Minder prettig af en toe.
Reacties na een correctie mijnerzijds:
Als ik ‘hullie’ wil zeggen, zegt ik gewoon ‘hullie’
Hebbie d’r soms last van als ik legt te slapen?
Denk je dat die kip er last van heb of hij dat ei nou lig of
leg?
De groenteboer weet precies wat ik wilt als ik een kilo ‘Dooiende
Komiek’ vraagt.
En de bakker kijk er heus niet gek van op als ik hem om ‘ peen
de sukere’ vraagt.
Let ook eens op die foutieve ‘t’ achter de persoonsvorm:
‘zegt ik, ik legt, ik wilt, ik vraagt (2x),
Of juist op het ontbréken van die ‘t’: de bakker kijk, de kip heb last, hij
(de kip!!...hij) lig of leg.
Denk nu alsjeblieft niet, dat ik dat doe voor mijn eigen lol of om anderen daarmee te plagen. O neen! Beslist niet. Ik doe het gewoon om behulpzaam te zijn.
Tsja, want
wanneer je in gezelschap, op je werk, op school of op een cursus, algemeen
beschaafd Nederlands kan praten, ga je de ander ook beter begrijpen, waardoor
je weer beter kan gaan functioneren … dus.
Maar hoe positief mijn intentie ook is t.a.v. de gecorrigeerde vrinden, familieleden en kennissen, de reacties van deze mensen zijn vaak niet voor de poes. De meest onschuldige reactie is nog dat ze, waar ik bij zit, expres dat ‘foute’ Nederlands gaan zitten lullen ... excuus: praten. Gewoon om me als het ware op de kast te jagen of ... uit mijn tent te lokken.
Wat minder onschuldig, ervaar ik het, als mijn correctie wordt beschouwd als inbreuk op de privacy:
'Ik bepaalt zelf wel hoe of wat ik iets formuleert'. Hoor ik dan
Van de man die dacht dat een kip een mannetje was kreeg ik als dank voor mijn correctie een halfvol flesje advocaat (de Zwarte Kip) naar mijn hoofd geslingerd. Zie bovenstaande foto.Net mis. De kloothommel!
Maar ... af en toe ben ik inderdaad minder prettig. Dat weet ik heus wel.
