LINKS RECHTS.

 Het is een handicap. Met dansles vond ik het altijd het ergst. ‘Begin met rechts’ zei de dansleraar en prompt stapte ik met mijn linkerbeen naar voren, soms bovenop  het voetje van mijn danspartner. Ik heb nooit leren stijldansen. Ik kon links en rechts nooit zo goed uit elkaar houden. Ook kon ik met dansen, de passen niet onthouden. Op de stijldansvloer voelde ik me een stijve hark. Iedereen om mij heen was vrolijk aan het zwieren en zwaaien en ik, en natuurlijk mijn partner, maar vooral ik stond in verwarring stil langs de kant.

 Stijldansen kon ik dus niet maar ik kon wel degelijk dansen: vrij dansen … dansen, zonder regeltjes, op muziek van Pink Floyd of the Stones. Dan maakte ik op de dansvloer wilde bewegingen met mijn hoofd, mijn armen en mijn benen ….. springen deed ik ook en dan kreeg je het omgekeerde effect: de stijldansers stonden langs de kant beteuterd naar mij te kijken, naar mij, die stijve hark, die ineens wèl bleek te kunnen dansen …. alleen anders.

Behalve wild dansen was er nog een soort dansen dat ik uitstekend beheerste. Dat was ‘slijpen’. Veel regels had je daar niet voor. De belangrijkste voorwaarde was de muziek. De groepen Moody Blues en Procul Harum  maakten lekkere slijpmuziek. De muziek moest in een uiterst slow tempo zijn. En voor het goed slagen van het slijpen moest je het doen met iemand, die dat ook heel graag met jou wilde doen. Je ging zo dicht mogelijk tegen je partner aan dansen, met je handen op haar billen en als het goed is (en je bent niet te lang) dan slaat zij haar armen om je heen ….. en naarmate het muzieknummer vordert, dansen jullie steeds dichter tegen elkaar aan. Ook jullie onderlijven zijn dan inmiddels stevig tegen elkaar aangedrukt. Er worden schurende bewegingen gemaakt.

Wild dansen was eigenlijk het allerleukst maar slijpen was het allerlekkerst op de dansvloer. En het fijne was: links of rechts deed er helemaal niet toe.

 

 

DE EERSTE KEER

 

Ik haal mijn vriend Kees op bij het Palet. Daar doet hij een schildercursus. Cora ook. Vrolijk kwebbelend komt de schilderclub naar buiten. Kees loopt, druk gebarend, één van zijn sterke verhalen te vertellen tegen Cora. Ze heeft er wel lol in. Leuke meid. Lang blond haar. Fijn gezichtje, mooi figuur, sappige beentjes en … ze draagt een sexy minijurkje in Indiaas dessin. Cora is ook uitgenodigd voor het feestje vanavond bij Ineke.

Ineke woont ongeveer drie kwartier lopen van het Palet. En in die drie kwartier is er wat gaan kriebelen in de lijven van Cora en mij. Ze heeft een mooie enigszins lage stem. Zoals gewoonlijk, in niet al te groot gezelschap, hang ik de grapjas uit. Cora lacht om vrijwel alles wat ik zeg. Steeds vaker raken we elkaar, per ongeluk expres, even aan.

Het huis van Ineke, een  typisch studentenkrot, is al in orde gemaakt voor het feest. De vriend van Ineke  heeft z’n best gedaan. De kamer zit al behoorlijk vol feestgangers.   Visnetten, slingers, wierook- en hashgeur hangen in de kamers. De kaarsen moeten straks als het echt donker wordt alleen nog maar even aangestoken te worden. Op een tafel staat wijn, bier, limonade  franse kaas en stokbrood. Voornamelijk door de gasten meegenomen; het blijkt een Amerikaanse fuif te zijn. Wij hebben niks meegenomen. Ik wist niet eens af van dit feestje. 

Er  is nog een piepklein stukje matras vrij; Cora en ik vallen daar gelijk op neer. We blowen mee aan een stevige joint, drinken een wijntje en eten een stukje stokbrood met camembert. Op de muziek van Pink Floyd dansen we. We slijpen, tongen, strelen. Het is helemaal ons feestje. De anderen hier zien ons waarschijnlijk wel maar wij hebben alleen oog voor elkaar. 

Tegen twaalven is het tijd om te op te stappen. We zeggen Kees nog even gedag. ‘Ja, tot ziens hè,’ lalt hij. Bij Fred, een kennis van me, kunnen we blijven slapen. Hij woont hier in de buurt. Ik heb zijn sleutel voor als het eens nodig is. Cora gaat liever naar huis.  Ze  is moe … heeft slaap. Toch gaat ze met me mee. 

Fred zijn kelder valt niet tegen. Een slaap- werkkamer met een mooie twijfelaar. In gedachten zie ik onze ontblote lijven al lekker van elkaar genieten. Het is voor mij de eerste keer. Cora is twee jaar ouder. Zij zal vast wel wat meer ervaring hebben. Cora gaat nu niet douchen.  Doet ze morgen wel. Ik moet mijn bezwete  lijf even afspoelen en een lekker luchie op doen, voor straks. Cora gaat alvast liggen. Moe. Haar ontspannen lichtheid van vanmiddag is ver te zoeken. 

Onder de douche ben ik al bijna klaar gekomen. Fantasieën over straks winden me op. Een mooie, schone, lekker geurende jongeman stapt de kelder binnen. Cora ligt op haar zij. Ze lijkt te slapen. Ik laat het licht aan … schuif mijn warme blote lijf tegen haar aan. Leg mijn om haar heen. Kus haar in haar nek. Zij moet mijn stijve tegen haar lijf gevoeld hebben. Toch reageert ze niet … de eerste paar minuten. Zal ze al slapen?

Opeens, met een ruk, gaat ze op haar rug liggen. Trekt haar t-shirt, maillot, bh en slip uit. ‘Oké dan,’ zegt ze, ‘maar doe voorzichtig, het is voor mij de eerste keer’. 

Binnen de minuut kom ik klaar. Zij niet. De bloedvlek op het hagelwitte laken zorgt bij mij voor  een heftig en lang naebbend schuldgevoel.