Aan het begin van deze mooie juni-avond zit ik te genieten
van de try-out van de musical ‘Belle en het Beest’. De voorstellig wordt
gespeeld door 35 leerlingen van basisscholen in onze buurt.
Aangenaam wordt ik verrast door de aanwezigheid van enkele
van mijn naaste buurvrouwen. Ik verras hèn
weer met mijn aanwezigheid hier. Opvallend is de samenstelling van het
publiek: van de circa dertig aanwezigen, zijn er slechts twee man. Hoezo? Vraag
ik u af.
Een begeleidster vertelde vooraf dat er veel animo was om
mee te doen. Met meer dan honderd kinderen werd het ‘Belle-project’ gestart. Na
enkele weken van spelen en oefenen met elkaar, ontstond er een vaste kern die
het stuk op de planken gaat brengen. Deze groep is ruim een half jaar intensief
begeleid (geregisseerd) door medewerkers van het Jeugdtheater Hofplein. Die
trainingen vonden plaats in Prinsenhof. Daar wordt nu ook de try-out gespeeld.
Het verhaal is simpel:
Belle, een slimme jonge vrouw wordt verliefd op een beestachtig wezen. Belle
en het Beest draait om de kracht van liefde en het belang van innerlijke
schoonheid boven alles. Belle en het Beest is inspirerend omdat de film een
ander beeld laat zien van de liefde.
Voor de ojectieve toechouwer steken twee spelertjes met kop
en schouders boven de anderen uit. Natuurtalenten. Het meisje dat Belle speelt heeft
alles in huis. Een natuurlijke , relaxte présence, een fijne stem (zang en spraak),
mooie soepele bewegingen. Alles is bij haar vanzelf raak.
Een van de speelstertjes
van het strijdbare viertal (klein, bol hoofdje en klein paardenstaartje) viert
haar rol met alle expressieviteit die ze in huis heeft. En dat is nog al wat. Ze
peakt met al haar acts. Haar aanstekelijk enthousiasme, haar expressieve,
inmiddels rood aangelopen, bolle gezichtje en haar dansende paardenstaartje blijven
op het netvlies staan van menig toeschouwer.
Niet alleen deze twee spelertjes verdienen schouderklopjes. De
hele groep, bestaande uit 27 nationaliteiten verdient een groot compliment.
Het is voor mij een zeer
grote weldaad deze kinderen met zulk een diverse achtergrond hier bezig te zien.
Te ervaren hoe groots ze zijn op wat ze met elkaar wilden maken.
Waar een wil is, blijkt een weg te zijn.
