Het is vandaag, 7 oktober. Precies een jaar terug had je die terreuractie van Hamas. Twaalfhonderd Israëliërs werden vermoord. Het leed was niet te overzien.
Ik zit met mijn bord op schoot te kijken naar het NOS journaal van zes uur. Er worden beelden getoond van verschillende 7 oktober herdenkingen: in Tel-Aviv, Gaza, en Amsterdam op de Dam (pro Israël) en voor het Centraal Station (pro Palestina). Over de ruim veertigduizend Palestijnen die Israël daarna, als vergelding, gedood heeft, wordt in het journaal niet gerept.Ik kijk ernaar, terwijl ik zit te smullen van een zelf ‘gebrouwen’ ovenschotel met rijst, paprika, prei, knoflook, ui en Italiaanse kruidenkaas. Ik had er nog een salade bij gemaakt van komkommer, tomaatjes, zilveruitjes, olijven (met piment) en ik strooide er wat peper en zout over.
Ik heb nog een hap of vijf van die ovenschotel op mijn bord liggen en ik schat dat ik nog zo’n drie kleine hapjes over heb van de salade.
Dan kondigt journaal-presentatrice Petter aan dat Johan Neeskens vandaag op 73-jarige leeftijd is overleden. Johan Neeskens één van de sterren van het Nederlands Elftal dat in 1974 op een haar na wereldkampioen voetbal werd. Neeskens was de motor op het middenveld van dat prachtige Oranje, dat ‘Totaalvoetbal’ speelde en over de hele wereld geliefd was.
Johan Neeskens speelde o.a. bij Ajax, Barcelona en natuurlijk in Oranje. Hij was hard, snel, onvermoeibaar, technisch, kopsterk, gemeen soms, ging altijd voorop in de strijd, nam overal waar hij speelde alle penalties en miste er nóóit één.
Het journaal liet kippenvelbeelden zien van harde, messcherpe slidings van Neeskens, van zijn enorme sprongkracht, en gave koptechniek, van een penalty, die hij onwaarschijnlijk hard, recht op de keeper af in het doel schoot. Die keeper sprong hals over kop opzij.
Vroeger, toen er nog op straat gevoetbald werd , gaven jongens zich namen van topspelers. ‘Ik ben Cruyff’ zei de één ... ‘en ik van Hanegem’ zei de ander … of ‘ik ben Pele’… Onze huidige bondscoach, Ronald Koeman, zei dat hij als jongetje altijd ‘Neeskens’ moest zijn. Als ik hem dat hoor zeggen krijg Ik een brok in mijn keel.
De weervrouw is aan zet. Ik heb mijn lepel nog stevig vast. Dan bedenk ik me, dat ik van dat bord op schoot geen hap meer genomen heb gedurende het Neeskens-item. Ik hoef niks meer ook. Dit is de druppel die de emmer doet overlopen.
Fuck 7 oktober.
