Posts tonen met het label modieuze. Alle posts tonen
Posts tonen met het label modieuze. Alle posts tonen

zaterdag 5 april 2025

CHRONISCH.

 Chronisch.

Steeds weer zie ik haar in die schitterende rode  jurk. Haar modieuze korte laarsjes. Haar zwarte opgestoken haar. Haar bril met de grote donkere glazen. Haar stralende uitbundige lach. En waar ik ook kom, overal waar we samen geweest zijn sluipt ze in mijn mind. In mijn gedachten zie ik haar en hoor ik haar ook telkens weer. Op zo vele metrostations. In het Kralingse Bos. Bij Trompenburg.  In restaurants. Rond de Zevenhuizen Plas. In Gouda, Hoek van Holland, Delft, Schiedam, Vlaardingen en  Maassluis. Bij mooie muurschilderingen. Bij dat beroemde toneelstuk en in het wooncomplex  Justus van Effen in Spangen.

Ze woont dicht bij mij in de buurt en telkens als ik langs haar huis kom, verschijnt ze in mijn hoofd. Het is nu bijna een jaar dat we elkaar niet meer (willen) zien. Vòòr die tijd hadden we wekelijks contact.

Ik heb haar nu in één jaar tijd drie keer gezien. Één keer in het bos, één keer bij het Kruidvat en één keer voor haar huis. Ik kwam toen toevallig net aan fietsen. Ze zag mij ook. Dat was duidelijk te zien aan haar gezichtsexpressie. Die was boos. Dat klopt. Ze is al een jaar boos. Koppig.  Ze haat me. Ik hoop dat ze mijn gezichtsuitdrukking goed heeft gezien. Die straalde uit: ‘zullen we het goed maken?’ Want ik bèn echt héél aardig.

‘Zullen we vrienden worden?’ Vroeg ik haar jaren terug. Ze leek me wel  me wel een leuke vriendin.  Ze was net zo oud als ik, sportief ook, slank, knap, gezellig en zag er altijd leuk uit. Ik was nooit zo op mijn uiterlijk. Dat zal ze wel niks vinden. Mijn verhaaltjes las ze elke dag. Ze heeft er zelfs feedback op gegeven.  

Vriendschap met mij wilde ze niet. Wel voelde ze zich vereerd en had waardering voor mijn kwetsbare opstelling.

Wat is dat toch? Zij blijft in mijn hoofd rondwaren.  Ben ik verliefd?

Zij is  heel resoluut. Bijvoorbeeld: als er in een drukke metro één zitplaatsje vrij is, naast mij, kiest ze ervoor te blijven staan. Naast mij gaat ze beslist niet zitten. Dat is symptomatisch voor haar gedrag. Ze mijdt mij. Houdt afstand. Wijst mij af.

Daar komt nog eens bij dat ze blij is met Wilders. Ik walg van die man en zijn politieke doeleinden.

Ondanks dat alles, zit de fantasie over die charmante, aantrekkelijke, vriendelijke, goedlachse  vrouw, al meer dan een jaar tussen mijn oren. Chronisch.