'Wat kommie doen?’ vraag ik. Met drie volgestouwde boodschappentassen staat ze voor mijn deur. Ze heeft twee keer aangebeld. Dus ik weet wel dat het oké is. ’t Is een vriendin, laat ik haar voor het gemak Bea noemen.
‘Ik kom ff een bakkie bij je drinken’. Ze hoeft me niks te
zeggen. De afgelopen dagen heeft ze weer hurrie-up aan d’r hoofd gehad. ‘Ga me nou alsjeblieft niet vragen wat er allemaal gebeurd is, want dat weet ik niet, hoor’.
Toen ze merkte dat ik haar niks vroeg, straalde ze weer een
beetje blijheid uit maar dat kan ook net zo goed gelegen hebben aan het lekker
warme maar peperdure kopje Senseo-koffie,
dat voor haar klaar stond.
Ik vertelde Bea dat ik aan het stoppen was met mijn
slaapmedicatie. Al zeven dagen lang neem ik een halve dosis in en ik slaap er nog
steeds uitstekend op. Geen verschil te merken met de dagen ervoor. Nog twee
dagen dan ga ik de nacht in met 0,0 Lorazepam (de slaappil). Ik heb er veel
vertrouwen in dat dat gaat lukken.
Misschien heb ik het al eens eerder opgeschreven, sorry
daarvoor dan, maar ik schrijf het tòch nòg een keer op. Tijdens het lezen en tv kijken val ik
herhaaldelijk in slaap. Ik heb het idee dat dat aan mijn ogen ligt. Ik ging
daarom naar mijn huisarts voor een verwijzing naar de oogarts. Die gaf ze me
niet omdat zij er van overtuigd was dat het aan de slaappil lag. ‘Stop daar nou
eerst maar eens mee, dan zal je zien (!) dat je niks aan je ogen mankeert’.
In de tussentijd had ik zelf, kwakzalverig, bedacht dat ik
me beter zou kunnen concentreren op lezen en tv-kijken als ik
mijn hoofd ook iets anders te doen zou geven. Kauwgum kauwen is mijn
eerste probeersel en zowaar het helpt! Ik blijf hartstikke wakker. Het grote
nadeel is dat ik herhaaldelijk heel hard op mijn tong of op de binnenkant van
mijn wang ... tot bloedens toe … en omdat elk nadeel zijn voordeel heeft: ik
blijf minstens een kwartier langer wakker van de pijn.
Bea had het idee dat wanneer ik op een zuurtje zou zuigen, ik me ook prima zou kunnen focussen. De kans dat ik in mijn eigen vlees zou bijten is dan nihil.
Ik ben niet zo van het zuigen. Zo’n zuurtje bijt ik onmiddellijk
kapot.
