Veel drinken en thuisblijven. Dat is wat me, als oude man, te doen staat op tropische dagen.Dat heb ik netjes
gedaan. Overdag tenminste. ’s Nachts ga ik er op uit. Echt lekker was het toen
nog niet maar het scheelde wel een jas. met overdag. Dat ’veel drinken-advies’
heb ik me terdege ter harte genomen. Om vijf voor acht gisterochtend stond ik
bij de Jumbo voor de deur. Om een kratje bier te scoren.
Tegen middernacht, ik
was inmiddels behoorlijk kachel, dronk ik nog een laatste biertje voor ik ging
nachtwandelen. Ik was van plan met de metro naar de Voorschoterlaan te gaan en
vandaar door het Kralingse Bos weer naar huis te lopen, zwalken kan ik beter
zeggen.
In Kralingen zit, tegen half een, een stel jonge gasten,
studenten denk ik, druk te praten onder het genot van jointjes zo te ruiken. Ze
zeiden me vriendelijk gedag. Mijn openbare dronkenschap werd even later
vriendelijk bejegend: een dame van in de vijftig, die haar hondje uit liet,
wenste me goedenavond.
Luid kwakend begeleidden tientallen, misschien wel honderden
kikkers me op weg naar het bos. Ik was lang niet de enige daar. Er werd nog gemusiceerd en gezongen.
Verschillende groepjes vrolijke Spaanse studenten, liepen mij , tegen
een uur of een, tegemoet.
Op een bankje langs het voetpad, vlakbij het naaktstrandje,
lagen er een paar wellustig te ketsen. Althans, zo te horen. Zij hadden niet
eens in de gaten dat ik langsliep. ‘t Was ook pikdonker daar.
Ik moest piesen. Nam de eerste de beste boom. Zo te voelen stond
ik op mijn schoenen te piesen.
Op een verlaten parkeerterrein in het bos stond een malloot keihard
Elvis-nummers af te spelen.
‘Jaill house rock’ ook. Het geluid knalde uit een walgelijk grote
auto. Wel tien meter lang. Een schaars gekleed stel zat op de motorkap mee te
swingen en te brullen. Blikjes Heineken in de aanslag. Jammer dat er geen valse
honden meer in het Bos los lopen.
Ik ben al bijna weer thuis. Half twee. Zoals altijd moet ik
aan haar denken, kijken naar haar huisje, als ik bij haar langs loop.
Vooral met die hitte.
