LEUKER

Waarschijnlijk zoals iedereen, die in een grote stad woont heb ik het idee, dat vrijwel iedereen een leuker, interessanter, leven heeft dan ik. Want wat doe ik, 67-jarige gepensioneerde, nou in feite? Beetje fietsen, beetje wandelen, af en toe een spelletje doen zoals scrabble, dammen, schaken; met een tiental buren élke woensdagavond jokeren; dagelijks een stukje schrijven zoals dit; drie keer per week een simpele maaltijd koken voor mij en mijn vriendin; de afwas doen, mijn huis schoonmaken, de noodzakelijke boodschappen doen bij de Jumbo en soms ook wel eens ergens anders, vijf tot zeven uur slapen per dag, douchen, de was doen; naar de wc gaan, nu eens voor het een dan weer voor het ander; de verwarming aan- en uitzetten; de verlichting aan- en weer uitdoen; patatje eten bij Bram Ladage met mijn vriendin; een keer per drie jaar naar de musical gaan; een of meer keer per week lekker kroelen met mijn lieve vriendin. Die laatste drie dingen zijn natuurlijk wel leuk en interessant in mijn leven maar voor het overige hebben denk ik de meeste andere Rotterdammers het veel leuker.

Die kroelen  elke dag misschien wel twee keer, ze hebben een goed betaalde baan en leuk werk als verkoper, acteur, politieagent, hondendresseur, mannequin, tramconducteur, buschauffeur, welzijnswerker, chirurg, boswachter, treinconducteur, souteneur, groenteboer, marktkoopman. Voor mij is dat allemaal niet meer weggelegd.

Ze gaan regelmatig naar de bioscoop en het theater en kopen iedere week een goed boek, een bestseller, ze lopen buiten met hun koningspoedels of nog duurdere honden te pronken terwijl hun perzische kater hun jaloers nakijkt.

 Ze wonen in dure kastelen van huizen in buurten waaraan het aan niks voor de kinderen ontbreekt.  Ook voor de ouders is van alles voor handen. Atletiekvelden en een aantal sportvelden voor voetbal, handbal, hockey. Ook tennisbanen zijn er. Het ontbreekt in die buurten dan ook niet aan sportiviteit. Vrijwel iedereen is superfit en menigeen dringt zowel nationaal als internationaal door tot de top van een of andere sport. Zoiets is voor mij niet meer mogelijk.

De meeste Rotterdammers zijn naar mijn idee ook veel creatiever dan ik. Ze bezoeken bijvoorbeeld theater- of balletcursussen en geven altijd, een leuke en knappe einduitvoering voor hun familieleden en bekenden.    In schilderen zijn de meeste Rotterdammers ook veel en veel beter dan ik. Er zijn zo veel schilderclubs misschien wel 500 en op niet een zo’n schilderclub zit ik. En aan het einde van het cursusjaar wordt dan een expositie gegeven, die door talloze mensen, familie, vrienden, wordt bezocht. Dat is toch wel interessant. Ik zelf ben bijvoorbeeld nog nooit naar zo’n expositie geweest en al die anderen wel…..

Anderen gaan zeker eens per week duur uit eten, in een vier sterren hotel, waar de heerlijkste soorten groenten, stukken vlees, gebakken aardappelen, gebonden soepen, de smakelijkste desserts (keuze uit tientallen soorten ijs)….ja, het is allemaal duur maar anderen kunnen dat gewoon betalen maar ik niet en dat maakt precies het verschil.

Er wordt ook meer genoten van Rotterdam, als stad, door anderen. Ze gaan lekker met de Spido of met zo’n supersnel watertaxibootje. Dat soort dingen is voor mij nou eenmaal te hoog gegrepen.

FIETSENMAKER

Gisteren was het lekker weer. Fietsweer. Vandaag niet. Vandaag regent het weer volop. Ik ga straks naar de fietsenmaker. Gisteren heb ik tijdens mijn fietstochtje gemerkt dat er iets niet goed zit met de remmen. Het ziet er wel goed uit maar ik moet zo zwaar trappen dat het lijkt als ik bij elke trap ook nog eens mijn remmen inknijp. Het probleem voor mij is alleen dat ik geen idee heb waar in deze gruwelijke Alexanderpolder een redelijk betaalbare fietsenmaker zit. Heel vlak bij mij zit er een, op het winkelcentrum Lage Land maar die is zo ontzettend duur, twintig euro voor een bandje plakken, 15 euro voor een nieuw lampje monteren in een achterlicht en voor een paar simpele snelbinders vraagt hij 17,50 euro. Ik was laatst bij hem ook toevallig voor mijn voor rem, de voor rem was versleten d’r moest een nieuwe op. De voor rem zelf kostte 15 euro maar voor het arbeidsloon ( 7 minuten hooguit; ik stond er zelf bij te kijken) rekende hij 30 euro. Oké, ik kan het zelf niet maar het is toch niet nodig om je klanten uit te wringen. Ik had dus besloten om niet meer bij die knakker te gaan. Maar waar dan wel?

Voordat ik hier in 2015  in het knusse Alexanderpolder kwam wonen, woonde ik in de Rotterdamse wijk Het Oude Noorden. Legio fietsenmakers zijn er daar. Bij een van hen was ik vaste klant. Ik dacht er vandaag echt over om met mijn fiets op de Prinsenlaan in de metro te springen en vanaf station Blaak naar mijn oude trouwe fietsenmaker  te fietsen. Maar dat zou toch eigenlijk te gek zijn. Er moet toch in Alexanderpolder ook een redelijk betaalbare fietsenmaker zitten.. Ik dacht dat Google (‘fietsenmaker Alexanderpolder’) en de Havenloods (een mooie advertentie) me wel uitkomst zouden bieden maar die gedachte was niet juist. Alleen die dure die ik hierboven al noemde kwam er twee keer uit.   

Ik ken nog maar heel weinig mensen hier. Maar aan iedereen die ik ken ga ik vragen. Er zou er een zitten op de Koningslaan, op de Michelangelostraat, op de Nehroelaan, op de Dreesweg, op de Tallystraat, Joke van Krimpen-Marsmanstraat, Lenie Doorman-Verhoevenweg, Gerard Lovemanstraat, Peter Freitsweg ……Ik werd van het kastje naar de muur gestuurd. Het was overigens wel een aardige manier om Alexanderpolder een beetje te leren kennen, want daar was het tot nu toe niet van gekomen.  Uiteindelijk heb ik de redelijk goedkope fietsenmaker die ik zocht toch gevonden. Ik was doornat. Hij bleek te zitten op het Jacob van Campenplein….10 minuten lopen van mijn huis….hij heet ‘de drie broertjes’. Ik kwam dus voor mijn remmen maar ik vroeg eerst naar een nieuw zadel, mijn huidige was een beetje verfomfaaid. Ze verkochten me daar een fraai zadel voor weinig geld. Toen vroeg ik of ze naar mijn remmen wilden kijken…… mijn fiets trapte zo zwaar…..misschien waren het de remmen die in de weg zaten; ze luisterden netjes, eentje frummelde wat aan mijn voor- en achterrem en zei: ‘Fiets maar een stukkie, dan merk je het wel’.  Hij reed weer prima en ze hoefde voor het werk aan mijn remmen niks  te hebben. Ik hoefde alleen dat zadel met ze af te rekenen.  Mooi toch?!

FIETSEN

Vandaag voor het eerst sinds lange tijd weer eens een fietstochtje gemaakt. Niet zo maar een fietstochtje ‘in de natuur’ , want daarvoor is het nog te fris, maar heen en terug naar de bibliotheek in het centrum van Rotterdam. Het was er best lekker weer voor. Drie kwartier heen en drie kwartier terug….. en de route door het Kralingse Bos maakt het wel zo aantrekkelijk. Het bos was zoals gewoonlijk: rennende honden, joggende mannen en vrouwen, krijsende  meeuwen, eten pikkende kraaien, veel fietsers en af en toe een smokkelende bromfietser, want die zijn hier immers verboden.  Toen ik eenmaal het bos uit was moest ik voor een stoplicht wachten achter drie scooters. Allemachtig wat een ellende. Ik dacht dat ik stikte. Vette rookpluimen verlieten tegelijk die drie scooteruitlaten en leken mijn ademhalingsorganen op te zoeken.

‘Hé, riep ik, hé, zet die klote motors van jullie eens af , ik sta hier half dood te gaan…’ Ik had het nog niet gezegd of het stoplicht sprong op groen en ik kreeg nog een vettere stoot uitlaatgas in mijn strot en weg waren ze met zijn drieën. Ik kon even geen meter meer vooruit, zo benauwd had ik het. Ik ging maar even op het trottoir (zo ver mogelijk bij het fietspad vandaan) staan uithijgen. ‘Even rustig lopen’, dacht ik, dan kan ik wel weer op de fiets verder.

Ik ging weer verder fietsen waar het fietspad (tweerichtingsverkeer) ook toegankelijk was voor auto’s (en natuurlijk ook voor scooters). Al zeker vijf minuten reed er een auto achter me die me wilde passeren. Ik reed al zo veel mogelijk rechts….nog meer naar rechts en ik zou horizontaal het trottoir op gaan, dus dat deed ik maar niet. Toe gebeurde het: de chauffeur ging me eindelijk passeren terwijl het eigenlijk niet kon omdat ons fietsers en scooters tegemoet kwamen. De auto passeerde me en raakte eerst mijn fietstas en vervolgens haakte die met zijn rechterzijspiegel in mijn jaszak ….. ik geef gelijk een dreun met mijn linkervuist  tegen zijn zijruitje waarop hij langzaam afremt en ik kan me nog maar net bevrijden uit die spiegel.

‘Wat ben je toch een vreselijke klootzak om toch nog te proberen om me te passeren; ze zouden je rijbewijs moeten innemen… je kan beter een scooter kopen …’ maar ja, dacht ik, dan wordt de lucht nog meer vervuild, daar hebben we ook niks aan.  Het had veel slechter kunnen aflopen voor mij. Er kwam toevallig een politiewagen aan maar ik besloot er verder geen werk van te maken.

De reis naar de bibliotheek verliep verder voorspoedig. Het  probleem daar was alleen een stallingplekje vinden voor de fiets. Alle bomen, lantaarnpalen, officiële fietsenstallingplekken, palen met verkeersborden a l l e s was bezet. Tot ik een informatiebord zag waar één fiets tegen gestald stond en waar  ruimte was voor nog een fiets. Mijn fiets dus. Het was van hier nog vijf minuten lopen naar de bieb. Mijn afspraak in de bieb was om 12.00 uur. Het was inmiddels tien voor twaalf dus ik kon nog even naar de dinsdagmarktmarkt om wat spruiten te kopen. Ik ga vanavond spruiten met aardappelen, ham en kaas eten.

Precies op tijd loop ik met mijn spruitjes de bieb in.  

WONING (3)

In de beschrijving van mijn woning tot nu toe heb ik verzuimd te vermelden dat er ook verwarming is. Er zitten in de keuken (onder het raam) in het gangetje (vlak achter de voordeur) en in de woonkamer (tegen de muur onder het raam) radiatoren . Ook was ik nog qua  verlichting vergeten te vermelden dat ik in de woonkamer twee plafonnières heb en twee staande schemerlampen die tezamen verrukkelijk licht geven. Van die staande schemerlampen staat er één rechtsvoor en één linksvoor in de kamer. De linker staat naast de nog niet genoemde ‘lekkere luie  leesstoel’ en de rechter staat verstopt achter de Lundia stelling.

Nu ik zo bezig ben met de vergeten dingetjes, bedenk ik me dat de eenvoudige salontafel (tientje bij Piekfijn) en het leuke rode bankje (35 euro bij Piekfijn) ook door mij vergeten zijn te noemen. Het bankje staat precies midden in de kamer, op een kleedje van 1.60m bij 2.60m, en kijkt overdag uit op de mooie wolkenpartijen buiten. Ook heb ik nog een houten fauteuiltje staan dat jarenlang dienst heeft gedaan als stoeltje in mijn volkstuin.

Na al dit oponthoud wordt het nu tijd voor een kijkje in de slaapkamer (2,50 m bij 3.70m). Via de woonkamer en langs de luie stoel kom ik de slaapkamer binnen. Centraal staat daar het tweepersoonsbed  met een lichtblauw dekbed en aan weerskanten  twee rode eettafelstoelen. Op die stoelen hangt onlangs gedragen kleding uit. De slaapkamer wordt verduisterd door prachtige kakikleurige gordijnen die vallen tot op de vloer. Het slaapkamerraam, logischerwijs achter de gordijnen) bestaat uit een raamwerk en een deur, die leidt naar het balkon, dat 2m bij2m is. Er staan momenteel allerlei potjes en orchideetjes op het balkon in afwachting van de lente. Recht tegenover het raam staat wederom een Lundiastelling ; dit keer voornamelijk gevuld met enerzijds mijn kleding en anderzijds heb ik er mijn pc en alles wat er bij hoort in ondergebracht….zoals de printer, de computerstoel; ook staat er een prullenbakje voor de weg te werpen papiertjes enz. De printer staat op een ladekastje met allerlei gebruiksaanwijzingen.  De verlichting in de slaapkamer bestaat weer uit een plafonnière en de verwarming komt van een radiator onder het raam. Tussen de slaapkamer en de woonkamer is een raam waar een blauw gordijn voor hangt.

Nu is de tijd om naar de badkamer (3 m bij 2,40m) te gaan. Ik loop door de woonkamer en een klein stukje door het gangetje en dan ga ik de eerste ruimte links binnen: de badkamer. Rechts: eerst de wc; dan de kast met schone handdoeken, geneesmiddelen; rechtdoor de douche en dan terug links langs de wastafel, spiegel en planchet met o.a. tandpasta, tandenborstel etc….. dan een plek waar handdoeken hangen; daaronder staat de wasmachine en dan ben ik  weer buiten in het gangetje.  O ja, de verlichting bestaat uit een badkamerlamp en een spiegellamp en de radiator voor de verwarming hangt hier boven de wc.

Rest alleen nog de berging. Die is op de begane grond en in die berging van ca. 2m bij 2m  staan mijn twee fietsen en in de bergkasten liggen wat spullen die ik heel misschien nog wel eens nodig zal hebben.

WONING (2)

Nou, dan gaan we weer verder met de beschrijving van mijn huis. Saai hè?! Vind ik ook! Maar ik heb er nu eenmaal voor gekozen. Ik ga nu van het gangetje naar de woonkamer met gelijk om de hoek, Toon, mijn super handige thermostaat en thermometer voor binnen en buiten. Naast Toon staat de kast die mijn vriend Kawuz heeft gemaakt, het is een kast in de vorm van een (opengesneden) contra bas in de kleuren rood en zwart. Ik berg  er wat boeken en fotolijstjes in op. Een stukje verder hangt aan dezelfde wand het schilderij dat ik van mijn vriendin voor mijn verjaardag gekregen heb. Het is een schilderij in rood-blauw-witte tinten en het stelt een situatie voor met boten in de Rotterdamse Waalhaven. De schilder is Willem Bijl, een vriend van mijn vriendin. Onder het schilderij staat op de grond het eerste schilderij dat ik ooit kocht (samen met mijn ex). Het is een aquarel in zwart- wit voorstellende een soort spin.

Aan de rechterwand van de woning kom ik eerst de broodkast tegen. De broodkast heb ik overgenomen van de vorige huurder van deze woning. De kast heeft behoorlijk wat bergruimte. Ik heb er vazen, glazen, servies en ook wat kleding, boeken en administratie in opgeborgen. Boven de kast hangt het portret dat mijn ex in 1970 van mijn geschilderd heeft; ik was toen 20 jaar. Op de broodkast staan verder nog wat fotolijstjes en een schemerlampje. Bijna tegen de broodkast aan staat de 40 jaar oude Lundia stelling waarin boeken, de versterker, cd-speler- en televisie staan. Ook de cd’s, dvd’s staan daar in …. Wel vreemd natuurlijk want ik heb wel een hele verzameling dvd’s maar geen dvd-speler. Ik denk ook niet dat ik nog een dvd-speler ga kopen wat ik kijk tegenwoordig toch alle films rechtstreeks op tv.

Het schiet me nu pas te binnen dat ik helemaal vergeten ben te schrijven over de badkamer die tussen de keuken en de woonkamer in ligt. Maar wat in het vat zit verzuurt niet……eerst de woonkamer even afmaken, dan de slaapkamer en tenslotte de badkamer…… Nee! Helemaal niet tenslotte! Ik heb ook nog een berging die zit op de begane grond en daar moet ik natuurlijk ook wat over schrijven.

Ik kom nu bij (de derde wand) het woonkamerraam, bij het uitzicht. Maar eerst even de planten: ik heb drie gigantische planten vóór het raam staan: een hibiscus, een christusdoorn en een chlorophytum. Ze hebben het de afgelopen zomer zo mooi gedaan maar nu staan ze langzamerhand een voor een te verpieteren: de christusdoorn en de hibiscus verliezen hun blaadjes en de chlorophytum krijgt allemaal bruine blaadjes. Awel, laat ik me maar richten op het mooie uitzicht hier en dan bedoel ik het  uitzicht op de mooie luchten: vandaag  is het toevallig niet zo sensationeel: lichte en donkergrijze bewolking met heel af en toe een zonnetje dat er doorkomt. Wat ook leuk uitzicht is: die supergrote windmolen, die, in de buurt van de Kralingse Zoom, vrolijk boven alle wanstaltige vierhoekige flats staat uit te zwaaien.

Niet zichtbaar nu is de oranje zonwering die met een druk op de knop voor het woonkamerraam  in- en uitgerold kan worden en helemaal links van het raam zit nog een zwenkraampje voor de nodige frisse lucht ’s zomers. 

MIJN WONING

Ik ga proberen mijn huis te beschrijven en misschien een beetje van het uitzicht. Het huis kom ik (heel vreemd…..) binnen door de voordeur. Ik kom dan in een gangetje waar de keuken en de woonkamer aanliggen. Dat gangetje is  5 meter lang, 1 meter 40 breed en 2 meter 75 hoog; de hele woning is trouwens 2.75m hoog. Op de vloer van het gangetje ligt een prachtig stuk zeil; het is hetzelfde zeil dat in de keuken ligt. Het zeil is zo mooi omdat het allemaal rechthoeken laat zien ter grootte van 16,5 bij 16,5 cm en van verschillende kleuren: rood, geel, lila, oranje en nooit ligt er dus eenzelfde kleur naast dezelfde kleur. Dit zeil van het gangetje eindigt bij het zeil van de woonkamer en loopt zoals reeds geschreven door in de keuken. In het gangetje staat ook mijn schoenenrek met drie paar schoenen en een paar pantoffels. Verder staat er een bureau …. Het voormalige computerbureau, dat voor een reorganisatie van zijn oude plek (de slaapkamer)  moest verdwijnen. Nu doet dat bureau dienst als opbergplek van foldertjes, post, spelletjes, en een paar supergrote (en warme) pantoffels. Natuurlijk óók in de gang (als je binnenkomt rechts): mijn kapstok met twee jassen en twee sjalen en op de radiator, die onder de kapstok hang ligt een paraplu, een muts en een paar handschoenen. Er hangt ook nog wat ‘kunst’ in het gangetje(als je binnenkomt links): er hangt een somber schilderijtje (een erfstuk van ome Jan) van het schip de Statendam van de Holland Amerikalijn (van 30cm bij 40cm), een spiegel (van 65cm bij 35cm), waarin alleen mijn bovenlichaam weerspiegeld kan worden (ook wel van anderen, als ze maar groot genoeg zijn); er hangt daar ook nog een lijstje met fraaie kleurrijke foto’s van een bij, een spin en libelle, die heb ik zelf ooit eens gemaakt .Nog aan de rechterkant hangen vijf voorbeeldexemplaren van het werk van Willem Bijl; het is echt zoals hij momenteel werkt met strakke vormen en vele felle kleuren. De verlichting in het gangetje tenslotte bestaat net als in de keuken uit slecht licht gevende plafonnières.

In de keuken (3 m bij 3m)staat een witte ronde eettafel die voor de helft is ingeklapt. Rond die eettafel staan twee rode er totaal niet bijpassende stoelen (waarschijnlijk ‘old finish’). Omdat ik ze desondanks toch wel grappig vind staan, laat ik het zo.  Ik heb hier verder een vriezer en koel-vriescombinatie staan een oven, een mini-oven en een magnetron ook heb ik nog een keukenboy die de mini-oven de magnetron en de altijd goed gevulde fruitschaal moet torsen. De vriezer staat op een tafeltje, dat mijn vriendin en ik bij het afval langs de weg hebben weggehaald. Door dat tafeltje krijgt de vriezer een fijnere hoogte om te gebruiken.

De drie keukenkastjes en 2 keukenlaadjes zijn wit, het keuken blad is van namaakgraniet en de wasbak is verchroomd. Ook  hangt er nog een kunststof keukenlepelset. In de keuken i s het op dit moment veel te volle vuilnisbakje te vinden en het handdoek- en theedoekenrek, waar twee hand- en twee theedoeken op kunnen maar er hangen slechts 1 handdoek en twee theedoeken op

 In de keuken is het raam dat uitzicht biedt  op het noordelijk deel van Alexanderpolder. Vlak voor de flat waar ik woon staan een sportzaal, een peuterspeelzaal en een basisschool.

Ik kan dat de keuken verduisteren door het felrode rolgordijn, dat daar hangt neer te laten. 

CURSUS

Ik schrijf niet goed. Ik zou het over de dag van vandaag kunnen hebben bijvoorbeeld. Deze dag begon vanmorgen om 5 uur al. Het was een van die nachten waarin ik weer veel te vroeg wakker werd. Wakker word ik dan van de aandrang om te piesen en ook sterf ik van de dorst. Oké, ik ga piesen en drink een paar slokken water, niet te veel anders ben ik binnen een kwartier wèèr wakker om te piesen. Vijf over vijf lig ik weer in bed in de hoop dat ik meteen in slaap val. Maar dat gebeurt niet. Ik lig een half uur wakker………. slaap dus nog niet en draai me voor de verandering op mijn rug. Ik maak me geen zorgen, denk nergens speciaal aan, alleen slaap ik niet Het wordt 6 uur en ik moet weer naar de wc…..een heel klein pest beetje plassen….nog een slokje water en weer naar bed ……….tegen zevenen ben ik nog steeds niet in slaap en ergens tussen kwart voor acht en acht uur wordt  het buiten een klein beetje licht…..dan ga ik er maar uit….. douchen, afdrogen, aankleden, eten (mijn gisteravond klaargemaakte mueslipapje). Dan ga ik de Volkskrant uit de brievenbus halen: de Turken gaan weer in oorlog met de Koerden; de Maevita zaak is geschikt en Arnon Grunberg schrijft over de oerzonde …daar staat allemaal over geschreven op de voorpagina. Maar dat is eigenlijk helemaal niet zo interessant om over te lezen. Misschien is het interessant om te schrijven over het telefoontje van mijn vriendin. Ze wenste me veel sterkte bij het gesprek met de psycholoog dadelijk om 11 uur en ze nodigde me uit om na het gesprek met de psycholoog bij haar te komen lunchen. ’Lekker’, zeg ik, ‘leg maar vast vier boterhammen uit de vriezer. ’ Ja, zal ik doen’, zegt ze,  ‘en eh…. Ik heb gisteravond op tv nog de uitreiking van de musical-awards gezien. Onze geliefde musical (my fair lady) is ook in de prijzen gevallen: Han Oldigs, die de vader speelt van Eliza Doolittle en o.a. zingt ’Als het effe kan’…….heeft de prijs voor de beste mannelijke bijrol.’

Maar echt interessant is het niet en zeker niet spannend om daarover wat op te schrijven.

Waarom ik naar een psycholoog zou moeten dat zal waarschijnlijk wel de aandacht trekken van het lezerspubliek. Ik heb vandaag namelijk een intake gesprek bij die psycholoog voor een groepscursus (7 deelnemers) die ik van half februari t/m april ga doen (10 cursusdagen). Die cursus heeft te maken met mijn chronische stoornis: de bipolaire stoornis. De cursus is dus bestemd voor mensen met een bipolaire stoornis. Omdat ik al regelmatig over mijn bipolaire stoornis geschreven heb, zal ik daar nu niet verder over uitweiden. Waarom ik aan die cursus ga meedoen heeft te maken met het feit dat ik de laatste tijd nogal vaak plotselinge woede uitbarstingen heb (kort lontje)…… slaan doe ik overigens nooit. De bedoeling van de cursus voor mij is o.a. te leren signaleren hoe dat plotselinge boos worden nu bij mij in zijn werk gaat en hoe ik dat dan in het vervolg kan voorkomen.

Iedere deelnemer heeft zo weer zijn eigen motivatie om aan deze cursus mee te doen, ze zullen dus niet allemaal een kort lontje hebben, hoop ik. Het zou waarschijnlijk wel interessant zijn om over te schrijven, alleen mag dat niet.