GERODDEL.

Sta op het balkon even te praten met de buurvrouw. We hebben het over  die  450 euro die je, als minima, van de gemeente op je Rotterdampas gestort krijgt. Je mag ermee kopen bij  C&A en van Haren. 

Ik krijg niks op mijn Rotterdampas gestort. Zij wel. Donderdag gaat ze met haar kleinzoon,  die 450 euro voor een groot deel opmaken. Een blouse, een vest, een pantalon en een paar schoenen. In dat winkelcentrum vlakbij … Oosterhof.

Ze gaat 20 april namelijk naar het Ziggo Dome waar haar favoriet Bouke  optreedt. Daar wil ze  ‘pakkie deftig’ voor de dag komen. Ze zit nu al zo af en toe in haar luie stoel te soppen. Verheugt zich hoe ze in Amsterdam keurig opgedirkt zit te genieten van haar favoriet. En die Bouke heeft haar natuurlijk ook in zijn vizier. Reken maar.

Ik ga zo naar de Lidl. Vraag aan de buurvrouw of ik wat voor haar kan meenemen.

‘Ja, van die perenijsjes’, zegt ze.

‘Oké, doe ik. Geef je Rotterdampas maar’. Maar ijs mag niet van het Rotterdampasgeld  af. Helemaal niks van de super.

Toen ik een uurtje later thuiskwam, met twee overvolle Dirck-tassen,  zat ze nog steeds op het balkon. Ik haar gaf snel vlug dat doosje met ijsjes zodat ze niet zouden smelten.  

‘Lekker. Dank je. Hoeveel krijg je van me?’ vroeg ze.

‘Één ijsje,’ zei ik.

‘Neen! Hoeveel geld!’

‘Één ijsje!’

‘Oh, dank je wel’. Ze pakt er een voor mij uit de verpakking, nam er zelf ook een en ging de ijsjes in de vriezer leggen..                                                                           

 Ze was vanmiddag bij de ontmoetingsclub, beneden in de hal geweest. Gezellig babbelen en wat drinken met andere bewoners van de flat. Drie keer in de week, op maandag-, woensdag-, en vrijdagmiddag. De opkomst is meestal wel goed. Altijd meer vrouwen dan mannen zoals te doen gebruikelijk bij gezellige activiteiten. Kijk maar eens naar koren en wandelclubs,  

Toen ik hier pas kwam wonen, tien jaar geleden, was er een jokerclub in diezelfde ruimte, Daar werd toen het kaartspelletje Jokeren gespeeld. Door (tsja)acht vrouwen en twee mannen. Niet alleen kwantitatief scoorden de vrouwen hoger ook kwalitatief.

Die jokerclub was in die tijd niet zo populair onder de overige bewoners van de flat. Het zou een roddelclub zijn. In de vier jaar dat ik daar heb gekaart heb ik niet één roddel mogen horen.

Helaas.

Want daarom was ik nou juist op die club gegaan.

EEN KLEINE ERFENIS.

Een paar maanden geleden is  oom Dick, een jongere broer van mijn vader overleden. Hij had Korsakov een soort hersenaandoening die het gevolg is van veel en langdurig alcoholgebruik. Hij zat in een tehuis in Papendrecht. Speciaal voor mensen zoals hij.  Maar oom Dick is er dus niet meer. Hij is 91 geworden. Zijn geest en zijn lichaam waren helemaal op. Oom Dick had mij, toen hij zijn zaakjes nog een beetje op de rails had, gevraagd  om alles rond zijn uitvaart te regelen.

Ik heb hem laten cremeren in Overschie, dat wilde hij ook graag. Daar, bij het crematorium hoorde ik van de boekhouder, dat oom Dick niet al zijn geld had opgemaakt. Hij, die boekhouder, beloofde niks, maar als hij zich niet vergiste, zat er wel een kleine erfenis aan te komen.

En gisteren 2 mei 2023 was het dan zo ver … het erfenisje was op mijn bankrekening bijgeschreven. In eerste instantie had ik er nog niet eens erg in … ik had gedacht dat dat geld van oom Dick pas tegen de kerst zou komen, die boekhouder leek me niet zo’n vlotte … Neen, ik dacht eerst, dat ik mijn vakantiegeld al op mijn bankrekening gestort was maar het bleek toch de erfenis van oom Dick. Toch leuk zo’n extraatje.

Wat ik er mee ga doen weet ik nog niet. Er spookt van alles door mijn hoofd. Het Ronald Mc Donaldhuis bijvoorbeeld, dat huis, weet je wel, waar kinderen met een tumor en kanker worden opgevangen en waar hun ouders, broertjes, zusjes en oma’s ook de hele dag mogen blijven. Daar zou ik het wel aan willen schenken. Die organisatie kan het goed gebruiken. Maar er zijn zoveel goede doelen. Ik kan er natuurlijk voor kiezen om alle doelen, die ik góéie doelen vind een deel van het erfenisje te geven. Dat zou ik wel kùnnen doen maar dat doe ik niet. Àls ik het geef aan een goed doel, dan aan één goed doel. ‘Artsen zonder grenzen’, prima vind ik het, dat die afgestudeerde artsen met gevaar voor eigen leven, in oorlogssituaties, gewonde en zieke mensen behandelen. Klasse!

Of het Liliane fonds. Dat fonds helpt kinderen, die het slachtoffer zijn geworden van een oorlog: delen van hun beentjes of armpjes moesten worden geamputeerd. Daarvoor in de plaats worden dan op kosten van het Liliane fonds protheses bij de kinderen aangemeten en leren ze weer bewegen met die kunstarmpjes en -beentjes. Dat Lilianefonds gun ik het eigenlijk nog het meest.

Toch vind ik dat ik ook mezelf niet tekort moet doen.

Ik ben helemaal niet op de hoogte van wat je tegenwoordig betaalt in een seksclub, voor een gezellig avondje met een frisse, vrolijke dame als gezelschap. Ik denk dat ik met het geld van het erfenisje zeker wel een keer terecht zal kunnen in zo’n tent. Lijkt me bijzonder aanlokkelijk …  egoïstisch, dat wel ja … maar zeer aanlokkelijk.

Neen …  toch maar geen schenkingen aan goeie doelen of  een bezoek aan een seksclub.  Ik ga vannacht, met oom Dick zijn geld, gewoon eens lekker ouderwets gokken in het Holland Casino! Daar heb ik de kans om het geld te verdubbelen; alles gaat dan naar één goed doel … de kans bestaat echter ook dat ik alles verspeel … tja, in beide gevallen ben ik dan weer even rijk als op 1 mei 2023.