YOGA.

 

Hij komt uit Syrië. Woont hier nu al zo’n jaar of tien. Ik ken hem nu drie jaar en heb hem (een beetje) Nederlands leren praten. Ruim een jaar nu geef ik geen les meer, aan niemand niet. En sedertdien zie ik Yusuf nog zo eens in de paar weken. Dan drinken, eten en praten we wat. Gisteren appte hij me of ik langs wilde komen.  Wat zou er aan de hand zijn, dacht ik. Daar was ie nooit meteen zo duidelijk over.

Ik ben zelf altijd direct in dat soort situaties. Laatst bijvoorbeeld was er een probleempje met de deur van mijn koelvriescombinatie en omdat Yusuf nogal handig is appte ik hem om even langs te komen om te kijken of hij het kon oplossen. 

Wanneer hij mij bijvoorbeeld snel nodig had, vroeg hij me onverwachts op de koffie.  

Deze keer stond er nog maar net een kop koffie voor m’n neus of hij had een vraag. Het ging over de sportschool. Hij dacht er over om lid te worden, vooral omdat er ook yoga aangeboden wordt. Er worden echter drie soorten aangeboden en hij weet niet goed hoe hij daar een keus uit moet maken. Hij vertelt dan, met een nerveus lachje,  dat hij in Krimpen aan de IJssel al eens op een yoga-club had gezeten, met alle maal jonge lenige vrouwen. Yusuf zelf, 58 jaar, was daar al snel  afgegaan. Niet letterlijk maar figuurlijk.

Yusuf is een slimme man. In een van de eerste lessen, die hij bij mij had, zei hij, dat hij mij voortaan zou gebruiken als zijn persoonlijk adviseur. Dat heb ik toen maar zo gelaten, maar dat was ik natuurlijk niet van plan. Zo af en toe eens een telefoontje plegen of een mailtje opstellen, dat vind ik oké, maar hij moet vooral zèlf aan de slag. Vandaag wilde hij me duidelijk voor zijn karretje ‘sportschool’ spannen. ‘Kan ik daar een proefdag krijgen? Wat kost het. Wat kan ik voor dat geld doen? Wanneer? Kan ik ook yoga doen?’

'Ga na je zwemles naar de receptie van de sportschool, daar kunnen ze je alles rustig uitleggen'. 

Dat zou die doen. Dat kan hij ook prima. Hij is er slim genoeg voor. Hij vindt het dus alleen makkelijker als ik het voor hem doe. Dit keer gaat die vlieger niet op.

Yusuf is niet alleen een slimme maar ook een heel eigenzinnige man. Ik snap daarom ook niet waarom hij in de desinformatie van het Kremlin gelooft. Voor hem is Zelenski de grote agressor in de oorlog met Rusland. Terwijl in Europa iedereen weet dat Poetin de oorlog met Oekraïne begonnen is.

OP HOL GESLAGEN.

 

Om half twee vannacht sliep ik nog niet. Ik lag al weer minstens een uur wakker. Nu pas viel het me op. Elke twee minuten dreunde er iets in de flat. Dat hield me wakker. Eerst dacht ik: ‘shit!’ , maar niks aan te doen. Het stormt zeker, de wind blaast een deur open en vervolgens klapt de deur weer terug. Dreun!  Van een stormwaarschuwing wist ik niks. Dat kon het niet zijn. Ik mijn bed uit. In mijn eigen woning stond niks te klapperen. Het dreunen kwam van de galerij. Om op de galerij te komen moest ik eerst mijn voordeur de-isoleren, want alle naadjes en kieren heb ik dichtgestopt met opgevouwen kranten.  Eenmaal buiten hoorde ik die op hol geslagen deur. Elke twee minuten gaf die deur zichzelf een oplawaai. Bijna knalde die nog tegen me op.

Ik herinnerde me nog dat ik met mijn buurvrouw  van de vijfde al eens eerder had staan kijken naar die maffe deur. ‘Nou’, zei ze, ‘als ik zo’n deur had , dan had ik allang die stekker d’r er uit getrokken’. Ik wist niet eens dat dat kon, wat ze zei. Ik zag die stekker niet eens, toen ze dat zei. Maar zij ziet wel meer dingen, die ik niet zie. Vreemd typje, die buurvrouw. Ik zei er verder niks van.

Nu stond ik voor die deur en nam hem héél nauwkeurig in mij op en ja hoor, daar zag ik hem, die stekker. En die deur (het is onderhand al half vier in de nacht) maar te keer gaan. Ik loop even naar mijn woning om een stoeltje te pakken, want die stekker zit te hoog voor mij.

Totaal onverwachts komt een hier al jaren illegaal wonend (nogal jeugdig buurvrouwtje)  me met haar hondje tegemoet. Om deze tijd!! Ze ziet wat ik aan het doen ben en brabbelt in een nauwelijks verstaanbare mix van Spaans, Engels en Nederlands, dat ik morgen wel gelijk de huisbaas moet waarschuwen. Ik zeg haar geïrriteerd maar in goed Nederlands, dat ik zelf wel weet wat ik moet doen, dat ‘hoef jij mij niet te vertellen. Ga jij maar eerst eens fatsoenlijk Nederlands leren praten!’

Maar goed, ik had die stekker er uit getrokken, het gedreun was over, de deur was getemd. Dank je buurvrouw van de vijfde. Ik kon gaan slapen.