Ik vraag hem wat de titel is van dat korte verhaal dat ie aan het schrijven is.
‘De
dansende drol’, antwoordt hij onmiddellijk, vanuit de keuken. Hij staat koffie te
zetten voor ons. Onwillekeurig moet ik lachen. ‘Hij lult maar wat. Hij wil van
mijn gezeik af zijn’.
‘Ik houd
mijn grenzen scherp in de gaten, dame’, krijg ik dan steevast te horen. ‘Ik ben
nog druk bezig foto’s te selecteren voor bij mijn tekst. Dat is een hele klus.
Kan nog wel even duren’.
De klusser
Peter, een jonge man van 19 is bezig met
het verduurzamen van dat huis. Ook is hij bereid gevonden de wc-pot de
vervangen. Dat laatste doet hij zwart.
In een van de eerste scènes wil Peter de douchekop vervangen voor een duurzamere. Als hij naar de douche vraagt, zegt Ada, recht voor zijn raap:
‘De douche en de plee zitten in één ruimte. Bernd zit daar nou te schijten, dus ik zou als ik jou was maar even wachten. Je begrijpt vast wel waarom, toch? Doe in de tussentijd maar wat anders.’
Bij het horen van Ada's stem krijgt Peter kriebeltjes in zijn buik.
Nou, meer wil hij niet loslaten.
Eindelijk daar is tie al met de koffie. Ik zit naar een uitzending voor Politieke
Partijen te kijken. De PVV van Wilders is aan de beurt. Hij zegt precies wat ik
wil horen:
’Alle
migranten, asielzoekers en criminele allochtonen moeten weg uit Nederland. Er komt er geen een meer in. Wij
geven u uw mooie Nederland weer terug'.
Het koffieblad zet hij op de salontafel; mijn benen zwiept hij er vanaf. Hij pakt de afstandsbediening van de tv en zapt naar YouTube.
Hij haat Wilders. Zelf stemt hij SP.
Ik snap het niet en hij zelf al helemaal niet. Dat hij bij me blijft. Bij mij, een vrouw met een ultrarechts mensbeeld.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten