Als kind was ik was een heilig boontje. Leerde braaf de oefeningen van Liefde, Geloof en Hoop. In de derde klas van de lagere school moest je die uit je hoofd kennen en opzeggen voor de klas. Ik zweette me rot, blokkeerde bijna maar het lukte me … dankzij God.
De oefening van Hoop.
Oneindig goede God, ik hoop, door de verdienste van Jezus
Christus, van U te verkrijgen: de eeuwige zaligheid en alle genade, die ik
daarvoor nodig heb. Dat hoop ik met een vast vertrouwen, omdat Gij het hebt
beloofd, die almachtig zijt, oneindig goed voor ons en getrouw in Uw beloften.
Aanvankelijk hoopte ik op een prachtig leven na de dood. Als
ik leef als een goed mens, als een goed christen dan hoop ik in de hemel
te komen. Gij, God, de almachtige, heeft
het beloofd.
Geloven in het hiernamaals is zinloos als je er zeker weet dat er
geen leven is na de dood. Als je dan toch gelooft dat er ‘toch iets’ moet zijn, lijkt dat op
verliefd zijn op iemand die niet bestaat.
Mijn voormalige hoop is hopeloos geworden en vervangen door
zingeving. Samen met vele anderen ben ik actief voor een betere, rechtvaardigere
samenleving in het hier en nu. We zijn
solidair met strijd van de zwakken en onderdrukten in de wereld.
Voor mij kan de zin ook zijn: dat de wereld wat zachter wordt,
minder wreed. Wreedheid is slecht in alle culturen, voor alle mensen. Dat er
gelijke rechten komen voor alle mensen en gehandhaafd worden. Een duurzame wereld gerealiseerd wordt. De
rijkdom eerlijk verdeeld.
Zinvol werken is je gemotiveerd voor inzetten voor een
betere wereld, onafhankelijk of het uitzicht op succes biedt. Het gaat om de
weg er naar toe, meer dan om het einddoel.
‘Het is nu eenmaal zo’, is iets, dat je niet over de wereld kan zeggen. Het kan altijd anders. Maar omdat we er zelf zo diep inzitten, merken we dat niet en laten we alles maar zoals het is.
Geloven in het hiernamaals is voor mij hopeloos. Samenwerking voor een betere wereld maakt het leven zinvol voor mij.
