Het is nu half zes. Over drie kwartier start de verkoop voor de eerste avondvoorstelling. Tijd genoeg dus om nog even een beetje te sporten in de filmzaal. Petra gaat met Marja op de ruimte vlak voor het filmdoek badmintonnen. Martin en Gerrit trappen een balletje in de gang tussen twee stoelenrijen. Nu kon dat nog, dat sporten in de bios. Na de geplande renovatie, als er meerdere filmzalen zullen worden gerealiseerd in dit pand, zal er geen ruimte meer voor zijn.
Lenie en de geile tweeling kiezen ervoor nog even wat te roken en uit te buiken in de personeelsruimte.
De eerste avondvoorstelling van Saturday night fever is zowat uitverkocht. Op de altijd rumoerige zaterdagavond wordt, voor de zekerheid altijd een beveiligingsmannetje ingehuurd. Dat is Koos. Hij is gehuld in een imposant uniform. Het is echt ‘een mannetje’. Hooguit een meter vijfenzestig groot en bijna even breed als hij lang is. Hij oogt zo sterk als een gorilla. Een aardige vent, hoor, nooit te beroerd om bij gebrek aan een portier te helpen bij de kaartverkoop. Dan vraagt hij aan de wachtenden of ze gereserveerd hebben, hoeveel plaatsbewijzen ze willen en dat geeft hij al zingend op populaire of zelf verzonnen melodietjes door aan de kassière. Hij heeft zo’n mooie basstem! Hij is een zangcarrière misgelopen.
Zingend vraagt hij iedereen met gepast geld te betalen. Daarbij staat hij op een groentekist, die hij, toen hij met dit werk begon, zelf van huis mee had genomen. In de winter zet hij voor zijn groentekistje een straalkacheltje neer om de ijspegels die steevast onder zijn neus hangen te laten ontdooien.
Op dat groentekistje ziet iedereen in de rij die kleine Koos tenminste ook staan.
Morgen Deel 17: Kleine Koos (2)
