Gisteren was ik in Enschedé. Wat was het heet! Ik had nog
een ‘keuzevrije dag’ bij de NS. Dat betekent gratis reizen van Rotterdam naar Enschedé
en weer terug. Normaal kost dat meer dan 60 euro. Dat scheelt nogal wat! Ik ging
daar heen voor een goed toneelstuk. Alleen in Enschedé te zien.
Ik had gekozen voor de middagvoorstelling. Die begon om drie
uur.
Paniek op station Almelo! Een invalide (twee handen met elk
drie vingers en slechts één been ) Marokkaan (zo te zien). Hij zou hulp krijgen
bij het uitstappen. Maar er was in de verste verten geen hulp te zien. Hij moest hier overstappen op een trein naar
Duitsland. Onze trein was inmiddels al op weg naar het eindpunt Enschedé. Dáár
stond de hulp voor die paniekzaaier klaar. Paniek gezaaid voor niks. Hij
moest er dus pas hier uit. Dit was al een aardige toneelstukje op zich. Maar daar kwam
ik niet voor.
De voorstelling: ‘Door het stof’ heet die, is in het Willem
Wilminktheater. Toen ik eenmaal wist waar dat theater was ben ik hier even rond
gaan kijken. Er viel niet zo veel te zien hier. Het lijkt een beetje op Schiedam, met iets meer nieuwbow in het centrum. Overduidelijk is dat Willem Wilmink hier een soort heilige is.
Er is een theater, een straat en een
plein naar hem vernoemd. In deze streek is hij een populaire dichter. Landelijk
is hij meer bekend van de grappige liedjes die hij schreef voor
kinderprogramma’s op tv.
Maar goed, ik kwam niet voor Willem Wilmink maar voor dat
toneelstuk. Dat stuk speelt zich af in het verleden van Twente. Het stuk laat
de harde wereld van de textielindustrie zien. Daar bemiddelt een jonge
katholieke priester tussen rijke baronnen en arme arbeiders. ‘Door het stof’ is
een verzonnen verhaal, geïnspireerd op zijn tijd en idealen. Thema’s zijn
sociale ongelijkheid, religie en arbeidersstrijd. Geen letterlijk geschiedenis
maar een eigentijdse interpretatie van een bewogen tijdperk.
Het stuk was zeer de moeite waard. Heel speciaal was de
verdeling van de voorstelling over twee zalen. Het leven van de bourgeoisie werd
verbeeld in het Willem WIlmink-theater. Voor het leven van de arme arbeiders
moest het publiek verhuizen naar een ander (nabij gelegen) theater.
De hitte had me lui gemaakt. ‘Lazy on a Sunday afternoon.’(the Kinks)
In de trein terug viel ik in slaap. Moe maar voldaan kwam ik
in Rotterdam aan.
Een klein toepasselijk rijmpje van Willem Wilmink
Ik ben lekker lui vanavond
Ik heb een slome bui vanavond
Denk maar niet dat ik nog iets doe.
Ik ben liever lui dan moe.
Lekker liggen op mijn bed
met geen mens die op mij let
Alles wat ik anders móét
Gaat vanavond niet door, net goed.
Een klein toepasselijk rijmpje van Willem Wilmink
Ik ben lekker lui vanavond
Ik heb een slome bui vanavond
Denk maar niet dat ik nog iets doe.
Ik ben liever lui dan moe.
Lekker liggen op mijn bed
met geen mens die op mij let
Alles wat ik anders móét
Gaat vanavond niet door, net goed.
