af.

Kareltje brult iedereen wakker. Hij is niet in zijn ledikantje. Maria slaapt diep. Meneer in ’t Hout is het zat: ’Dit moet afgelopen zijn.’

Joop rijdt Maria naar haar moeder in Brabant.  Er wordt geroddeld over Joop. Hij zou pedofiel zijn. Joop kent de roddel. Twee gassies liegen over hem.

Maria’s moeder herinnert zich ‘verplaatsingen’ van dieren bij haar thuis. Lijkt op wat er nu met Kareltje gebeurt. Maria is altijd dichtbij. Het knulletje ligt nu alwèèr niet in zijn bedje.  Zou er een verband zijn tussen de verkrachting en die ‘verplaatsingen’?

Maria gaat voor haar slaapwandelprobleem naar de huisarts. Ze krijgt medicijnen en  een verwijsbriefje voor de psychiater. Maria reageert goed op de medicatie. Ze wordt energieker; wil ‘haar vleugels’ uitslaan en gaan samenwonen.

Joop wordt elkaar geslagen.  Buurman Klaas is getuige: de gebroeders van Ooijen vallen Joop aan. ‘Volgende keer ga je er aan’, roepen ze. De misbruikte  kinderen doen aangifte ... getuigen mogen ze echter nog niet. 

Joop wordt vrijgesproken. Ten onrechte. Maria vertrouwt hem. Haar woonwens kan nu verwezenlijkt worden. Joop vraagt Maria met hem te gaan samenwonen.

Hun huis moet opgeknapt. Ze krijgen volop hulp. Maria verwent de helpers. Tè veel volgens een jaloerse Joop.

Maria is zwanger van Joop. Háár tweede … hùn eerste. Tot de 6e maand is het voor Maria een fijne dracht. Ze praat veel  met Engeltje, haar ongeboren kindje. Die maand eindigt haar zwangerschap bruut.

Joop wordt herinnerd aan de rechtszaak. De van Ooijens gooien de ruiten van Joop in … ze worden op heterdaad betrapt. 

Maria en Joop krijgen 4 dochters. Het is oorlog. Jodenvervolging en laffe Rooms-Katholieken. Karel en Joop zijn als water en vuur. Joop  zet hem het huis uit.

Joop treft het met het werk van de de Arbeidseinsatz in Duitsland. Hij logeert bij een Joods muzikantengezin. De Joden in de Wattstraat in Schiedam zijn allemaal uit hun huis gehaald en afgevoerd.

De Kikkerds gaan shoppen en koffie drinken bij de Hema. Een heer van de Arbeidseinsatz fluistert Joop wat in. Joop wordt lijkbleek. Hij moet komen praten.

Joop misdraagt zich naar zijn dochters. Karel pleegt zelfmoord.  Joop weet er geen raad mee.

Er is een roofmoord gepleegd op de Joodse muzikale familie. Joop is verdachte. 50.000 D.M. is zoek. Hij geeft toe dat hij 10.000 D.M. in zijn zak gestoken heeft. Twee jaar cel krijgt hij. Voor de trouwdag van zijn dochter Els vraagt en krijgt hij een dag verlof. Maria haalt hem op. Joop is vermagerd en verzorgt zich niet goed. Maria houdt hem op afstand.  Ze ziet op tegen de tijd dat ze oud worden.

Het bruidspaar is prachtig. Joop en Maria zijn op de bruiloft. Aanvankelijk is Joop kopschuw maar later danst hij vrolijk mee. Op de afgesproken tijd brengt Maria haar man terug naar de gevangenis.

41. Apart slapen.

Het is  eind jaren vijftig. Joop is al een paar jaar vrij man en aan het werk in de drukkerij. Niet meer als bezorger maar nu als magazijnbediende. De dochters van Maria en Joop zijn het huis uit. Hennie, Lena en Anna zijn getrouwd en hebben een gezin. Wien is non geworden en leeft nu in een klooster in Oss. Maria vertelt haar over het tehuis voor ongehuwde moeders waar ze een tijdje verbleef en dat daar een non werkte die heel goed voor haar was. Die religieuze naam van die non was Ephraïm. Nou, Wien weet meteen welke religieuze naam ze gaat kiezen.

Voor Maria komt de ouderdom met gebreken. Ze heeft aan beide benen open wonden. Ze moet haar benen inpakken met vocht absorberend verband en zwachtelen voor een betere bloedafvoer. Veel bewegen moet ze ook.

Samen in één bed slapen met Joop, heeft ze tot voor kort nog wel geprobeerd maar hij heeft een paar keer in zijn slaap tegen haar zere benen geschopt. Dat doet hij natuurlijk niet expres maar toch … Maria heeft er niet minder pijn van.  Daarom slapen zij en Joop tegenwoordig apart. Maar niet alleen daarom. Maria is ook blij, dat ze af is van het gefrummel van Joop aan haar lijf en  van zijn oorverdovende gesnurk.

Op Maria d’r verjaardag is het altijd druk in de kleine woning in de Wattstraat. Neven en nichten leren elkaar daar kennen en gaan, al naar gelang de weersomstandigheden binnen of buiten spelen. Vandaag was het rotweer. Joop heeft een paar kaartspelen. Er kan ‘gepest’ of ‘ge-eënendertigd’ worden. Eigenlijk wilde iedereen maar één spel spelen: het spel dat iedereen leuk vond ‘het kabouterspel’. Het spel dat helemaal bedacht en gemaakt is door opa Joop. Je kan het wel met z’n achten spelen. Het is een soort ganzenbord maar dan met kabouters, een reus, een heks, een wolf en een waterput.

Voordat er gespeeld kan gaan worden, moet Maria eerst trakteren voor haar verjaardag: voor ieder kind is er een glaasje ranja met een toepasselijk maria-kaakje. Voor de volwassenen is er een kopje koffie of thee met een boterbiesje. Niet echt een vetpot.

Op dit soort dagen kan Joop zich aan de ene kant wel voor zijn kop slaan, omdat ze zowat geen rooie cent hebben, na die stomme diefstal van hem in Duitsland. Ze kunnen zich door die terugbetalingsverplichting, heel erg  weinig permitteren . Aan de andere kant voelt Joop zich wel weer een trotse opa, fier is hij omdat hij dat kabouterspel, bedacht en gemaakt heeft. Het levert alleen geen rooie cent voor hem op.

Opa Joop geniet er van om al die enthousiaste kinderkoppies bezig te zien. Meestal doet hij zelf ook mee.  De kinderen gooien de dobbelstenen en tellen met hun kabouter-fiche de gegooide ogen. Er wordt gespeeld in de rookwolken van Joops sigaar. De kinderen krijgen er tranen van in hun ogen. Per ongeluk expres probeert opa Joop soms wel eens vijf vooruit te gaan als hij  maar drie gegooid heeft (het bloed kruipt immers waar het niet gaan kan) maar de wat grotere kinderen trappen daar natuurlijk niet in. Stuk voor stuk (inclusief Joop) gaan ze voor de hoofdprijs: de karamel toffee van Verkade.

DE MAAIER, DE VLIEGERAAR EN OOM FRITS.

We zitten in de dierentuin, mijn vriendin, Rina en ik. Het is warm, zeg maar gerust heet en het is hier druk. Baby’s zitten huilend in de maxi cosy of op schoot bij hun paps of mams. Vooral veel vaders slenteren tegen hun zin achter de kinderwagen.

Er zitten nu kleine apen in de vroegere leeuwenkuil. Eigenlijk geen ene reet aan hier. Het is dat ik er met mijn Rotterdampas  voor  vijf euro in mocht. 26 euro ga ik echt niet betalen voor deze saaie boel. Alleen de olifanten zijn leuk, die brengen wat leven in de brouwerij. Ze drummen loeihard met de stokken in hun slurf op grote metalen vaten … ze tetteren ook oorverdovend, vooral die jonge olifanten.

De vissen heb ik onderhand ook wel gezien. Hoeft voor mij niet maar Rina wil persé even griezelen van die gemene haaien die daar over haar heen zwemmen.  Voor mij is het nieuwe van dat superaquarium er onderhand wel van af. Ik loop gedwee met haar mee.

Zo voor een dagje uit is het wel uit te houden met haar. Ik moet er niet aan denken om Rina constant om me heen te hebben.  We drinken nog wat. Zij neemt een apart soort koffie met havermelk of zoiets, alleen van die bestellen geniet ze al. Ik neem een Westmalle Triple, een lekker Belgisch biertje met een iets te hoog alcoholpercentage (12%). Dat heb ik wel nodig na zo’n sullig uurtje Blijdorp.  Zij houdt er helemaal niet van dat ik zo vroeg op de dag, ’t is half twee,  al bier ga zitten drinken. ‘Ze hebben hier ook tonic, hoor schat,’ zegt ze met een licht understatement. Daar ga ik gewoon niet op in. Die Blijdorp-terrasjes hebben stuk voor stuk zo’n armoedige, vunzige uitstraling. Bovendien moet je daar ook nog oppassen, dat als je er wat te eten neemt, dat niet uit je handen wordt geroofd door vraatzuchtige kutmeeuwen. 

Ondanks de hitte wil Rina nog even naar het  Vroesenpark. Ik was net zo lief naar huis gegaan. Het is tegenwoordig bij mij thuis heerlijk koel met de airco. Lekker boekie lezen …. ik ben bezig in het boek ‘Liefde’ van de Noor Karl Ove Knausgard. Grandioos. Maar goed, eerst eventjes naar dat weergaloze barbecue-park.

Ze heeft een oom wonen, hier  langs het  park. Frits Springer, leuke vent. Een actieve buurtbewoner.  Ze stelt voor even bij hem langs te gaan. Maakt mij niet uit … hij zal best wel bier in huis hebben.  

Op het grote grasveld van het park staat een man te vliegeren.  Even verderop komt een grasmaaier aangereden. Precies in de lijn van de vliegeraar. Die blijft gewoon staan. De maaier wil blijkbaar niks forceren. Hij komt rustig zijn grasmaaier uit. Hij lijkt de vliegeraar te vragen om een stapje opzij te doen, want hij moet daar maaien.

‘Kijk, Johan, daar ongeveer halverwege de straat …  achter dat raam op twee hoog … dat staat oom Frits.’ Toevallig kijkt hij uit het raam en slaat het maaier-vliegeraar tafereel gade. Hij belt de politie om assistentie maar de dienstdoende politieagente  zegt  dat hij het zelf maar moet oplossen: ‘Als ik U was,’ zegt ze, ‘zou ik maar opzij gaan met die vlieger en die grasmaaier gewoon zijn werk laten doen’.

‘Maar ik stà helemaal niet te vliegeren mevrouw,’ zegt Springer, ‘daar verderop op het grasveld in het park staat iemand te vliegeren’.  Als dan de deurbel gaat onderbreekt  Springer het gesprek.

Hij beantwoordt de bel: ‘Hallo, wie is daar?’

‘Hallo Oom Frits. Johan en Rina hier.’