BERGING.

‘Zo, wat heb jij een opgeruimde berging’. Zegt buurvrouw Rina, als ik mijn fiets pak. Ik zie Rina vandaag voor het eerst beneden bij de bergingen. Voor het eerst in tien jaar. Haar man, Dries, hangt daar veel rond. Hij knutselt aan zijn fiets, drinkt af en toe pilsje, doet soms een dutje. Altijd heeft hij Radio Rijnmond op staan. Of er regen op komst is, er files zijn, of een uitslaande brand, Dries houdt me op de hoogte.

Wat Rina nou ineens komt doen is me een raadsel. Ze vraagt of ik hem nog gezien heb. Ja, Dries ging toevallig naar buiten toen ik net naar binnen wilde gaan. Hoewel het dinsdagochtend is wenst hij me ‘nog een prettig weekend’.

84 is hij. Samen staan we in dat berging gangetje op te scheppen hoe sportief en gezond we zijn op onze oude dag. Hij fietst twee keer tien kilometer per dag. Ik niet. Ik zwem en loop. Niet hard. Waarom zou ik? Ik ben tòch altijd overal te vroeg!

Zo langdurig als Dries, zal je mij nooit in mijn berging zien rommelen. Soms, op heel warme benauwde dagen, denk ik wel eens: ’Ik neem een boek mee en ga lekker in mijn berging zitten lezen’.  Het is daar immers constant een paar graden koeler dan in mijn appartement.

Net als bij de meeste buren, staan er in mijn berging uitsluitend spulletjes, die ik niet of nauwelijks nodig heb. Op m’n fietsen na dan. Ik heb twee fietsen. Ook nog een reserve fiets. Die heb ik in de afgelopen tien jaar één keer gebruikt. Verder een fietspomp, bandenplakspullen, m’n fietshelm en een perfect houten tuinstoeltje. Van de volkstuin, die ik vijftien jaar geleden in Overschie had, samen met mijn toenmalige echtgenote. In mijn woonkamer is helaas geen plek meer voor dat stoeltje. Wat gereedschap heb ik er nog liggen. Een hamer, een bankschroef, wat schroevendraaiers. Ook staat er nog een splinternieuwe Senseo, dat dáár staat omdat het kutkoffie produceert. Ook hangt er een bijl. Je weet maar nooit.

Ik heb er wel eens over gedacht om ook wat pornoblaadjes in mijn berging neer te leggen. Het is toch maar behelpen met die blaadjes, in vergelijking met wat ik aan soft porno op mijn computer tevoorschijn zou kunnen toveren. Niet dat ik er gebruik van maak, hoor. Ik lees liever een goed boek van bijvoorbeeld Karl Ove Knausgärd, een fameuze Noorse schrijver.

Fietsie pleitte.

Ik ben vandaag al naar de sportschool geweest maar ik ga vanmiddag toch nog even fietsen. Een uurtje hooguit. Rondje Kralingse Plas, denk ik.

Kom ik in mijn berging, ligt er een blauw plastic tasje op de plaats waar mijn fiets stond. D’r ligt een enveloppe op. Met een brief.

Mieneer van deze berging. U zult wel vreemd opkijken. Ik ben  hier pas even in jouw berging geweest in verband met uw fiets. Ik kwam namelijk ook precies voor die fiets. Om voor mijn eigen te gebruiken. Ik heb hem graag meegenomen.  Hij is namelijk een geoie goede heerefiets met  21 versnellingen. Goed geteld, mieneer? Daar zal ik echt aan moeten wennen. Ik heb tot nu toe twee fietsen gehad in mijn leven. Één zonder versnelling en één met drie versnellingen. Heel moeilijk met die drie. Die fiets zonder versnellingen was met ook met  tragtuprem  terugtraprem… nou dan kejjewel  nagaan. Die fiets met drie versnellingen had ook handremmen op mijn stuur . Net zoals  bij jou, zal ik hem ook bij mijn in de  berging zetten. Fijn voor jou fiets … mijn fiets is het dan natuurlijk. Tot mijn spijt is mijn berging te klein voor zo’n grote fiets als jij. Hij past nog maar net niet maar wel bijna helemaal overgedekd overdekt. Daar gaat het tenslotte om. 

In jouw berging hebt ik ook nog spullen, die ik gelijk meegenomen. Die  fietspomp en voor je banden te pakken, die hebt ik in jouw fietstassen gestopt. Bij uw fietsenmaker kunt je u wel een nieuwe fiets kopen en toch ook die andere dingen die ik meenam. Sorry voor het ongemak hoor, mieneer, maar dat soort van dingen als ik van u meenam kunt ik echt niet zelf betalen. Daar hebt ik te weinig bijstand voor gekregen. Onder het blauwe plastic zakje legde ik nog wel  een mini-model van jo uw fiets, als soevenier zoefenier nog.

Ik hoopt uiteindelijk nog veel fietsplezier op die fiets. Maar, daar bent ik apsoluud  apsoluut niet bang voor geweest. Feine dag, mieneer. Als ze nog vragen hebben zeg je maar gewoon: 'een asielzoeker natuurlijk'  … dan kennen die fascisten  facsisten ze weer opjagen.

Het moet potverdikkeme niet  gekker worden. Hoe maak ik nu mijn rondje Kralingse Plas? Wandelend dan maar. Ik heb gelukkig nog een paar goede Nikes.