Met de Rotterdampasbus naar Maastricht. 20 euro heen en weer. Geen geld toch? Ik moest vroeg naar bed want om zes uur gaat de wekker af. Maakt niet uit. Heb er zin in. De buschauffeur verwacht me om half acht op Capelsebrug.
De nacht vòòr Maastricht was een onrustige. Ik droomde dat ik straatvoetbalde. Met mijn jongere broers. Normaal ben ik een zeer matige voetballer maar nu niet. Ik dolde mijn broers: poortte ze, hield de bal met het grootste gemak hoog. Ik maakte ze gek. Tot broer Ron, de beste voetbalbroer, er met gestrekt been in ging. Toen lag ik plotsklaps, klaarwakker, in mijn alleentje, op mijn rug, op de grond naast mijn bed met de strandstoel, die daar toevallig nog stond op mijn hoofd.
Veel pijn had ik niet. Wel dorst. Liep naar de koelkast voor een
slok water. Het was pas half drie. Kon
nog ruim drie uur slapen.
Ik zal er voor zessen nog wel uit moeten om te
plassen. Wat ik me daarvan herinner is, dat ik ná die plas in hoog tempo de
toilet uit liep en een soort bokkesprong maakte over de rugleuning van mijn driezitsbankje
en neerplofte op de zitting. Het bankje viel er bijna van om.
Als ik dit nu teruglees, denk
ik: ‘Dat kan ik helemaal niet, zo’n sprong!’Toch werd ik tegen half zes níét
wakker in mijn bed maar op mijn bankje … met nek-, heup- en rugpijn. De hele dag last van in Maastricht. Rara wie ben ik?
Zo’n dagje ‘Maastricht’ bestaat uit 7 uur in de bus zitten (3.5 uur heen en 3.5 uur terug). De stad kan dan tussendoor 5 uur bezocht worden.
Ik had een fijne ontmoeting op het Vrijthof met een Maastrichtenaar: de 61 jarige Jo. Jo had de ochtend besteed aan een e-crosscountrybrommerrit door het Limburgse heuvellandschap. Dat vertelde hij me toen ik naast hem was gaan zitten op het bankje, waar hij een cola light zat te drinken en wat soepstengels wegdrukte. Zowel zijn e-crosscountrypak als zijn e-crosscountrybrommer zaten dik onder de modder. Jo stond hier even te chillen voor hij zijn accu leeg ging crossen. ‘Het UWV had hem volledig arbeidsongeschikt verklaart’, lachte hij. ‘Spierziekte (Becker)… maar dit laat ik me echt niet niet afpakken’
Mijn nacht voorafgaand aan deze
trip voorspelde niet veel goeds, nietwaar, maar het was echt niet alléén door Jó,
jofel in Maastricht.
