VREETZAME KERST.

 

Wat vliegt de tijd toch, hè? 

Donderdag alweer kerstmis. 

Volgende week woensdag al de laatste dag van 2025. 

Zo’n jaar is echt zó voorbij. 

Het lijkt wel alsof de tijd nòg sneller gaat naarmate ik ouder word. 

Ik gooi er maar even een paar kleffe clichés tegenaan.

Met de stapel kerst- en feestdagenkaarten, die ik de afgelopen weken mocht ontvangen, ben ik daar, ongetwijfeld met de beste bedoelingen, onder bedolven. 

Ik noem er maar een paar:

‘Merry Christmas, prettige kerstdagen, fijne feestdagen: ‘Heel mooi, stralend, goed en gezond. Met intense warmte in contact met mooie mensen. Samen, in verbinding zijn, in het voedende licht, met ook liefde, hartelijkheid en gezelligheid’. Het kon allemaal niet op.                                                                                                                       

Ik verstuurde een stuk of tien kaarten hier in de flat.

Ik had op al mijn kaarten een tamelijk, niet alledaagse kerstwens geschreven:

                                        

Die tekst luidde:

‘Dat in het jaar 2026, voor jou (bijna) alles zal gaan zoals gewenst.’

 

Ik kreeg er uiteenlopende reacties op van 'leuk' tot 'elitair'. De meest gehoorde reactie was: 'wel een leuk gedichtje'.

Wat ik vervolgens meemaakte was nogal schokkend. Eén van mijn kaarten vond ik, de dag nadat ik ze hier in de brievenbussen had gestopt, terug in mijn eigen bievenbus. Verscheurd en verfomfaaid. Geen envelopje. De naam van de geadresseerde onherkenbaar.

Ik kan me haast niet voostellen dat één van de buren die ik een kerstkaart stuurde, zoiets zou doen.  Net zoals aan die anderen had ik er die zin op geschreven. Toch niet echt provocerend.

                                        

Die oorsponkelijke tekstregel was door die 'hartelijke' afzender veranderd in

Dat je in 2026 in de stront mag zakken.

Het kan natuurlijk zijn dat ik een kaart per ongeluk in de verkeerde brievenbus heb gedaan. Bij iemand die misschien een hekel aan mij heeft en me op deze manier wil aanpakken. Heel zielig. Ik denk dat ik wel weet wie dat flikt. Ik ga aangifte doen.

Nu  even wat anders: dit jaar is het voor mij volop eten met de kerst. De eerste kerstdag 'zit' ik in Dordt bij mijn (klein)kinderen en m'n ex. Ik beschouw die dag als een soort Boxingday en ga dus kadootjes uitdelen. Mooie boeken voor iedereen, ook voor mezelf.

Tweede Kerstdag 's avonds ga ik met Manda, mijn op een na oudste zus, haar partner Nel en mijn buurvrouw mss M, eten bij Ketelbinkie op de Kop van Zuid. Ik heb daar een social deal van vijf gangen besteld. Dat zag er uit als goed binnen te houden.

Het zal mij benieuwen hoeveel ‘kilo’s gezondheid’ ik na die vreetzame dagen zal moeten moeten meedragen.