Ik ga dit jaar voor de verandering eens op vakantie naar een theaterfestival. Ik weet nog niet precies wanneer maar het is ergens in de zomer. Iedereen om me heen waarschuwt me om nooit meer te zeggen wanneer ik op vakantie ga en waar naar toe, omdat de kans dan groot is dat mijn woning door ongure elementen wordt leeg gehaald. Het zal waarschijnlijk begin augustus worden dat ik naar Edinburgh ga. Daar is dat Theaterfestival toevallig ook.
De vliegreis en het verblijf heb ik vandaag geregeld. Toch maar vliegen. Vanaf Amsterdam. Dan ben ik er in anderhalf uur. Met de trein ben ik anderhalve dag onderweg. Nog even googlen wat ik nu met mijn vliegschaamte aan moet. Ik heb een mooi en betaalbaar plekkie geregeld in het centrum van Edinburgh. Ik bedoel, de plek is mooi omdat ie centraal in Edinburgh ligt. Alle theatertjes en andere evenementen-locaties liggen er in een straal van drie kilometer omheen.
Vier dagen Berlijn staat ook nog op mijn programma. In 1970
ben ik voor het eerst en tot nu toe voor het laatst in (Oost-)Berlijn geweest.
Ik reisde toen met een Amerikaans reisgezelschap, dat scherp in de peiling
gehouden werd door een Gestapo-bullebak aan de grensovergang van Oost- naar
West-Berlijn. Ik had in mijn rugzak wat satirische Amerikaanse comics
(stripverhalen), die ik tijdens een wandeling daar wilde uitdelen aan
Oostduitsers. Maar voordat ik daar de kans toe kreeg had die bullebak de strips
al uit mij rugzak gevist en bij het
oud-papier gegooid.
Berlijn is natuurlijk waanzinnig veranderd sinds in 1989 de
muur tussen Oost en West werd gesloopt, en er één Berlijn, één Duitsland ontstond.
Héél erg benieuwd ben ik. Ik hoor zulke enthousiaste verhalen van mensen die
genoten hebben van de stad, haar cultuur, haar architectuur.
Het is allemaal nog niet tot in de puntjes geregeld. Het zal waarschijnlijk mei of juni worden, Berlijn. Ik ga met een goede vriendin. Zij is al zo’n beetje begonnen uit te zoeken hoe we het gaan doen qua vervoer, verblijf en excursies. ‘t Zal wel de bus van Bolderman ofzo worden. We nemen in ieder geval een tweepersoonskamer, ook al zijn we niet getrouwd en wonen we niet samen. We nemen een tweepersoonskamer, omdat, we ontiegelijk veel mèèr geld kwijt zouden zijn als we ieder apart een kamer zouden nemen. We zeggen gewoon van te voren dat ze in het hotel de bedden uit elkaar moet schuiven. En als dat niet lukt ga ik gewoon op de grond liggen maffen. Of zij. Tossen we elke dag om. Daar doen we niet moeilijk over.
We gaan niet bij elkaar onder de dekens liggen. Voor geen goud.
Bij het idee alleen al krijgen we het Spaans benauwd.
