Het is al bijna winter maar de herfst heeft nog niet
rigoureus huisgehouden in de plantenwereld op het schoolplein waar ik op
uitkijk. Een uitgebreid palet van bladerenkleuren maakt het nog onmogelijk om
de voedingsbodem van de struiken waar te nemen. Het (on)gedierte dat daar woont
of zo af en toe eens gezellig rondwipt, racet
of landt, ter bevrediging van de eetlust, kan onbespied zijn gang gaan.
Vanuit mijn keukenraam zie ik ze de struiken invliegen: de
roeken (altijd met zijn tweeën), de kraaien, de merels , de leeuweriken, de
roodborstjes, de winterkoninkjes, de spreeuwen, de mussen, de vinken, en nog veel
meer. Ik zag kort geleden nog een spechten echtpaar Maar dat stel bleef hoog op
een dunne boomstam met uitzicht op het struikgewas zitten roffelen. En die
meeuwen, die vreselijke meeuwen. Ze cirkelen in een klein groepje rond boven de
struiken. Zo af en toe maken ze een duikvlucht en vlak boven de struiken
vliegen ze weer opwaarts. Tenzij een meeuw een vuilnisbakzak met visafval de
struiken in gesleurd heeft. Dan duiken die meeuwen dieper door, praktisch tot
op de bodem. Een van hen scoort in de viszak, vliegt met zijn vangst,
vliegensvlug weg, terwijl zijn stikjaloers kreisende maatjes hem zijn vangst ‘afbekkig’
proberen te maken. Binnen de kortste tijd zijn de vechtersbazen uit zicht; hun
gekreis is nog even hoorbaar.
ik kan me niet herinneren dat ik ooit een merel zonder een
dikke worm in zijn bek uit het gebladerte heb zien opvliegen. De wormenpopulatie
daar in die bodem moet wel in de miljarden lopen. Merels hoeven niet bang te
zijn van de honger om te komen.
In de tijd dat ik een volkstuin had, verzamelde ik gft-afval
in een compostbak. Eens per jaar gebuikte ik het gecomposteerd afval als mest
voor de tuin. De eerste keer dat ik dat deed verbaasde ik me enorm over de
gigantische hoeveelheid wormen in die compostbak. Een verrijking van de grond
en heerlijk eten voor vrijwel alle vogels.
Maar ach, arme wormen. Zouden ze pijn hebben? ls doorgeknipt worden door een hard en meedogenloos hakkende snavel pijnlijk voor de worm?
Het voetpad langs de bosjes leidt naar de basisschool.
Menigmaal lozen kinderen daar de inhoud van hun lunchpakketjes. Toedeledokie.
Dat is spekkie voor hun bekkie. Voor die ratten bedoel ik. Vanuit hun observatiecentrum onder een geparkeerde personenauto, zien die ratten wat voor lekkers hun daar voorgeschoteld wordt. Zodra de
kinderen weg zijn, racen de ratten onder de auto vandaan over het trottoir om
hun 12-uurje op te peuzelen.
Dan flitst op topsnelheid een zwartwit gevlekte kat onder de struiken vandaan met een grote bruine rat in zijn bek. Het was me ontgaan dat die kat onder de struiken gekropen was … of misschien zat hij daar al lange tijd zijn kans af te wachten..
