Vandaag. 4 Mei. Dodenherdenking. Ik ga zoals gewoonlijk naar het Samuel
Esmeijerplein, bij het winkelcentrum. Daar is elk jaar een sobere, veel te
weinig bezochte herdenking. Vele groeperingen uit de deelgemeente Alexander
zijn present. Er wordt vuur ontstoken. Woorden gesproken door prominente
buurtbewoners. Kransen gelegd. En er wordt op passende wijze gemusiceerd en
gezongen. De plechtigheid begint om half acht.
De slachtoffers van de holocaust worden dan herdacht en de mensen
die gedood zijn in de Tweede Wereldoorlog. Ik ga dat anders doen, want ik ben
de baas van mijn eigen mind. Ik ben daar straks wel om half acht. Maar ik ga
daar niet uitsluitend de holocaust-slachtoffers en de gevallenen van de Tweede
Wereldoorlog herdenken. Het herdenken op zich vind ik prima. Maar niet alleen
de doden herdenken van 40 – 45. Ik kan het voor mijn gevoel niet maken om de holocaust loodzwaar te gaan staan herdenken, hoe vreselijk het ook was, terwijl
Israël anno nu bezig is genocide in het kwadraat te plegen op de Palestijnen.
Met als wapen ‘honger’.
Okee, het was buitengewoon kwaadaardig wat Hamas (de
Palestijnen) flikten in oktober 2023. Die terroristische aanval kostte 1134
Israeliërs het leven, waaronder 39 kinderen. Er waren 700 gewonden. Dat was een
misselijk makende aanval. Maar de wraak van Israël staat niet in verhouding tot
wat Hamas aanrichtte. Van oktober 2023 tot nu, doodde Israël 45.000 Palestijnen
en 14.500 Palestijnse kinderen. Dat
is niet alleen wraak. Het lijkt meer op volkerenmoord.
Die holocaust krijgt in mijn herdenking best nog wel een waardige
plek. Ik ga die holocaust-slachtoffers virtueel vragen of zij óók niks geleerd
hebben van de streken van Hitler en zijn foute maatjes. Ik ben benieuwd naar
hun antwoord.
4 mei 2025 ga ik àlle slachtoffers herdenken, die van de holocaust
en zeer zeker ook degenen die gesneuveld zijn èn degenen, die èlke dag weer zullen
sneuvelen door oorlogsgeweld.
Meer dan ooit in mijn leven ervaar ik dreiging van dictatoriale
machthebbers, China, de Verenigde Staten en Rusland, die met hun oorlogen dood
en verderf kunnen zaaien. Als Nederlander kan ik niet veel meer doen dan me
sterk blijven maken voor een humanistische democratische samenleving.
Dat komt bij zo'n herdenking dan ook bij me op.
