GOUD.

Gisteravond rond negen uur arriveerden mijn broer, John en ik bij Buzz, de tent waar een andere broer, Ron, zijn 60^e verjaardag viert. Het was me helemaal ontschoten maar in de uitnodiging voor dit feestje was ook een dress-code vermeld: goud, passend bij het kroonjaar van de jarige.

 Ook al zou ik er aan gedacht hebben, ik was niet in goud gegaan, om de simpele reden dat ik, de laatste tien jaar, uitsluitend in het zwart gekleed ga. Natuurlijk had ik net als veel van de andere feestgangers, iets kunnen aanschaffen, voor deze gelegenheid maar daar ben ik weer te rechtlijnig voor. Ik heb nog even overwogen om voor deze avond het overwegend zwarte Stones t-shirtje met die likkende rode Stones-tong voorop aan te trekken. Toch maar niet gedaan. Jaren geleden kocht ik dat shirtje. Nog nooit heb ik het aan gehad. Ik gebruik het liever als een soort wanddecoratie dan als kledingstuk. Van opgeleukte t-shirts als kledingstuk, of het nu met tèkst is òf met een afbeelding, houd ik sowieso al niet.

 De vrienden en kinderen van de jarige hadden zich wel in het goud gehuld. Jasjes, broeken, brillen, stropdassen, jurken, diademen, schoentjes en op sommige gezichten, vooral bij de dames ontwaarde ik gouden glittertjes.

De jarige had een discjockey ingehuurd: praten was godsonmogelijk.  Ik betrapte mezelf er op, dat ik deze avond zo sprak als een asielzoeker die pas drie weken Nederlandse les heeft gehad. In plaats van een gewone zin te maken, zoals bijvoorbeeld: ‘ik vind die muziek wel leuk maar alleen een beetje te hard,’ knal ik er slechts vijf  woorden uit: ‘ MUZIEK ...LEUK ….MAAR….TE    HARD … en daar trek ik dan een passend (vies) gezicht bij. Terwijl ik dit schrijf realiseer ik me dat niet alleen een beginnend asielzoeker/taalstudent zo praat, maar mijn broertje Marco ook. Hij is een mongool. Hij kan niet anders.

Voor het overige is het werkelijk een vrolijke aangelegenheid. Er wordt smakelijk gegeten, gedronken en  om non-verbale grapjes gelachen. Swingen is vanavond veruit belangrijker dan babbelen. Iedereen danst en zingt uitbundig mee op Rob Kemps snollebollekens-hit:  ’naar links … naar rechts’  . Het was het hoogtepunt van de avond. 

Het feestje is gepland tot vannacht één uur, maar al even voor elven zijn de meeste gasten al vertrokken. Zij lopen het patatje-mèt mis, dat verrassend als laatste hapje wordt geserveerd in Buzz in Vierpolders

 Om één uur vannacht word ik thuis bezopen afgezet door mijn broertje John. Lekker geswingd ook vanavond.