Er is een
probleem ontstaan dat niet eenvoudig op te lossen is. Ik ben namelijk om
raadselachtige redenen weer gaan slaapwandelen en wederom in het pikkedonker. Ik
loop in mijn pyjama en op blote voeten als ik wakker word uit mijn
slaapwandeling. Het regent. Ik kijk om mij heen een herken in eerste instantie
niet waar ik ben. Ik kijk nog eens een tweede keer in het rond en dan zie ik
voor me de maan in het water van de
grote monumentale vijver schijnen. In die vijver staat een monument dat aangeeft dat daar in
Rotterdam het laagste punt van Nederland is. Wat overigens niet waar is want
het laagste punt van Nederland ligt heel ergens anders: in Capelle aan den
IJssel
Als ik
langer had geslaapwandeld was ik misschien wel de vijver in gelopen …….of zou
ik er in mijn immense slimheid gewoon omheen gelopen zijn? Ik heb geen flauw
idee hoe laat het is…..in ieder geval later dan middernacht want toen ging ik naar
bed. Zoals gewoonlijk bij het slaapwandelen heb ik niks van huis mee genomen,
dus het probleem is, hoe kom ik, midden in de nacht, mijn flat weer in. Bij de
vorige slaapwandelsessie belde ik bij mijn naaste buurvrouw aan en tot mijn grote
vreugde was zij bereid om, ook al was het half vier ’s nachts, voor mij open te
doen. Maar ik kan niet altijd zoveel geluk hebben.
Ik heb het inmiddels
vreselijk koud gekregen Mijn pyjama is doornat en mijn voeten, die meestal toch
al niet warm te krijgen zijn, lijken wel ijspegels. Er is werkelijk niemand op
straat te bekennen. In andere wijken zie je nog wel eens katten op straat maar de enige dieren die ik hier op afstand zie rondschuifelen zijn
ratten, kleine en hele grote. Ik naderde mijn flat en zag dat iedereen daar sliep:
alle lichten waren uit. Ik zag alleen de deur bij mijn huis open staan. Logisch
…. Net als de vorige keer was ik al slaapwandelend vergeten de deur achter me
dicht te doen. Stom kan ik het niet noemen want ik sliep gewoon toe ik mijn
flat verliet, was me er gewoon niet van bewust de deur te sluiten.
Mijn
probleem was nu snel iemand in de flat wakker zien te krijgen die de deur van
het flatgebouw voor mij opent.
Ik begon
natuurlijk bij de buurvrouw die me de vorige keer zo goed geholpen had, maar
deze keer deed zij niet open …. Ik weet wel een beetje waarom, ze was een paar
dagen geleden bevallen van een tweeling; het was een zware bevalling geweest
waar ze zeker een paar dagen van moest bijkomen. Ook al zou ze willen open doen
voor me: ze was gewoon veel te moe om haar bed uit te komen.
Er was nog
een buurvrouw met wie ik goed kon opschieten; ik belde bij haar aan…..één keer,
twee keer, drie keer en ja hoor: ‘Ja,
wie is daar?’, hoorde ik
‘Ik ben het Ton,
ik ben slaapwandelend mijn huis uitgegaan en ik kan er nu niet meer in, ik heb
geen sleutels bij me.’
‘Weet je wel
hoe laat het is, jongen’
‘Neen, geen
idee’
‘Half vijf!
Nou ja, ik zal wel voor je open doen’
De buurvrouw
stond me op te wachten voor de openstaande voordeur van mijn flat.
‘Neem maar
gauw een lekker warme douche jongen’, zei ze ‘en ga dan nog maar effe slapen.’