Hoezo? Behoefte aan zelfdestructie (2)

Fietsen.

En dan de zelfdestructieve eenzame fietser:

Als ik mezelf op één gebied zeer zeker destructief gedraag is het wel als fietser in Rotterdam.

Ik overtreed alle mogelijk verkeersregels.

Ik steek mijn hand niet meer uit als ik de hoek om ga.

Ik trek me geen bal aan van verkeerslichten.

Ik rijd op fietspaden en autowegen in de verboden richting.

Ik fiets op het trottoir.

Ik heb niet of nauwelijks licht op mijn  fiets.

Mijn remmen zijn vaak zwak

Een bel ontbreekt er ook nog aan

en als mijn fiets gejat is jat ik er gewoon een terug of ik koop voor 5 euro een gejatte fiets bij een junk.

En dan ben ik niet eens de enige die zich zo misdraagt. De fietser is wel de meest zelfdestructieve verkeersdeelnemer. Zelfdestructief? Hoezo? Het lijkt me niet dat hij of zij er op wacht om overhoop gereden te worden……misschien is het hem of haar wel te doen om telkens weer een piepklein adrenalinestootje.

Stroopwafel eten

Zelfdestructief…..ik kocht vanmiddag een stroopwafel in die kraam op de Hoogstraat, zo’n supergrote , gulzig nam ik een hap, te gulzig want er brak een stuk stroopwafel af en  viel op het trottoir……een vrij groot stuk, viel pardoes in het (Hoog)straatvuil…….gatver …………….dan doe ik wel heel erg aan zelfdestructie als ik dat stuk stroopwafel opraap en nog opeet  ook. Toch deed ik dat: met een zelfde gulzigheid griste ik het stuk van het trottoir, vlak voor de kwijlende bek van een boxer, die er blijkbaar ook wel trek in had.

Ik word er misschien wel erg ziek van …………………….afin, dat merk ik morgen wel en als ik niet ziek word dan denk ik maar zo, dan heb ik mijn weerstand er mee verhoogd. Als  al die straatschooiers en zwervers wel tegen eten en drinken uit de afvalbakken kunnen, waarom zou ik  dan een stuk op de grond gevallen stuk stroopwafel zelfconstructief laten liggen? Kom nou ik laat me niet kennen.

Mijn moeder zei het al tegen mij toen ik nog een kleuter was en ik hield het ook mijn eigen koters voor:

‘Bah, niet opeten dat snoepje hoor, dat is vies, als het op straat gevallen is; dan zit het vol met bacteriën en daar kan je  héél ziek van worden.’

Nu zijn mijn zonen volwassen mannen, nou moeten ze het zelf maar uitzoeken. Zouden ze net zo zelfdestructief gedragen als hun pa?

Medicijn slikken

Zelfdestructief: je weet dat het slecht voor je is en toch doe je het.  Ik besloot namelijk geheel op eigen houtje (dus zonder mijn psych te raadplegen) te stoppen met  een medicijn (lithium), dat op zich al ruim tien jaar uitstekend werkte tegen  mijn bipolaire stoornis. Ik had bij lithiumgebruik last van enkele vervelende bijverschijnselen, onder andere dat mijn gevoelens (zowel de ups als de downs) nogal veel werden afgetopt. Daarom wou ik er van af.  Heel langzaam bouwde ik die medicatie af: in drie maanden tijd. Met stoppen nam ik  het  risico dat ik een psychose zou krijgen. Ik ben door het oog van de naald gekropen. Had alleen een heftige manie. Van mijn psych (:‘nooit meer zoiets op eigen houtje doen , hè!!)  kreeg ik een ander medicijn voorgeschreven: zyprexa; dat slaat goed aan en voelt goed.  Zo kreeg een zelfdestructieve neiging,  uiteindelijk een mij beter passende medicatie als resultaat. Was ik nou maar eerder gestopt. 

(wordt vervolgd) 

Hoezo? Behoefte aan zelfdestructie. (1)

‘Ieder mens heeft een beetje behoefte aan zelfdestructie’. Een regeltje van de schrijver Arnon Grünberg.

Hoe zou dat nou bij mij zitten? Hoe ben ik bezig mezelf stukje bij beetje  te vernietigen. Eigenlijk door na elke uitademing weer opnieuw in te ademen ….zo werkend zal mijn lichaam op de lange duur wel uitgewerkt raken .....als een kaars opbranden…....dood gaan dus….van leven ga je nu eenmaal dood; zo simpel is dat…….eigenlijk niks bijzonders.

Wanneer Grünberg zegt, dat we allemaal wel behoefte hebben aan een beetje zelfdestructie, bedoelt hij, denk ik, dat we het allemaal een beet je nodig hebben om dingen te doen waarvan we eigenlijk wel weten dat ze slecht voor onze gezondheid zijn……. maar we doen ze toch.

Zo heb ik mijn opa, de vader van mijn moeder,  nooit anders gezien dan met een enorme plofbuik, een sigaar in zijn mond en een jonge borrel in zijn hand…..hij is zevenennegentig geworden……….zowel roken als alcohol drinken worden vrij algemeen beschouwd als  een gevaar voor de gezondheid ‘een beetje destructief’ dus. Die ouwe viespeuk is daarmee nog 97 jaar geworden. Zou dan misschien gesteld kunnen worden, dat  toegeven aan zelfdestructieve neigingen, meer weerstand kweekt tegen de kwetsbaarheid in het algemeen en de neergang van het leven na de zeventig in het bijzonder en dat zo'n leven dan nog kan reiken tot tegen de honderd, zoals bij  mijn opa?

Terzijde even het volgende: ik noem die opa hierboven een ouwe viespeuk omdat hij degene is (ik heb wel eens over hem geschreven)(*) die niet met zijn fikken van zijn kleinkinderen kon afblijven…..jongens of meisjes ’t maakte hem allemaal niks uit: hij misbruikte, als hij de kans kreeg, er maar op los, dat liet hij zich door niemand ontnemen……..hij riskeerde een flinke gevangenisstraf, maar er is nooit iemand naar de politie gestapt…. zijn vijf dochters hebben hun vader dat niet willen of durven aandoen (misschien waren ze zelf ook wel door hem misbruikt, zou me trouwens niks verbazen) …….ze hebben hem alleen maar de huid vol gescholden……meer niet.

Op zich was opa’s behoefte aan dit voor zichzelf destructieve gedrag eerder vernietigend voor de kleinkinderendie hij dit allemaal aandeed, althans volgens de boekjes. Kinderen (ik was toen negen) schijnen er later veel last van te kunnen krijgen. Ik ben me er tot op de dag van vandaag echter niet van bewust dat ik door dat misbruik erg beschadigd ben in het leven……….met mijn neven en nichten heb ik het er nooit over gehad……..van mijn broers en zussen (ik ben de oudste) is hij na een vernietigende tirade van mijn moeder, zeker weten, afgebleven.

Ik moet er maar niet te zwaar meer aan tillen…….dat neemt niet weg dat ik zijn gedrag nooit zal goedpraten laat staan navolgen. Ik voel alleen nog minachting voor die man. Hij is er veel te goedkoop mee weggekomen met zijn vieze, korte, dikke, harige worstvingertjes. (uit ‘Ja Zuster Nee Zuster’: Mijn opa, mijn opa mijn opa, wàt een vieze  pedo was hij! )

(wordt vervolgd)

(*) Lees ook de columns op de volgende links:

jeejeepee.blogspot.com/2009/08/vader.html
jeejeepee.blogspot.com/2011/04/liefde-met-en-liefde-zonder-lust.html

Afgekickt

Ik ben een supporter van Sparta, de Rotterdamse voetbalclub. Alleen niet zo fanatiek meer als vroeger. Ik ging werkelijk naar elke wedstrijd kijken, weer of geen weer.  Het Sparta-stadion lag dan ook op twee keer vallen van mijn woonhuis. Althans toen ik nog in Spangen woonde. Tot mijn dertiende jaar dus. Toen verhuisde ik naar Rotterdam-Zuid, naar IJsselmonde en woonde daar zes jaar lang op twee keer vallen van de Kuip. Maar Feijenoord  daar heb ik tot op de dag van vandaag he-le-maal niks mee. Gek genoeg heb ik toch wel Feijenoord de Europa-Cup voor landskampioenen zien winnen in Milaan.  Ja, live in Milaan de finale Feijenoord – Celtic; uitslag 2 – 1 .  Maar dat reisje naar Milaan ging me destijds niet zozeer om Feijenoord als wel om de spannende liftvakantie heen en terug samen met mijn vriendin (nu mijn vrouw). Mijn vriendin en ik zijn na afloop van die wedstrijd trouwens meer bezig geweest met het troosten van de haast ontroostbare Celtic-supporters dan dat we feestvierden met de Feijenoord-aanhang. Ook speelde toen wel mee dat deze Schotten allesbehalve gierig waren en volop uitdeelden van hun ruim aanwezige  voorraad wishkey.

Genoeg over Feijenoord; nu Sparta weer: dat superfanatieke van elke wedstrijd moeten zien van Sparta is er na mijn verhuizing uit Spangen wel vanaf gegaan.  Steeds vaker bleef ik thuis bij  koud of regenachtig weer. Een uitzondering maakte ik  voor de wedstrijdjes van Sparta tegen Ajax, PSV, of Feijenoord, voor die wedstrijden bleef gelden: gaan: weer of geen weer.

De laatste twee jaar ben ik helemaal niet meer geweest omdat Sparta gedegradeerd is naar een lagere divisie en het nivo voetbal daar,  eufemistisch gezegd, nogal matig is. Zelfs bij stralend mooi weer breng ik het niet op om naar het Kasteel (zo heet het Sparta stadion) te gaan.  Jules Deelder (wie kent hem niet) is wat dat betreft een die-hard, want die staat ook bij melkboerenhondenweer Sparta nog naar vóóren te schreeuwen. Tenminste dat maakte ik op uit een interview dat de Volkskrant met Jules had. Dat waardeer ik nou enorm. Dan ben je eigenlijk pas een echte supporter: als je je club blijft steunen door weer en wind en in goede en slechte tijden.

Ik kom er op om over Sparta te schrijven door een brief die ik van die club kreeg. Sparta doet namelijk  een wedstrijd in de aanbieding. Maandag 22 oktober om 20.00 uur speelt Sparta tegen Volendam. De aanbieding is dat vier personen de wedstrijd mogen gaan bekijken voor twintig euro, slechts…….dus 5 euro per persoon………ja, daaaaaaag, al zou ik geld toe krijgen….ik zou nog niet gaan. Een wedstrijd in de eerste divisie….in de herfst …….. op maandagavond 20.00 uur? Geen denken aan!

Ik ben wat voetbal betreft aartsconservatief. Voetbalwedstrijden in de Nederlandse competities moeten gespeeld worden of op zaterdagavond, aanvang 20.00 uur of op zondagmiddag aanvang 14.00 uur of 14.30 uur. Alle andere aanvangstijden zouden verboden moeten worden. Het voetbal wordt zo stroperig uitgesmeerd over de week dat een voetbal verslaafde elke dag vers ballenvoer op zijn tv-tje kan krijgen. Dinsdag en woensdagavond: Championsleague, donderdagavond Europa league, vrijdag- en zaterdagavond en zondagmiddag  eredivisie en dan maandag of all matches: Sparta - Volendam uit de eerste divisie (Jupiler league).

Ik ben gelukkig geen voetbalverslaafde meer. Er was een tijd dat ik àlle foebulluh op tv moest zien. Maar dat is over. Ik weet nog wel precies wat er is maar het ‘moeten kijken’ is er vanaf. Er zijn zoveel andere veel leukere dingen te doen in het leven dan naar voetbal kijken.  Verzin zelf maar…….

Gisteren bijvoorbeeld was Manchester United (met Robin van Persie!!) tegen Galatasaray op tv. Heb ik niks van gezien omdat ik een piepklein rolletje moest spelen in een toneelstuk. Geen probleem sinds ik afgekickt ben.

Renault 4

De toestand tussen slapen en waken is zo vaak, zo vreemd, zo verwarrend. Vannacht stapte ik mijn bed uit en belandde pardoes in een auto. Een blauwe Renault 4. Dat dacht ik tenminste maar  ik vond mezelf met mijn blote kont terug op het kouwe zeil naast mijn bed.

Raar!! Want ik heb niet eens een auto.  Ja, dertig, vijfendertig jaar terug had ik wèl een auto, toevallig ook een blauwe Renault 4 (met bijbehorende mooie, lieve, slimme, blonde vrouw en twee heerlijke zoontjes). Renault 4, zo’n auto met  zo’n soort parapluhandvat als versnellingspook,  ja de lelijke eendjes hadden ook zoiets.  

Raar, want ik ga tegenwoordig nooit meer in mijn blote kont naar bed. Dertig 30 jaar al zeker niet meer. Toen in de tijd met die Renault, was ik begin-dertiger en had ik lang niet zo snel last van een koud achterwerk omdat er toen elke avond een dame met een heerlijk warm voorlijf tegen dat achterwerk van mij aan lag ….nou ja, meestal ging het bij ons net andersom maar lekker dat het was, dat lepeltje liggen!

Dus, maar …..en …. wat is er in godsnaam gebeurd tussen tien uur  ’s avonds en tien voor half vier ‘s nachts? Waar  is die auto? Ehhh …. en waar is mijn pyjamabroek gebleven en waar ging ik heen in mijn autootje?  

Ik moet vreselijk pissen. Dus dat ga ik maar eerst  even doen. Vreselijk pissen, dat zeg ik nou wel,  en zo voel ik het ook, maar na  hooguit een vingerhoedje urine vol, stopt  het alweer. Ouwemannenkwaal. Prostaat. Ik denk soms nog wel, dat ik een jonge meid ben maar die gedachte is verdwijnt als ik flink moet zeiken.

Waar nou die pyjamabroek gebleven is? Ik heb hem, zeker weten, aan gedaan. Maar waarom heb ik hem dan nou niet meer aan? O ja, nu daagt me weer wat…..vlak voor ik ging slapen, ben ik gezwicht voor die verleidelijke Fien. Sexfantasietje….. Fien, een kennisje van mijn broer……een zeer begeerlijke vrouw. Ja, dat heb ik dan zo ineens. Van het ene op het andere moment: van doodmoe zijn en moeten slapen tot bloedgeil worden en …………….

Ik zit naar Studio Sport te kijken met mijn bord kapucijners op schoot, lees vervolgens nog even in het boek,’de Gevangene’ van Malika Oufkir, en dan, als een donderslag bij heldere hemel val ik in slaap: mijn hoofd op mijn boek. Wat een geluk dat ik dat bord kapucijners niet meer op schoot had! Ik móét dan naar bed of ik wil of niet….kwart voor tien pas!  Ik heb geeneens zin of fut om mijn tanden te poetsen, sjor in een beweging mijn broek, onderbroek, sokken en pantoffels van mijn lijf; mijn truitjes gooi ik bovenop de klerenhoop op het zeil. Pyjamaatje, vlug-vlug aan; licht uit, leggen en dan ... dan lig ik nog niet eens drie seconden met mijn hoofd op mijn kussen, met die gore kapucijnersmaak nog in mijn mond, of Fientje, die lekkere vriendin van mijn broer staat ineens verleidelijk, met haar half ontblote sappige lichaam te draaien, zo vlak voor mijn neus, midden in mijn kop, ik ben gelijk weer klaarwakker.

Ze maakt aanlokkelijke bewegingen, ontdoet me van mijn pyjamabroek, lacht me toe, knielt voor me neer met verfijnd raffinement en masseert me waar en hoe ik maar wil, terwijl ik nergens om hoef te vragen; ze doet gewoon allerlei dingen, die ik niet eens durf op te schrijven. Ik geniet er van met volle teugen. Met veelstevolle teugen, want als vanouds kom ik klaar voordat ik háár lekker heb kunnen laten genieten. Ik moet welhaast tegelijk met mijn ejaculatie in slaap zijn gevallen, want ik heb niet eens tijd gehad om die Renault 4 weg te zetten en mijn pyjamabroek weer aan te trekken.

Mijn pyjamabroek, die  zie ik pas weer als ik 's ochtends vroeg om 7 uur de wekker indruk; achter het hoofdeind van het bed, op de grond. Iemand anders heeft dan zeker die Renault 4 meegenomen, die zie ik tenminste nergens meer.

Vriendenprijsjes

Het is toch wel erg hè, van Rimsha Masih, dat mongooltje in Pakistan, herstel: die Pakistaanse met het syndroom van Down, die een paar bladzijden uit de Koran scheurde en verbrandde, dat kind krijgt hoogstwaarschijnlijk de doodstraf.

Zelfs een mongooltje moet dat weten, toch? Nou wordt gezegd dat het Down-meisje  het wel gedaan heeft maar opgestookt is door de een of andere lijpe imam (Imam Khalid Chishti). Het is toch te gek voor woorden. Gisteren vernam ik dat het geestelijk gehandicapte meisje van 11 jaar, op borgtocht is vrijgelaten. Degene die de borgsom betaald heeft wil onbekend blijven.

Gaan we nu met z’n allen stenen gooien naar de Pakistaanse ambassade?...... het personeel aldaar molesteren? Mensen met tulbanden op hun hoofd lynchen?

Ook zoiets: in één klap tweehonderd mensen verzopen. Mensen uit Kenya. Hun gammele ‘reddingsboot’ vergaat in een beetje zwaar weer op nog geen vijfhonderd meter van hun verlossende bestemming: het Italiaanse Sicilië. Van wie zou die boot zijn?...... en hebben die Kenyanen wat betaald voor hun bootreis naar de vrijheid?

Moet ik me daar dan druk om maken? Een beetje toch wel ja.

En dan die Paus die gaat op bezoek in zo’n land ergens in de wereld waar nog niet zo erg veel katholieken zijn. Het is een arm land, er woedde aan het eind van de vorige eeuw een heftige burgeroorlog. Ik kan even niet op de naam komen….Libanon dacht ik. Die paus weet meestal precies waar die wezen moet. Libanon is een buurland van Syrië, daar zitten nu zo’n 70.000 Syrische vluchtelingen. Zou me niks verbazen als  die paus daar een slaatje uit zal willen slaan. Dat moet wat voor hem kunnen opleveren.  Zo’n bezoek kost toch gauw een paar miljoen dollar, toch? Moet Libanon dat ophoesten? Ik zou die Paus, Benediktus de tweeëntachtigste,  absoluut niet bij me thuis willen hebben zelfs al kreeg ik een paar miljoen toe, eerlijk niet.

Nu het goede en echt belangrijke nieuws: ik heb bij de ‘Vriendenloterij’ (voorheen Sponsorloterij) in één keer maar liefst drie prijzen tegelijk gewonnen. Een prijs voor mezelf en twee prijzen voor mijn vrienden; vriendenprijzen. Nou heb ik toevallig geen vrienden maar ik heb wel drie emailadressen en op die drie emailadressen kan ik die drie prijzen ook mooi voor mezelf  binnenslepen. Echt helemaal te gekke prijzen zijn het:

1. twee pakken van 200 ml Erbens natuurijs….van die schaatser Erben Wennemars; goed biologisch ijs zonder gedoe (ik mag nog kiezen ook: of bosbes- of vanillesmaak). Wel verplicht aanschaffen bij Albert Heyn  
2. een Universal Music code; dat wil zeggen dat ik een cd gratis mag downloaden. Nu heeft toevallig Bob Dylan (ik ben fan!!)  een nieuwe cd ‘Tempest’ gemaakt die volgens vrijwel alle recensies die ik gelezen heb Dylans allerbeste plaat moet zijn…misschien   is het wel zijn laatste. Hij is tenslotte ook al in de zeventig.
3. het gezelschapsspel ‘30 Seconds’; mijn vrouw en ik zijn thuis met zijn tweeën en dit spel is fantastisch voor grote gezelschappen en leuk om te spelen met vrienden (die ik niet heb) en familie (die ik nooit zie). Je krijgt in dat spel 30 seconden de tijd om vijf begrippen aan je teamgenoten te omschrijven. Of je hier gebaren, geluiden, of woorden voor gebruikt maakt niet uit als je maar geen namen noemt. Leuk voor samen met mijn vrouw op gure winteravonden als er toch niks op tv is.

Vanavond (het is kil en druilerig) gaan mijn vrouw en ik ’30 seconds’ spelen en  Erbens ijs vreten onder het genot van de krakend verse cd van Bob. Ik heb al wat nummers van die cd beluisterd…….echt te gek gehoord…..echt goed….echt het beste werk van his Bobness.

Allemachtig

De lijsttrekkers van Nederlandse politieke partijen hebben in debatten in aanloop naar de verkiezingen van 12 september jl., hoog van de toren geschreeuwd, dat ze het land willen en  kunnen redden uit de economische malaise. Dat kunnen ze niet en dat weten ze donders goed ook. In feite is het enige waar het hen om gaat is (persoonlijke) macht en aanzien; dit geldt voor het hele politieke spectrum: van ultralinks tot ultrarechts.

Nederland is een speldenprik op de aarde en heelal-gezien stelt Nederland al helemaal niks meer voor.

Het is een illusie te denken dat Nederland er buiten Nederland echt toe doet. Met uitzondering dan misschien van het Nederlands voetbalelftal, de Rotterdamse haven en de Hollandse kaas. Al het andere is bijzaak en nog vele malen minder dan marginaal. Vrijwel alle Nederlandse politici weten dat donders goed maar ze zullen de kiezer in de waan laten dat Holland ook macro-economisch  behoorlijk wat in de melk te brokkelen heeft.

Nederland kan niet anders dan meeliften met de grote wereldwijde neo – liberale -kapitalistische stroom waarin het nu al vele tientallen jaren meegevoerd wordt. De echt belangrijke dingen worden op volslagen ondoorzichtige wijze  bepaald door ‘het militair industrieel complex’ ofwel het MIC;  dat MIC stoort zich niet aan landsgrenzen en laat zich ook niet door bekende kopstukken (Grote 5 of de Grote 10) uit de wereldpolitiek dicteren. De MIC-machthebbers, leiders van grote internationale technische industriële bedrijven, zijn anoniem.  Zij dicteerden hoe het er aan toe ging en bepalen hoe het gaat en hoe het er aan toe zal moeten gaan in de wereld. Zij hebben, eveneens geanonimiseerd en onzichtbaar, invloed op alle leiders van de wereldpolitiek. Deze politieke leiders kunnen niet anders doen dan, op straffe van vermindering of verlies van hun macht, voortgaan op de ingeslagen weg. Radicale koerswijzigingen zijn onmogelijk.

Iets wat er echt toe doet en waar Nederland feitelijk niks over te zeggen heeft?: nou, bijvoorbeeld over de aanschaf van dat nieuwe vechtvliegtuig voor defensie, de JSF, de joint strike fighter. Dat  vliegtuig, dat vele miljarden kost……

Ik heb wel eens iemand horen fluisteren,  dat Pim Fortuyn vermoord is omwille van het feit dat hij, toen hij president van Nederland dreigde te worden,  fel tegenstander was van de aanschaf was van de veelstedure JSF. Volkert van der G. zal weliswaar de feitelijke veroordeelde moordenaar wezen, maar de moord op Fortuyn, die toen president van Nederland leek te worden,  zou van der G. best eens via via via vanuit de hogere echélons kunnen zijn ingegeven.

Chavez, de huidige president-dictator van Venezuela,  heeft lef en neemt een besluit dat er echt toe doet in de wereld. Hij is dapper: hij trotseert zichtbare onzichtbare machten en nationaliseert de olierafinaderijen in zijn land   en laat sindsdien ook de talloze arme Venezolanen meeprofiteren van de olierijkdom van het land. Hoe lang zal dit wereldwijd worden nog gedoogd? 

Het is ondenkbaar dat Nederlandse politici bijvoorbeeld het lef hebben om de Rotterdamse haven vanaf heden te gaan exploiteren uitsluitend ter bestrijding van de gevolgen van de huidige economische crisis in het kleine Nederland. Rotterdam is als doorvoerhaven van dermate groot belang voor de wereld dat we niet de illusie moeten koesteren dat we zomaar van de ene op de andere dag een economische melkkoe van die havenstad kunnen maken door bijvoorbeeld te besluiten om de haventarieven radicaal omhoog te gooien en zo vele malen meer winst te maken. Ik vermoed dat Rotterdam direct nadat een dergelijk politieke besluit genomen is, door de blauwhelmen van de NAVO (of misschien wel veel agressievere NAVO-troepen) over zal worden genomen om de internationale doorvoer van goederen per boot wereldwijd weer in goede en goedkopere banen te leiden…….en vanzelfsprekend tegen de oude vertrouwde voorwaarden en tarieven.

De Nederlandse kiezer heeft op 12 september bepaald dat de VVD en de PvdA de komende vier jaar aan de macht zijn. Zij kunnen dan een regering vormen die stevige maatregelen kan nemen inzake (ondere andere) de hieronder onderstaande gewichtige zaken:

-           100, 110, of 120 op de autosnelweg

-           boetes bij wildplassen

-           boetes voor het niet opruimen van hondenpoep

-           geen alcohol onder de 18

-           de hoeveelheid zout in kant- en klaarmaaltijden

-           het aanlijnen van honden

-           de zorgkosten

-           de kwaliteit van de zorg

-           een rollator in/uit het zorgpakket

-           een rookverbod

-           accijnzen op alcohol en tabak

-           de inburgeringregels

-           het uitzettingsbeleid

-           de kwaliteit van het onderwijs

-           verstandelijk en of lichamelijk gehandicapten wel/niet hun banen (wsw-banen)             afnemen

-           bijstandstrekkers wel/niet verplicht aan het werk  zetten.

-           abortus

-           euthanasie

-           homohuwelijk

-           wel of geen hoofddoekjes

-           wel of geen burka

-           wel of niet privatiseren (van de energievoorziening, het openbaar vervoer, de post,      telefoon)

-           de hypotheekrente aftrek.

Over vele andere, echt belangrijke items, komen de dictaten van elders.

Waar vandaan precies is onbekend.  

(geschreven door een chagrijnige SP-stemmer)

Twintig regeltjes tekst

Vanavond half acht première; gisteren was de try-out van lokatietheater ‘Komen en Gaan’ rondom Begraafplaats Crooswijk in Rotterdam. Spannend; beetje te spannend soms. Faalangst? Plankenkoorts? Misschien. Houd dat nou nooit eens op?

Het zijn hooguit twintig regeltjes die ik moet zeggen, die ik bij wijze van spreken, als het geen theatertekst was geweest, zo, gewoon tijdens een lullig vergaderingetje of borrelpraatje uit me mouw had kunnen schudden. Maar nu, nu ik  die woorden uit mijn hoofd heb moeten leren en op het juiste moment en met het juiste gevoel moet reproduceren, ben ik ineens zo bang als een wezel, dat ik over al die twintig zinnetjes ga lopen struikelen….twintig regeltjes …..hooguit.

Mijn tekst gaat bovendien ook nog eens over iets, dat me zeer na aan het hart ligt:……ten onrechte gesloopte woningen in Crooswijk……….prachtige woningen, die gesloopt zijn om ruimte te bieden aan dure     appartementen voor nieuwe kapitaalkrachtigere wijkbewoners……….en nu blijkt dat ‘ze’, die tweeverdieners met ‘van die vele hopen poen’, niet eens in Crooswijk  wìllen komen wonen.

Alleen de naam ‘Crooswijk’ werkt al afstotend. Blij toe! Laat ze allemaal maar wegblijven!

Woedend ben ik om de kapitaalvernietiging……. goeie goedkope ‘betaalbare’ woningen in dat Wandeloordbuurtje in het zogenaamde 'Nieuw Crooswijk'  gesloopt….maar ondanks de op zich uitstekende toneeltekst word ik van mijn gevoel losgeklopt en sta ik als een beginneling te stotteren en te stuntelen met die woorden.

Misschien valt dadelijk alles wel op zijn plek, tijdens de try-out of misschien pas morgen bij de première.  Of wie weet gaat het wel helemaal niet lukken; ben ik er te emotioneel over. Dat kan zo maar en dat zou rete-jammer wezen.

Die tekst ken ik nu al zeker 8 weken uit mijn kop. Het gebeuren waar die tekst over gaat daar  maak ik me nu al vier jaar druk over en toch lukt het me nu niet om die twee op het toneel te koppelen. Zou het wel faalangst of plankenkoorts zijn? Niet geconcentreerd genoeg of juist overconcentratie? Of is het misschien het slechte weer of dat mijn haar niet goed zit? Weet ik veel?

De laatste dagen heb ik de tekst wel 100 keer gedaan met steeds weer een andere invalshoek en op steeds weer een andere lokatie: op de fiets, in de auto, onder de douche, op de markt, in de trein…..en never-nooit had ik het gevoel: ‘Tjakka, dat is het’.

Gisteravond, één uurtje voordat ik op moest in de try-out kwam er iets uit wat er op leek. Ik deed de tekst toen even  samen met mijn vrouw en ik dacht gelijk:

‘Ja, nou komt het in de buurt…..’ Mijn vrouw was gelijk enthousiast. Kijken hoe het gaat als we op moeten.

  

Nu, ruim een etmaal na die try out en drie uren voor de première voel ik me weer een beetje meer op mijn gemak. Ja, het ging goed, die try-out,  vooral qua gevoel: ik  kwam wat dichter bij  mijn eigenste woede en verbittering over wat bewoners van de Wandeloordstraat en omgeving in Nieuw-Crooswijk is aangedaan. Gek genoeg zaten er in mijn twintig regeltjes tekst nu wel wat missers maar dat kon ‘de pet niet kreuken’, zoals een bekend Rotterdams gezegswijs zeg. Door het  goede gevoel erbij leek het perfect en in het publiek is er toch niemand die mijn tekst kent.

De spontane enthousiaste reacties van de try-out toeschouwers na afloop deden me ook goed; een opsteker. Kon ik wel gebruiken.

  

Vandaag, straks,  de première;  lijkt haast wel een obsessie aan het worden. Ik kan niets anders meer doen, kan aan niets anders meer denken………………….

Leuke hobby hoor: toneel!