Mijn geplande vakantie van drie weken in Edinburgh is er een geworden van drie dagen. Ik zit als ik dit schrijf al weer thuis. Ik ben in die stad voor het theaterfestival maar ook voor de andere bezienswaardigheden. Onder andere een excursie naar het beroemde Monster van Loch Ness.
Maar …, ik ben overweldigd door de gigantische hoeveelheid nieuwe indrukken van een voor mij onbekende stad, met veel inwoners en juist in de maand augustus een grote toeristengolf. De theaterlocaties, die ik wil bezoeken en de startpunten van de excursie zijn verdeeld over de hele stad. Voor een aantal excursies en voorstellingen had ik de kaartjes al gekocht. Helaas heb ik de juiste locaties vaak niet kunnen vinden. Sommige dus wel maar te laat, ondanks google maps en ondanks de behulpzaamheid van de Edinburgers.
Daar komt nog bij dat het hostel waar ik voor 16 dagen had geboekt niet aan mijn verwachtingen voldoet. Het is te onrustig in de slaapzaal waar mijn bed (en locker) staat. Ik slaap nauwelijks. In plaats van te slapen tel ik de mislukkingen bij elkaar op. Het niet kunnen vinden van theaters, bezienswaardigheden. De weg kwijt raken. Letterlijk. En soms ook figuurlijk. Dit ‘niet slapen’ kan ik psychisch niet aan.
‘Ga hier weg’. Steeds dwingender, paniekeriger gonst het door mijn hoofd. Vroeg in de ochtend
bel ik met Easy Jet voor een vlucht naar Nederland. Ik pak mijn koffer in. Pas
laat in de avond is het tot mijn opluchting geregeld. Vannacht slaap ik (goed)
in mijn eigen bed.
Ik voel me een looser. Ben zeer teleurgesteld, dat ik deze trip, waarvan ik me zoveel heb voorgesteld niet heb kunnen afmaken. Ik ben te overmoedig geweest. Heb me van te voren niet gerealiseerd dat ‘al dat leuks’ plaatsvindt in een voor mij totaal onbekende stad. Dus niet in Rotterdam, mijn woonplaats, waar ik elke heg en steg en vele mensen ken. En niet onbelangrijk ook: waar mijn bed staat.
Voor een 75 jarige, zoals ik dus, is het blijkbaar te moeilijk om in een stad als Edinburgh in korte tijd wegwijs te worden,. Zich een beetje thuis te gaan voelen. Zich te vermaken.
De les die ik hieruit leer is: leef wat minder wild, neem wat meer rust. Leef een leven dat reëler is. Meer past bij een 75-jarige man.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten