Ik ben vanavond op de Binnenrotte in Rotterdam voor Bombing of
poems. Bombing of poems is de noemer waaronder het bombardement van 1940 op
Rotterdam wordt herdacht. De gebeurtenis waarna Nederland zich aan de Duitsers
overgaf. Op de Binnenrotte zullen duizenden gedichten worden gedropt van 100 dichters. Eerder werd zo’n dropping in andere
grote steden georganiseerd: Berlijn, Madrid, Dubrovnik en Madrid. Wie de
gedichten opraapt mag ze houden en ermee doen wat die wil.
Bommen vallen er dus gelukkig niet
maar duizenden boekenleggers met vrije gedichten, variërend van ‘Himmelhoch
jauchzend’ tot ‘Zum Tode betrübt’. Ik laat straks wat lezen.
Een onvergetelijk aandenken moet het worden aan een van de meest tragische momenten uit de Rotterdamse
geschiedenis. Nu vijfentachtig jaar geleden. Dit bombardement kostte enkele honderden
mensen het leven. Vele huizen werden aan puin gegooid. De Laurenskerk ook.
Bombing of poems symboliseert een krachtige transformatie van
een stad die verwoest werd, door een echt bombardement en nu een woordendouche
over zich heen krijgt van hoop, schoonheid,
en menselijke verbinding.
Enkele honderden mensen, misschien zelfs wel duizend, zijn naar de Binnenrotte gekomen, om enkele
gedichten uit het bombardement te kunnen oppikken. Het duurt lang maar een half
uur te laat en kouder dan gepland wordt de eerste lading gedichten gedropt. Tergend langzaam dwarrelen de boekenleggers met gedichten richting Binnenrotte.
Het is een koddige aanblik hoe volwassen mensen (van jong tot oud) en kinderen tegen elkaar opbotsen,
in pogingen om een gedicht op te vangen. Na de tweede dropping gaan velen niet
direct naar huis maar in de zijstraatjes op zoek naar poëzie.
Tegen tien uur is het afgelopen. Ik heb drie gedichten weten
te bemachtigen. Het aangename van de
manifestatie vind ik de hoge mate van diversiteit: naast natuurlijk veel witte
mensen, jong en oud, zie ik tot mijn voldoening ook veel mensen met een
kleurtje, eveneens jong en oud. Dat ontbreekt er nog al eens aan.
Gedicht 1.
Een vuur dat stilte verlicht.
Ik zal mijn lichaam verbranden met munten
Met biljetten met
papieren van een onontkoombare leegte
Om een stad te stichten, die voortdurend uiteenbarst.
Gedicht 2.
Het is wel moeilijk
om jouw tong goed te rollen
Ga dan proberen
