Er komt een tafeltje vrij bij het raam, een beetje in een achterafhoekje. Daar zit hij graag. Hij hoeft niet op te vallen. Alleen een bakkie leut en Leo Urgel is weer fris in de kop. Maar net als hij aan dat tafeltje wil gaan zitten, pikt een oma met haar kleinkind z’n tafeltje in. Hij maakt daar geen punt van, in tegendeel: hij knikt de vrouw vriendelijk toe.
Hij móét nu een bakkie. Leo Urgel, gepensioneerd leraar Frans, weet hier in Schiedam precies waar hij dan moet zijn. Bij Café Exspreszo. Het is druk. Hij is een beetje ongeduldig en te bescheiden om zijn stem te verheffen.
‘Leo kent die vrouw, maar vraag hem niet
waarvan.
‘Meneer, wat kan ik voor
u betekenen? ’ Het is de ober. Leo bestelt zijn hoognodige espresso.
‘Komt er zo aan,
meneer.’ Zo raar is het niet dat hij bekenden in Schiedam tegenkomt. Hij heeft vele
jaren les gegeven op het plaatselijk Lyceum. Een van de weinige dingen in zijn leven waar hij
tevreden mee is. Oké, hij was geen kanjer ... had wel eens ordeproblemen …
‘Uw espresso, meneer. Drie
euro vijftig alstublieft.’
… zijn leerlingen vonden
hem waarschijnlijk te aardig om weg te pesten, … misschien kwam het doordat hij
er ook echt wàs voor zijn leerlingen …
Die koffie had hij
nodig. Hij knapt er van op …
Die vrouw … hij kijkt
heel onopvallend naar haar … zij kijkt ook even naar hem ... nee hè … in één
oogopslag ziet hij nu haar kleine jeugdige gestalte voor zich, haar grote, groene, felle ogen, haar kleine sproetenneusje, haar kastanjebruine haar in een staartje, bolle wangetjes
en haar mooie volle lippen … het zweet breekt hem uit … Karina! Dat
studieweekend in ’s Gravesande … Leo was goepsleider … tien
leerlingen waaronder Karina ... 17 was
ze. 57 moet ze nu zijn.
Hij zet zijn lege espressokopje
op een tafeltje en verdwijnt hals-over-kop ,it café Exspreszo. De schaamte is
er weer … die laatste avond van het weekend was Karina bij hem op de kamer. Wat
hij toen voelde had hij lang niet meer gevoeld. Ja, heel in het begin, toen zijn vrouw en hij pas samen waren. .
Er zou niks gebeuren …
er mòcht niks gebeuren. Ze was mooi. Karina vond hem vast alleen maar leuk om
mee te praten. Zijn lichaam was niet zo veel bijzonders.
Karina rukte opeens haar bloesje open en legde
zijn hand op haar mooie, harde, kleine borst. Hij ging vervolgens veel te ver
… slappeling die hij was.
Later moest
hij, hij kòn gewoon niet anders, zijn vrouw alles over hem en Karina
vertellen. Zijn vrouw zou het hem nooit
vergeven.
